ใจหนึ่งอยากพอเเล้ว ใจหนึ่งอยากอยู่ต่อ เราควรจัดการความรู้สึกยังไงดีคะ??

เราคบกับเเฟนมา2ปีกว่า เริ่มต้นความสัมพันธ์ค่อนข้างเรียบเฉย ไม่มีวันพิเศษ ไม่มีวันครบรอบ เเต่เราอยู่ด้วยกันตั้งเเต่เริ่มคบ เรามองเค้าเป็นคนปกติไม่หวือหวา ไม่มีอะไรพิเศษกว่าคนอื่นเเต่เค้าพิเศษสำหรับเรามาก เราค่อนข้างนิสัยใกล้เคียงกัน เคยทะเลาะกันเเรงๆหลายครั้ง
เราเป็นคนที่ทำอะไรไม่ค่อยระวัง ห้าวๆ เปิ่นๆ ทำอะไรให้เค้าเจ็บเเบบไม่ตั้งใจตลอด เค้าอารมณ์จะว่ารุนเเรงก็ได้ จะว่าให้เรา ใช้ความเงียบเเละการเมินเฉยใส่เรา ต้องเป็นเราคอยง้อคอยเอาใจ เราเรียนที่ ตจว.เค้าเรียนที่ กทม. เค้าไม่ค่อยสนใจเราเลยไม่รู้ว่าเราคิดไปเองหรือเปล่า เค้าเล่นเกมส์ไม่มีเเม้เวบาจะโทรหา เราโทรหากูจะรับสายเเล้วก็วางไว้ไม่คุยด้วย ไม่มีการถามไถ่กัน เราเสียใจ เเต่เราคิดว่ามันเป็รเพราะการใช้ชีวิตเรายังไม่เหมือนกัน  เมื่อต้นปี65ที่ผ่านมาเราเรียนจบ เเละมาทำงานเพื่อจะได้อยู่ด้วยกัน เราเป็นห่วงเค้าที่ต้องอยู่คนเดียว เเต่ยิ่งมาอยู่ด้วยเค้ายิ่งรุนเเรงมากขึ้น เวลาไม่พอใจเค้าจะไปนั่งเล่นเกมส์กับเพื่อน เเล้วปล่อยเราไว้คนเดียว โดยให้เหตุผลว่าไม่อยากคุยเรื่องไร้สาระ เราไม่กล้าโกรธ ไม่กล้าน้อยใจ ไม่กล้ามีปากเสียงเพราะอยากมีเค้าอยู่ เเต่เค้าไม่ค่อยจะเซฟใจเราเลย เเต่บางครั้งเค้าก็เหมือนจะดีมากๆ ดีจนเราใจหาย เราไม่กล้าดีใจที่เค้าใจดีกับเราด้วยซ้ำ เเต่ใจดีกับเราได้เเบบเดียว เค้าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม หนักจนถึงขั้นลงไม่ลงมือกับเรา เราต้องไปอยู่ที่อื่นเพื่อนให้ร่างกายเราดีขึ้น เเต่ใจเรายังเเย่เหมือนเดิม ผ่านไปสักพักเราก็ใจอ่อน ยอมรับว่าตัวเองผิดเรื่องนี้มากๆ ผิดที่ไม่ไปให้พ้นไปสักที ด้วยเพราะเราอยู่ที่นี่คนเดียว ไม่มีเค้าเราก็ไม่มีใคร ไม่มีเป้าหมายอะไรในชีวิตที่ต้องทำ เค้ามาง้อ เราก็กลับมาอยู่ด้วยกัน เค้าเหมือนจะรู้สึกผิดกับสิ่งที่เค้าทำ เเต่เค้าก็ยังพูดว่าเราผิดที่ทำให้โมโห เรายิ่งกลัวมากๆ ไม่กล้าทำอะไร เราเครียดถึงกับต้องหายานอนหลับมากินเพื่อจะได้นอน เเต่มันไม่ใช่วย เราทำงานเเย่ลงเครียดมากขึ้น เราตัดสินใจลาออกเพื่อมารักษาตัวเอง เราไม่รู้ว่าเราบกพร่องตรงไหน เราทำอะไรผิด เเต่ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราต้องเป็นคนง้อเค้าตลอด จนตอนนี้มันมีเรื่องที่เรารับไม่ได้มากๆ มากกว่าเรื่องทุกเรื่องที่ผ่านมา ในสมองเรามีเเต่เลิกให้มันจบไป เเต่ใจเราคืออยากมีเค้าอยู่ อยากมีเค้าอยู่ด้วย เรารู้ว่าถ้าไม่ไหวก็เลิก เเต่เราอยากพูดว่าเราไม่มีเค้า เราไม่รู้จะอยู่ยังไงต่อ เรามองภาพตอนไม่มีเค้าไม่ออก เราไม่รู้ต้องตัดใจต้องไปยังไง เริ่มต้นเเบบไหน เราลองเปิดใจให้คนอื่นเเล้ว เเต่กลับเป็นเราที่เสียใจว่าเรามีคนอื่นเอง เเล้วเค้าหละ ถ้าไม่นับเรื่องพวกนี้ เค้าไม่เคยนอกใจเราเลยสักครั้ง ไม่มีเเม้เเต่ครั้งเดรยวที่ทำให้เราระเเวง เพราะเหตุผลนี้ด้วยเราถึงไม่กล้าเลิกกับเค้า เพราะทุกคนที่เราเลิกมา เค้านอกใจเราหมดทุกคน เราขอความคิดเห็นหน่อยนะคะ ว่าควรจะจัดการความรู้สึกเเบบนี้ เเล้วไปเริ่มต้นใหม่ยังไง
**ข้อปักไว้นะคะ คือเราเป็นโรงซึมเศร้ารุนเเรง เลยไม่กล้าตัดสิ้นใจอะไรที่ทำให้ตัวเองเสียใจมากๆค่ะ