ก็ผมเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงมาก ชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ชอบช่วงเวลาที่ได้อยู่คนเดียว แต่ก็เป็นคนที่เป็นมิตร เฟรนลี่ ร่าเริง อยู่ด้วย ผมจะไม่เป็นฝ่ายที่ชวนคุย แต่จะเป็นฝ่ายให้คนอื่นมาชวนคุยมากกว่า จะไม่ค่อยชอบสังคมใหม่ๆ จะชอบอยู่กับเพื่อนกลุ่มเดิม ไม่ชอบอะไรใหม่ๆสักเท่าไหร่ บางครั้งก็จะไม่ค่อยพูดกับเพื่อนเพราะรู้สึกว่ามันเหนื่อยล้า ไม่มีเอนเนอร์จี้ในการพบปะผู้คน เลยจะชอบนั่งอยู่เงียบๆ ไม่ค่อยพูดอะไร ผมมีเพื่อนของเพื่อนผมกลุ่มนึง เป็นเพื่อนเก่าของเพื่อนผม ผมก็เจอพวกเขาทุกวันนั่นแหละ เพราะเราามักจะมาเล่น กับพวกเขาประจำ แต่ผมก็ยังไม่ชินและความสนิทก็ยังไม่อัพขึ้นสักที ยังต้องให้เขาทักเราก่อน เวลาเขาถามอะไรเรา เราก็จะตอบแต่"ใช่"กับ"ไม่ใช่"เท่านั้นจะไม่พูดอะไรเสริม จะร่าเริงแค่กับเพื่อนคนเดิมกลุ่มเดิม เวลาอยู่บ้านก็จะชอบอยู่คนเดียว อยากให้พ่อไปทำงานสุดๆ เพราะเราไม่กล้าแสดงออกกับบางสิ่งบางอย่างตอนที่อยู่ดีบพ่อ เช่นช่วงนี้ผมเริ่มออกกำลังกายที่บ้าน วันไหนที่พ่อหยุดงาน วันนั้นก็จะเป็นวันที่ผมจะไม่ออกกำลังกาย เพราะรู้สึกอาย อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก มีอะไรก็จะไม่ปรึกษาพ่อ แต่เต็มที่ก็แค่จะบอกว่าวันนี้ทำอะไรไปบ้าง ขนาดงานบ้านผมก็ยังไม่กล้าทำเวลาอยู่กับพ่อเลย จะชอบทำงานบ้านเยอะๆบ่อยๆในช่วงที่อยู่คนเดียวที่ห้องมากกว่า ทำให้พ่อผมคิดว่าผมเป็นคนขี้เกียจ ไม่เอาใจใส่งานบ้าน ผมจะชอบเก็บตัวอยู่ในห้อง ถ้าไม่จำเป็นจริงๆนะไม่ลงไปไหนเลย ล่าสุดครับ ลองลงไปนั่งคุยกับพี่ผม แล้วผมก็เจอเด็กๆที่มาเล่นแถวๆตึกผมประจำ มันก็พากันเล่นพิเรนๆ ในใจผมอยากพูดออกไปว่า "เล่นระวังๆหน่อยเดี๋ยวเจ็บตัว" แต่มันก็ไม่กล้าพูดออกไป มัวแต่ลังเลจะพูดก็ไม่พูด ทำให้ผมรู้สึกว่า มนุษย์สัมพันธ์ของผมลดลงไปจริงๆ
มีใครเป็นแบบผมบ้างครับ