ผมอายุ40ปีพอดี ไม่เคยมีแฟนเพราะเป็นคนจีบผู้หญิงไม่เป็น เลยไม่สันทัดเรื่องความรักเท่าไหร่จนเกือบจะไม่ค่อยสนใจเลยด้วยซ้ำ เป้าหมายส่วนใหญ่ในชีวิตนอกจากเรื่องงานเลยกลายเป็นเรื่องท่องเที่ยวซะมากกว่า แต่อาจจะเป็นเพราะช่วงโควิดทำให้ชีวิตเราอยู่นิ่งเกินไปจนได้ปฏิสัมพันธ์กับคนที่พบเจอในชีวิตมากขึ้น วันนึงก็เกิดความรู้สึกว่าเราชอบน้องคนนึงที่รู้จักกันมาระยะหนึ่งแล้ว เป็นน้องที่รู้จักจากการเล่นกีฬา ถึงไม่ได้เจอกันทุกวันแต่ก็เจอเรื่อยๆอยู่ แต่ปัญหาคือน้องเค้ายังเป็นนักศึกษาอยู่(น่าจะอายุ22-23ปี ซึ่งห่างกับเรารอบครึ่งเลย) ส่วนตัวผมไม่ได้เป็นคนมีสเปคอะไรชัดเจน น้องเค้าก็ไม่ได้เป็นคนสวยอะไรแถมน่าจะมีโลกส่วนตัวสูงอยู่ แค่คุยๆด้วยแล้วรู้สึกว่าใช่ น่าจะเข้าใจกันและกันได้ถึงจะมีกำแพงอายุมากั้นก็ตาม อาจจะเพราะสายเรียนของน้องเค้าทำให้เค้าต้องมีความรับผิดชอบสูงด้วย ....ถึงตรงนี้ขอออกตัวไว้ก่อนว่าผมค่อนช้างจริงจังเรื่องความรัก และยอมรับว่าด้วยอายุเราตอนนี้ถ้าคิดถึงการสร้างครอบครัวก็อยากได้คนที่อายุน้อยกว่ามาเป็นคู่ครอง เพราะงั้นกับน้องคนนี้ผมก็คิดจริงจังไม่ได้มองเรื่องที่ว่าเป็นเด็กแล้วจะมาเล่นๆอะไร ผมก็พยายามสร้างความสนิทกับน้องขึ้นเรื่อยๆ คุยนั่นนี่ตามประสา(ปกติผมเล่นกีฬาก็จะเจอเด็กวัยเรียนวัยรุ่นเยอะอยู่แล้ว และผมก็จะคุยกับทุกคนเหมือนเพื่อนมากกว่าผู้ใหญ่คุยกับเด็ก เพราะงั้นคิดว่าบรรยากาศการคุยกับน้องคนนี้ก็น่าจะคุยกันแบบเพื่อนรุ่นพี่รุ่นน้องคุยกัน) ผมรู้ว่าน้องเค้าชอบการ์ตูนเรื่องอะไร ถ้าเป็นเรื่องเดียวกับที่เราชอบก็จะหาเรื่องเอาของสะสมไปฝากน้องเค้าบ้างบางโอกาส ที่ให้ของแบบนี้เพื่อไม่ให้น้องเค้ารู้สึกเกรงใจหรืออึดอัดกับของที่รับจากเรา จนมาถึงเดือนเกิดน้องเค้าซึ่งผมรู้จากการเก็บข้อมูลที่ได้คุยได้ฟังเวลาน้องเค้าคุยกับคนอื่น ผมก็มีของให้น้องเป็นชุดกีฬาโดยอ้างว่าให้เป็นของขวัญวันเกิดพร้อมกับถือโอกาสถามวันเกิดของน้องมาด้วยเลย (น้องเค้าก็ค่อนข้างแปลกใจที่ผมดันรู้เดือนเกิดเค้าทั้งที่เค้าพูดต่อหน้าผมแค่ครั้งเดียวแถมนานมากแล้วด้วย ตรงนี้ผมไม่แน่ใจว่าความใส่ใจของเราพอจะสร้างความประทับใจให้เธอบ้างรึเปล่า) ในวันที่ให้ของขวัญผมตัดสินใจขอไลน์น้องเค้าซึ่งเธอก็ให้ทั้งๆที่เคยบอกว่าถ้าไม่สนิทใจด้วยจะไม่แลกcontactกับใครในสนามกีฬา มาถึงจุดนี้ผมนึกว่าเธอน่าจะเปิดใจให้ผมบ้างเพราะเราก็แสดงออกไปบ้างแล้วว่า'เราชอบเธอนะ'แต่เธอก็ยังให้ไลน์เรา แต่กลายเป็นว่าทักไลน์ไปถ้าไม่ใช่ธุระอะไรเธอไม่โต้ตอบด้วยเลย ผมเจอแบบนี้2-3ครั้งจนครั้งสุดท้ายนี่คือไม่อ่านทั้งวันเลย ผมเริ่มรู้แล้วว่าควรจะหยุดเรื่องไลน์ไว้แค่นี้ ผมตั้งใจจะตั้งหลักใหม่ด้วยการถอยออกมาก้าวนึงเพื่อให้ระยะห่างไม่ใกล้เกินไปจนน้องรู้สึกไม่ดี ในระหว่างนี้มีวันหนึ่งที่ผมมีแข่งกีฬาเธอก็ใส่ชุดที่ผมให้มาดู ไม่รู้ว่าตั้งใจรึเปล่าแต่ตอนนั้นก็แอบดีใจเหมือนกัน แต่แล้วหลังจากวันนั้นก็กลายเป็นว่าน้องเค้าเริ่มเย็นชาใส่ผม และเหมือนจะตีตัวออกห่างด้วย ผมเองค่อนข้างมั่นใจว่าผมไม่ได้รุกหนักอะไรจนทำให้เธอต้องอึดอัดขนาดนั้นเพราะผมเป็นคนกลัวการโดนปฏิเสธอยู่แล้วเลยจะไม่พยายามล้ำเส้นใครและอีกอย่างผมเข้าใจว่าน้องเค้ายังเด็กยังมีเรื่องที่อยากทำและต้องทำอีกก็เลยไม่คิดที่จะเร่งเรื่องความสัมพันธ์กับน้องเค้า แค่อยากให้เราได้เรียนรู้กันไปเรื่อยๆจนกว่าน้องเค้าจะยอมรับในตัวเราโดยไม่ต้องไปมองเรื่องอายุ สิ่งที่เราทำเราคิดว่าเป็นแค่การแสดงออกถึงความรู้สึกดีๆที่มีให้เท่านั้นเอง เพราะถ้าไม่แสดงออกอะไรเลยเค้าก็ไม่รู้ว่าเราชอบนี่นา หลังจากนี้ผมเองตั้งใจจะพยายามทำตัวตามปกติกับน้องเค้าถึงเค้าจะเย็นชาใส่เราก็ตาม ไม่รู้ว่าวันนึงเธอจะเห็นความพยายามของเรามั้ย แต่อย่างน้อยก็ไม่อยากให้เสียความสัมพันธ์ของความเป็นเพื่อนไป(ทั้งๆที่เราแค่แสดงออกเองนะ ไม่ได้มากมายเลยด้วยนะ)

ขอโทษที่เล่าซะยาวเลยครับ ส่วนนึงก็อยากระบายกับใครสักคนด้วยแหละครับ ใครอ่านมาถึงตรงนี้แสดงว่าคุณสนใจเรื่องของผมจริงๆ แล้วก็อยากถามความเห็นว่าผมยังพอมีโอกาสเปิดใจเธอได้บ้างมั้ย หรือผมจะหมดโอกาสตั้งแต่เรื่องความห่างของอายุแล้วกันแน่