เรื่องมีอยู่ว่า แฟนมีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่รู้จักกันมาประมาณ 10 ปี (ตั้งแต่ม.1) ซึ่งเพื่อนคนนี้คือคนที่แฟนเราเคยบอกชอบและขอเป็นแฟน
แต่สุดท้ายไม่ได้คบกัน เหตุผลเนื่องจากเพื่อนผู้หญิงบอกว่าไม่ได้คิดอะไรมากกว่าเพื่อน (แต่แฟนเคยเล่าให้ฟังว่า ช่วงที่ผู้หญิงคนนี้ไปเรียนต่างประเทศ
ก็โทรคุยกับแฟนเราวันละ 4-5 ชม ระยะเวลาเป็นปี  มีการคุยในลักษณะออดอ้อน)  ตอนแรกเราก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะมันคือเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนที่เรากับแฟนจะมาคบกัน แต่เพิ่งจะมาทราบที่หลังว่ายังติดต่อกันอยู่เรื่อยๆ
จนกระทั่งปัจจุบันเพื่อนผู้หญิงคนนี้กำลังจะกลับมาไทย ไลน์มาบอกแฟนเราและชวนแฟนเราไปกินข้าว แต่เพื่อนผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ชวนเพื่อนแฟนคนอื่นเลย และช่วงเวลาที่เพื่อนคนนี้ไปเรียนต่างประเทศก็ติดต่อกับแฟนเราโดยส่วนใหญ่
เราเลยบอกแฟนไปตรงๆ ว่าเราไม่สบายใจ แต่แฟนเราบอกว่าเรางี่เง่า เขาบอกว่าเคลียร์กันไปจบแล้วและตอนนี้เป็นเพื่อนกัน ไม่ได้คิดอะไร 
เราก็ยืนยันว่าเราไม่สบายใจ เราเลยบอกว่าให้เขาไปจัดการให้มันมีขอบเขตที่ชัดเจนมากกว่านี้ แต่ก็เหมือนแฟนเราจะไม่สนใจสิ่งที่เราพูด เขาก็ยืนยันว่าเพื่อนกัน และพอเราพูดเรื่องนี้ทีไรก็จะทะเลาะกันตลอด
เราอยากถามว่า เราดูงี่เง่าหรือคิดมากไปหรือป่าว หรือมันคือเรื่องปกติที่เราควรพูด และเราควรทำตัวยังไง 
ปล. แฟนเรากับเพื่อนคนนี้ ไม่ได้เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันและไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทกัน แต่เป็นเพื่อนเรียนมัธยมด้วยกันและกลับมาคุยกันตอนเรียนจบ