เราเกลียดพ่อมาก

ตั้งเเต่เราเกิดมาพ่อไม่เคยให้กำลังใจไม่เคยพูดดีด้วยเลย บ้านเรามีลูกสาว3คน คนเเรก เป็นลูกติดพ่อเเต่คนละเเม่กับเรา ส่วนอีกคนเป็นลูกติดเเม่คนละพ่อกับเราส่วนเราเป็นลูกเเท้ๆของเขา ตอนนี้เรา อายุ20 ทำงานเองทำอะไรเองได้หมดเเล้ว เเต่พ่อท่านชอบเอาเราไปเปรียบกับพี่อีกสองคนว่าดีเเบบนั้นเเบบนี้ทั้งๆที่เรามีไรเราไม่เคยขอไรเขาเลยเเต่พี่อีกสองไม่ว่าเขาจะจะพูดจะขออะไรพ่อเเกก็ให้หมดเเต่กับเราไม่เลย ตอนเราเป็นโควิดงานก็ต้องหยุดทำเงินเก็บก็ส่งให้ท่านหมด เงินเดือนออกมา 12,000 บาท เราก็ส่งให้ทางบ้าน 5,000 พอเดือนไหนที้ได้น้อยจากเลยส่ง 5,000 เราก็ส่งเเค่ 3,000 วันนั้นแหละเป็นวันที่เราเสียใจที่สุดท่านบอกว่าทำไม่ส่งให้เเค่นี้เราก็บอกไปว่าถ้าส่งให้หมดเราจะเอาที่ไหนกินถ้าป่วยเราก็ไม่อยากขอพ่อกับเเม่ค่ากินค่าอยู่เดี๋ยวนี้ก็สูงขึ้นเราไม่เข้าใจว่าทำไมท่านไม่เป็นห่วงอะไรเราบ้างกับขึ้นเสียงโมโหต่อว่าเราต่างๆนาๆเเล้วเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ตั้งเเต่เกิดมาไม่เคยได้ใช้ชีวิตเเบบอิสระเหมือนคนอื่นเขาเลย ลอยกระทงก็อยากออกไปลอยข้างนอกเหมือนคนอื่นเขาเเต่พ่อก็บอกเเต่ว่านอนอยู่บ้านนั้นเเหละจะไปทำไมเเค่ครั้งนึงในรอบปีไม่เคยได้ท่านห้ามทุกๆอย่างไม่ว่าจะทำอะไร จนมันทำให้เราอึดอัด เเล้วพูดในใจว่าอยากให้เขาตายๆไปเลยด้วยซ้ำ เมื่อก่อนท่านติดการพนันมาก ถ้าไม่มีเเม่ที่อยู่ข้างๆเขาเราก็ไม่รู้เลยว่าป่านนี้ชีวิตเราจะเป็นยังไงตอนนี้เราเหลือเเค่เเม่ที่ทำให้เรามีความสุข  เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปเเล้วให้พ่อเข้าใจในสิ่งที่เราบอก😢😢