วิธีลดความเครียดที่เห็นผลได้จริงๆ

คือดนตรีเป็นจังหวะที่ดีมาก พาความรู้สึกไปเรื่อย ๆ เเบบเหงา ๆ นึกถึงช่วงเวลาตอนเย็น ฟังเเล้วเหมือนย้อนไปยุค 2000s หรือ 2010s เหมือนเป็นเพลงเเนววัยรุ่นยุคนั้น ไม่ใช่ออกเเนว ost เกาหลียุคเก่ามาก​ เเต่เรา

เป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เเต่ไม่ได้ขั้นรุนเเรงมาก ( ไปพบจิตเเพทย์เเล้ว ) ได้ทานยาค่ะ เเต่พบว่าอยู่คนเดียวเเล้วมีความสุข เเต่พอออกไปข้างนอกเเล้วมีอาการซึมเศร้า เเบบนี้เเปลกมั้ยคะ

เราเป็นมนุษย์เงินเดือนตอนนี้อายุ39 จะ40 ในอีกไม่กี่เดือนนี้ ทำงานคนเดียวเลี้ยงดูลูกและภรรยาที่ต้องออกจากงานมาดูแลลูก (ลูกอายุ3ขวบ) เราต้องจ่ายค่าเทอมลูก ค่าบ้าน ค่ารถ ค่าน้ำ ค่าไฟ แถมยังต้องจ่ายดอกเบี

บางคนเขาบอกว่าเวลาจะลบใครบางคนออกจากความทรงจำเราไปเอง แต่ตอนนี้8เดือนแล้วเขาก็ยังมาวนเวียนอยู่ในความทรงจำของเรา เราอุตส่าหนีไปที่ไกลแสนไกลเขาก็ยังเขามาในเสี้ยวความคิดของเราทุกวัน และเมื่อก่อนด้วยความเ

คือหนูอยากปรึกษาว่าทําไงไม่ให้คิดมากดีค่ะหลายๆวันผ่านมาหนูเครียดมากๆเเละกลับจากโรงเรียน นอยมากๆทุกวันนี้ไม่ได้เหนื่อยจากการเรียนเเต่เหนื่อยกับสังคมในห้องเรียนมากกว่าเรื่องมันมีอยู่ว่าเปิดเทอมมาวันเเรก

คือ มันมีครั้งนึงที่เราตื่นมาประมาณตี2 ไปอาบน้ำพออาบเสร็จดันลืมเสื้อผ้าไว้นอกห้องเลยออกไปหยิบ เเบบใส่เเค่ผ้าข้นหนูอย่างเดียว ที่นี้ก็นึกอะไรเเปลกๆลองเดินเเก้ผ้ารอบตึกดู เป็นครั้งเเรกที่ลองเเละทำมาเรื่

คือ ผมมีนิสัยชอบคุยกับตัวเอง หงุดหงิดง่าย เหม่อมองอะไรนานๆยิ่งเวลาหงุดหงิดหรืออารมณ์เสียผมมักจะได้ยินเสียงของตัวเองครับ  คือผมจะได้ยินเสียงว่า "(ชื่อของผม)ใจเย็นๆ ใจเย็น คิดให้ดีก่อน"อะ

ที่ตั้งกระทู้นี้ ไม่ได้มีเจตนา ว่าร้ายน่ะครับ เเค่สงสัย เรื่องเริ่มจาก ผมกับน้องเขา คุยกัน เพราะ ตอนเเรก เพื่อนน้องเขา บอกว่า เพื่อนเขาชอบ ก็ ผมเองเเหละไปขอไอจี น้องเขา เพราะ น่ารักตัวเล็ก พอคุยไป3วัน

คือช่วงนี้ผมค่อนข้างที่จะป่วยเเบบนี้บ่อย เเบบว่า ขั้นเเรกเวลาเรามองอะไรซักอย่างเเล้วมันจะมีเส้นยิ๊กๆเล็กๆเเล้วค่อยๆใหญ่ขึ้นจนมองเห็นอะไรไม่ถนัด จากนั้นมันก็จะค่อยๆเล็กลงเเละหายไป อาการต่อจากนั้นคือมึน