สิงค์โปร์ การเงิน เมืองท่า
ไต้หวัน  เซมิคอนดัคเตอร์
เกาหลีใต้ อิเล็กทรอนิกส์
ฝรั่งเศส อาวุธ แฟชั่น
อเมริกา สารพัดเทคโนโลยีและอื่นๆอีกนับไม่ถ้วน

ทุกประเทศมีระดับการพัฒนาเศรษฐกิจสูง ประชากรส่วนใหญ่อาศัยในเมือง มีกำลังซื้อสูง ไม่ได้มานั่งจมปลักขี้ควาย เดินตากแดดฉีดยาฆ่าแมลงในนา บอกว่าตัวเองเป็นครัวโลก ทั้งๆที่ รายได้กว่าครึ่งหมดไปกับค่าอาหารรายวัน 

ไทย สินค้าเกษตรกรรม และ การท่องเที่ยว ==> จนดักดาน ไม่เห็นทางออก

ไม่คิดบ้างว่า การพัฒนาภาคเกษตรกรรม ที่เอาแต่อ้างว่า ไทยเหมาะอย่างนู้นอย่างนี้ เราควรจะเอาดีด้านนี้ จะทำให้ประเทศล้มเหลวและไม่ไปไหน เอาจริงๆควรจะเปิด เสรีนำเข้าสินค้าเกษตร ไม่เก็บภาษีและจำกัดโควต้า ปล่อยให้ต่างชาติมากว้านซื้อที่ดินเกษตรกรรมให้หมด ย้ายประชากรจากชนบทเข้าเมืองให้หมด น่าจะเห็นอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง  คือ เกษตรกรรม ประเทศไหนก็ทำได้ ทุกวันนี้ โลกผลิตอาหารเลี้ยง ประชากรบนโลกได้ 2 เท่าตัว แต่เป็นเพราะปัญหาการเมืองและโลจิสติกส์ทำให้บางพื้นที่เข้าไม่ถึงอาหาร ดังนั้นเราแทบไม่มีความจำเป็นต้องผลิตอาหารเลี้ยงตัวเองเลย ยังไงก็ไม่อดตาย ต่อให้มีสงคราม 

ไม่มีประเทศไหนที่  เอาดีด้านเกษตรกรรมหรือท่องเที่ยวแล้วรวย นอกจากจบลงด้วยการเป็นประเทศยากจนและถังขยะโลกทั้งนั้น