***** “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ใครเล่าย่อมเสวยอารมณ์” “ปัญหานี้ไม่สมควรถาม’ เรามิได้กล่าวว่า ‘ย่อมเสวยอารมณ์" *****

" ธรรมอย่างหนึ่งที่ควรละเป็นไฉน คืออัสมิมานะ นี้ธรรมอย่างหนึ่ง ที่ควรละ ฯ" https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=11&A=7037&w=%CD%D1%CA%C1%D4%C1%D2%B9%D0 (ฆ) ธรรม&

ทิฏฐิความเห็นว่าขาดสูญเช่นนั้นเป็นสังขาร อธิบายด้วยความเห็นว่าดังนี้ เมื่อพิจารณาถึงเหตุของ สังขาร คือ อวิชชา จึงได้รู้ถึงเหตุและผล เพราะว่า สังขาร ไม่ใช่ตัวตน ... ปุถุชนย่อมไม่ตามเห็นรูป โดยความเป็

ถ้า มีตัวตนก็ไม่ใช่ ไม่มีตัวตนก็ไม่ใช่ แล้วคืออะไร คำตอบ ​ก็คือ ​ไม่ใช่ตัวตน นั่นแหละ ... พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรกัจจานะ โลกนี้ โดยมากอาศัย ส่วน ๒ อย่าง คือ ความมี ๑- ๑ ความไม่มี ๒- ๑ ก็เมื่

ความจริงแท้ เป็น กลศาสตร์ทางกายภาพ​ เป็นเพียง การก่อสร้างของ อนุภาคสสาร ก่อสร้าง จนมี กลไกที่เป็นจิตใจ ขึ้นมา โดยอนุภาคสสาร เริ่มต้น คือ อวิชชาธาตุ​(ธาตุเกิดดับเริ่มต้น) ตามกฏ อิทัปปัจจยตา “ภาว

ลาภ ยศ และสรรเสริญ เป็นสิ่งที่ผู้คนในโลกต่างใฝ่หา เพราะเห็นว่าสามารถนำความสุขมาสู่ชีวิตได้ ความสุขเช่นนี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริง แต่เป็นเพียงสุขที่อาศัยปัจจัยภายนอก เรียกว่า กามสุขหรือสุขที่อิงอามิส เ

คำว่า เดียรถีย์ นั้นหมายถึง เจ้าลัทธิ ขยายความไปอีก ว่า เจ้าลัทธิ ตั้งท่ารอสอน แต่ พระพุทธเจ้าไม่เคยตั้งตัวเองเป็นเจ้าลัทธิ เพราะ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสรู้ ซึ่งความจริง ในเมื่อ ผู้ตรัสรู้ความจริง ค