คิดเหมือนกันไหม?

ทุกคนเรามีเรื่องอยากระบาย...
เราอายุ23ปี เรียนจบป.ตรี เราเกิดมาตอนแรกเหมือนชีวิตมันดีมากๆ พ่อแม่แบบโอเคทางบ้านไม่ได้ถือว่ารวยแต่ชีวิตกลางๆ จนเราโตมาจนถึงม.ต้น แม่เราก็ติดคุกคดีค้ายาเสพติดซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงทำแบบนั้นแม่เราติดคุก5ปี จนเราโตอายุ18ปี แม่ออกมาทำให้เรารู้สึกดีใจที่ได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาต่อมาเราเรียนปวส.ที่วิทยาลัยแห่งหนึ่งและต่อป.ตรีสายอาชีพแม่เราก็กลับไปทำอะไรแบบเดิมๆจนกลับเข้าไปอยู่ที่เดิมๆอีกครั้ง เรารู้สึกโคตรฝันร้าย รู้สึกว่าอะไรนักหนากันวะ ทำไปทำไมวะ แล้วกลายเป็นเราที่คอยรับผิดชอบทุกอย่าง ส่วนพ่อเราเหรอ? พูดตรงๆว่าพึ่งไม่ได้ ไม่มีไรดีเลยสักอย่างจนเรารู้สึกว่า ทำไมพ่อแม่คนอื่นเขาดีจังตัดภาพมาที่ตัวเรา มันแย่มาก เรามีญาติพี่น้องแต่เขาก็ไม่ค่อยสนใจใยดี เราปากกัดตีนถีบจนเรียนจบจนตอนนี้พ่อเราก็ชอบสร้างหนี้ให้เราใช้จนเรารู้สึกไม่ไหว แม่ก็ต้องส่งพ่อก็สร้างเรื่อง เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยมากๆ เราเบื่อมาก อยากหนีไปไกลๆ เราคิดว่านี่มันเวรกรรมอะไรวะทำไมชีวิตเราถึงต้องมาเจอแต่เรื่องบัดซบแบบนี้ ....