ร่าย (share)

ร่าย แบบสบาย ๆ นั้น
บ้างเรียก ร่ายยาว เพลงแหล่ กลอนเปล่า
แต่ละวรรค จะกี่คำก็ได้ ถือเกณฑ์
ยาวพอ อ่าน/ร้องได้ในช่วงหายใจหนึ่ง

สัมผัสระหว่างวรรค ก็จะไม่เคร่ง
เน้น จังหวะ ให้ฟังไพเราะเป็นสำคัญ
จบบท มักลงด้วย 
นั่นแล แลนา ฉะนี้แล นั้นเทอญ
(กลอนเปล่า จะไม่มีคำลงท้าย)

หากแต่งประกวด มักมีกฎเคร่ง

ส่งสัมผัส วรรณยุกต์ใด ต้อง
รับสัมผัส ด้วยวรรณยุกต์นั้น
หรือ
ส่งด้วย คำตาย ต้องรับด้วย คำตาย

บทหนึ่ง ๆ อย่างน้อยมี ๔-๕ วรรค
ยาวได้ไม่จำกัด เพีบงให้จบประเด็นนั้น ๆ