ขอระบายหลังจากเก็บสิ่งนี้มานาน

เราอยากหายไปจากโลกนี้ แบบตายไปเลยอ่ะไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะเกิดมาทำไมในเมื่อเป็นคนโดดเดี่ยว อยากเข้าหาคนอื่นแค่เขาก็ไม่ได้สนใจและไม่ได้เกลียด ไม่ได้โกรธ แม้แต่ครอบครัวก็ยังไม่เข้าใจเรา แม้แต่พ่อก็ยังบอกคำๆ เดียวว่า “ดูแลย่ากับตาหน่อยนะ” เราไม่สำคัญเลยเหรอ จะโดนรถชน ฉันก็รอด จะติดไวรัสก็รอด อยากตายไปไวๆ จัง อยู่ไปก็ทรมาณ ตั้งแต่อยู่ ม.1 เราโดนครอบครัวกดดัน ทั้งต้องเรียนออนไลน์ ซักผ้าให้ก็ดุ ล้างจานก็ดุ เวลาเรียนก็โดนคุณครูจับจ้อง แล้วเราก็เสียเพื่อนไปทีละคนๆ จนตอนนี้เหลือตัวคนเดียว เหนื่อยจริงๆ