ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน เราควรจะมีชีวิตต่อไปไหม?

เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง (มากกกๆ) ตอนเด็กมันก็ปกติแต่พอเข้ามัธยมกลายเป็นไม่ค่อยไปไหน ไม่ชอบเจอคน ถ้าวันหยุดหรือกลับบ้านเราไม่ออกไปไหนเลย จนคนในหมู่บ้านคิดว่าเราตายแล้ว(อันนี้จริง ๆ นะคะ) พอออกจากบ้านเพื

ต้องเท้าความก่อนว่า ตอนนี้เราอายุ28อาศัยอยู่ที่บ้านกับพ่อ แม่เลี้ยง(อยู่กันมาเกือบ20ปี) แล้วก็น้องต่างแม่อีก2คน เรากับน้า(แม่เลี้ยง) มีปัญหาจุกจิกกันมาตลอด แบบนานๆทีจะมีเรื่องเข้ามา ซึ่งเราโตแล้วและร

ช่วงปิดเทอมหนูได้ไปเป็นแฟนกับคนในโลกออนไลน์คนนึงค่ะ ซึ่งเค้าก็หน้าตาดีแล้วก็นิสัยดีด้วยค่ะ(​เค้าเป็นชาวต่างชาตินะคะ) เวลาในประเทศเรากับเค้าจะห่างกัน1ชั่วโมงค่ะ(ที่ไทยจะเร็วกว่า) เราก็ไม่ได้รู้วัฒนธรรม

คนที่ไม่มีก็หากันเข้าไปสิ ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน พ่อแม่ไม่ใช่เซฟโซน แฟนไม่ใช่เซฟโซน ที่ทำงานไม่ใช่เซฟโซน พยายามหาที่พักฟื้นตัวเองจากเรื่องแย่ๆและคนแย่ๆ แต่ก็จะมีคนบางกลุ่ม เห็นคนที่อยู่ในเซฟโซน บอกให้ล

ตอนนี้ปัญหาของเราคือ ครอบครัวเขาจะอคติกับเรามากๆ สาเหตุเกิดจากเราเคยทำตามคำสั่งหรือคำบอกของทุกคนในครอบครัวทุกอย่าง จนวันนึงเรารู้สึกว่าเราต้องตัดสินใจเองล่ะ เพราะที่ผ่านมาเราไม่มีความสุขเลย กลายเป็นว่

วันนี้แม่ โทรหาหนู แล้วบอกให้กลับบ้านบ้าง แต่พูดตามตรงที่บ้านไม่ใช่เซฟโซนของหนูเลย กลับไปหนูก็ลำบากใจ มันไม่ใช่ที่ของหนู  ถ้ากลับไปก็เหมือนกลับไปเป็นตัวโดน ให้คนในครอบครัวเขาดูถูก พูดจาเปรียบเทีย

คือ เราโคตรเครียดเลยอ่ะ เกลียดตัวเองไม่รู้จะเกิดทำไม ใช้ชีวิตติดลบตลอด คือเปนคน เงียบ เข้าสังคมไม่เก่ง ไม่รู้จะคุยกับคนอื่นยังไงกลัวคนอื่นว่า กลัวผิดพลาด พอเราจะเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ไม่กล้าอีก รำคาญตัวเ

เราพึ่งจะอายุ20ต้องมารับภาระอะไรหลายๆอย่างค่าบ้านแล้วก็คนในครอบครัว จนเราต้องเสียสละไม่เรียนต่อแล้วมาหางานทำเราเลยมาทำงานตจว คนในครอบครัวก็อยากให้ไปหางานทำที่บ้าน คือถ้าที่บ้านมีงานที่รายได้ดีก็ทำไปแล