ผเป็นคนใจน้อยครับ + พึ่งแตกสลายมาเพราะความคิดของตัวเอง ผมท้อ มันจุกที่หน้าอก ผมรู้สึกเคว้ง ผมหมดไฟกับชีวิต มันเหนื่อย มันเครียด มีหลายความรู้สึกที่ผมพูดไม่ได้แต่พอคิดทีไรน้ำตามันก็ไหลผม พูดหรืออธิบายสิ่งเหลานี้ให้ใครฟังไม่ได้เลยครับ เวลาจะเล่าให้เพื่อนฟังเขาก็หัวเราะใส่(ความรู้สึกของผมมันน่าหัวเราะขนาดนั้นเลยหรอ)ไม่เหมือนก่อนหน้านี้ที่มีคนคอยรับฟังไม่ว่าจะเรื่องไหนก็ตาม แต่ตอนนี้เหลือแค่ผมคนเดียว ทำอะไรสำเร็จก็ไม่รู้สึกดีเลยครับ ร่าเริงแบบที่ผมเคยเป็นมันกลับเป็นสิ่งที่ทำได้ยาก เป็นแบบนี้มาตลอดเลยครับตั้งแต่เลิกกับแฟนคนล่าสุด
ผมไม่รู้จะจัดการกับอาการนี้ยังไงครับมันทรมานมากเลยครับ