สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวก่อนเลยนะคะ เราเป็นลูกคนสุดท้อง มีพี่ชาย 1 คน พี่สาว 1 คน พี่ชายและพี่สาวเราเป็นคนเกเรแต่เด็กเลยค่ะ ตอนมัธยมมีเรื่องแทบทุกวัน จนโตก็ยังไม่ทิ้งนิสัยเดิมๆ เมื่อ 4 ปีที่แล้วพี่ชายเราโดนจับช่วงเราจะขึ้นมหาลัยพอดีทำให้การเงินที่บ้านขัดข้อง พ่อต้องส่งเงินให้เราอาทิตย์ละ 1000 และส่งให้พี่ในเรือนจำอาทิตย์ละอย่างต่ำคือ 5000 ส่วนพี่สาวเราก็เลิกกับสามีเอาลูกทั้ง 3 คนมาให้พ่อกับแม่เลี้ยงส่วนตัวเองไปกับชู้ไม่รู้กี่คนต่อกี่คนทำงานมาได้ก็เลี้ยงแต่ผู้ชาย ไม่เคยส่งเสียลูกเลยสักบาท จนพ่อไม่ไหวเราเลยต้องมาทำพาร์ทไทม์หารายได้เสริม(ตอนเราทำพาร์ทไทม์พ่อไม่ได้ส่งเงินให้เราทุกอาทิตย์แล้ว)แต่มันไม่พอเลยงานพาร์ทไทม์ได้เดือนละ 4000-5000รวมกยศ.ก็ตกเดือนละ 7000 ซึ่งมันไม่พอเลยทั้งค่าหอ ค่ากิน ค่ารถ ค่าชีทเรียน แต่ต้องอยู่ให้ได้ ตอนนั้นเงินกยศ.ออกมาคืนค่าเทอมก้อนนึงเรากะว่าจะเอาไปซื้อโน๊ตบุ๊คแต่พ่อขอว่าจะเอาไปทำเรื่องให้พี่ชายออกจากเรือนจำ ช่วงปี 63 โควิดมาแล้วต้องเรียนออนไลน์ซึ่งเราไม่พร้อมเลยสักอย่างมีโทรศัพท์พังๆเครื่องเดียวซึ่งมันทำอะไรไม่ได้เราเครียดมากตอนนั้นเลยดรอป
ด้านพี่สาวเราก็ยังไม่ได้ตกลงกับสามีเก่าว่าจะส่งเสียลูกคนละเท่าไหร่ช่วงนั้นพ่อเราเลยต้องแบกรับค่าใช้จ่ายเดือนละไม่ตำกว่า 40,000 ติดลบทุกเดือน เราเลยถามว่าแล้วเราจะได้เรียนต่อมั้ย แม่บอกว่าไม่ต้องเรียนแล้วจบแค่นี้แหละ ก็เลยถามต่อว่าแล้วพ่อกับแม่หลานจะเอายังไงตกลงกันได้รึยัง แม่บอกถ้าพ่อแม่มันไม่ส่งเสียเค้าก็จะเลี้ยงเอง แม่พูดต่อว่าเอาเงินที่ส่งเราเรียนมาเลี้ยงหลานดีกว่า จุดนี้มันเลยทำให้เรานึกโกรธทุกคนเลย น้อยใจกับชีวิตตัวเองมากๆ
จนเมื่อไม่กี่วันมานี้แม่เริ่มพูดว่าให้เราเลี้ยงหลาน(พ่อของหลานเริ่มส่งเสียตอนปีที่แล้วนะคะเดือนละ 10,000 แต่ที่แม่บอกให้เราเลี้ยงเพราะพ่อของหลานเรามีภรรยาใหม่ค่ะ) ทำให้เค้าสบายตอนแก่หน่อย ช่วยใช้หนี้ต่างๆให้ด้วย ซึ่งเราก็บอกว่าจะช่วยเท่าที่ช่วยได้แต่จะให้เลี้ยงทั้งหมดเลยเราทำไม่ได้เพราะเราก็ต้องมีครอบครัวเราเหมือนกัน เรื่องหลานพ่อแม่มันก็มีทำไมมาผลักไสภาระที่เราไม่ได้ก่อนี้มาให้เรา แม่เราโวยวายใหญ่โตว่าเราเห็นแก่ตัว ทีแรกแกเป็นคนบอกว่าจะเลี้ยงเองพอมาถึงวันนี้ทำไมถึงผลักไสมาให้เรา เราอึดอัดมากที่เค้าเอาความหวังของเค้าที่ผิดหวังจากพี่ๆเรามาให้เราแบกไว้ ตั้งแต่เด็กจนโตเราไม่เคยนอกลู่นอกทางเลย เรียนอยู่ในเกณฑ์ดี เป็นเด็กกิจกรรมเป็นหน้าเป็นตาให้แม่ตลอด แต่พอเอาเข้าจริงๆแม่กับว่าเราไม่ดีและเห็นแก่ตัว จนทุกวันนี้ไม่กล้าคิดถึงอนาคตตัวเองเลย
จะแก้ปัญหานี้ยังไงดี?
ด้านพี่สาวเราก็ยังไม่ได้ตกลงกับสามีเก่าว่าจะส่งเสียลูกคนละเท่าไหร่ช่วงนั้นพ่อเราเลยต้องแบกรับค่าใช้จ่ายเดือนละไม่ตำกว่า 40,000 ติดลบทุกเดือน เราเลยถามว่าแล้วเราจะได้เรียนต่อมั้ย แม่บอกว่าไม่ต้องเรียนแล้วจบแค่นี้แหละ ก็เลยถามต่อว่าแล้วพ่อกับแม่หลานจะเอายังไงตกลงกันได้รึยัง แม่บอกถ้าพ่อแม่มันไม่ส่งเสียเค้าก็จะเลี้ยงเอง แม่พูดต่อว่าเอาเงินที่ส่งเราเรียนมาเลี้ยงหลานดีกว่า จุดนี้มันเลยทำให้เรานึกโกรธทุกคนเลย น้อยใจกับชีวิตตัวเองมากๆ
จนเมื่อไม่กี่วันมานี้แม่เริ่มพูดว่าให้เราเลี้ยงหลาน(พ่อของหลานเริ่มส่งเสียตอนปีที่แล้วนะคะเดือนละ 10,000 แต่ที่แม่บอกให้เราเลี้ยงเพราะพ่อของหลานเรามีภรรยาใหม่ค่ะ) ทำให้เค้าสบายตอนแก่หน่อย ช่วยใช้หนี้ต่างๆให้ด้วย ซึ่งเราก็บอกว่าจะช่วยเท่าที่ช่วยได้แต่จะให้เลี้ยงทั้งหมดเลยเราทำไม่ได้เพราะเราก็ต้องมีครอบครัวเราเหมือนกัน เรื่องหลานพ่อแม่มันก็มีทำไมมาผลักไสภาระที่เราไม่ได้ก่อนี้มาให้เรา แม่เราโวยวายใหญ่โตว่าเราเห็นแก่ตัว ทีแรกแกเป็นคนบอกว่าจะเลี้ยงเองพอมาถึงวันนี้ทำไมถึงผลักไสมาให้เรา เราอึดอัดมากที่เค้าเอาความหวังของเค้าที่ผิดหวังจากพี่ๆเรามาให้เราแบกไว้ ตั้งแต่เด็กจนโตเราไม่เคยนอกลู่นอกทางเลย เรียนอยู่ในเกณฑ์ดี เป็นเด็กกิจกรรมเป็นหน้าเป็นตาให้แม่ตลอด แต่พอเอาเข้าจริงๆแม่กับว่าเราไม่ดีและเห็นแก่ตัว จนทุกวันนี้ไม่กล้าคิดถึงอนาคตตัวเองเลย