เหนื่อยที่แปลว่าพูดกับใครไม่ได้

มันเหนื่อยมากเลยมันเหนื่อยแบบพูดไม่ถูกเราเกิดมาไม่ได้มีขีวิตที่สวยหรูเราจบแค่ม.3 เราทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัวครัวเลี้ยงยายและลูกเงินเดือนเราไม่ได้เยอะ8000 กว่าบาท เราทำงานเป็นแม่บ้านแฟนเราทำงานคัดแยกพัสดุเงินเดือน 15000 เราไม่น้อยใจอะไรเลยแต่ยายเราไม่เคยเข้าใจเราว่าเงินเดือนเราสองคนไปไหนหมดเราพูดเราบอกเค้าไม่เคยเข้าใจเราเหนื่อยมากเลยท้อมากทุกวันนี้มีแต่ค่าใช้จ่ายเราต้องเลี้ยงดูยายอีกเราน้อยใจยายนะขนาดเราเลี้ยงดูแลเค้าใส่ใจเค้าแต่เค้าไม่เคยรักเราเลยไปรักน้ากับลูกของน้าที่ไม่เคยคิดจะมาดูแลเค้าสนใจเค้าเลย😭
ลูกของยายมีสามคนลูกคนโตยายตายแล้วและแม่เราเป็นลูกคนกลางและน้าเป็นคนเล็ก ซึ่งแม่เล็กก็ไม่ได้ดูแลยายไม่ได้ส่งเสียอะไรเพราะแม่ย้ายไปอยู่กับแฟนใหม่เค้าแล้วน้าก็ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับเราเค้าอยู่บ้านแฟนเค้าส่วนบ้านที่เราอยู่กับยายเป็นที่ของยายและยายพูดว่าถ้าเค้าตายเค้าก็จะให้น้า😭เค้าทำไมไม่คิดถึงจิตใจเราบ้างส่วนตาของเราเสียตาพูดก่อนเสียว่าให้ยายแบ่งที่นาให้เราครึ่งนึงและลูกของน้าครึ่งนึงแต่ยายไม่ให้เราเลยสั่งแปลงแม่เราเค้าก็ไม่เคยคัดค้านอะไรยายเลยทำไมเราเลี้ยงเค้าดูแลเค้าอย่างดีเค้าไม่ชอบกินกับข้าวถุงเราก็ไม่ซื้อเราต้องทำทั้งที่ของทุกอย่างมันแพงแต่เราก็ต้องทำเพื่อนให้เค้ากินข้าวแล้วแข็งแรงแต่ความดีไม่เคยอยู่ในสายตาเค้า  #ขอพื้นที่ตรงนี้ระบายความรู้สึกนะคะเพราะพูดบอกใครไปก็ไม่มีใครเข้าใจ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่