ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน การรักลูกไม่เท่ากัน

สวัสดีครับ ตอนนี้ผมอายุ 17 ตอนอายุ13พ่อกับเเม่เเยกทางกัน ช่วงนึงผมเลยต้องไปอยู่กับยาย เรื่องโรงเรียนตอนนั้น ก็ได้ย้ายมาเรียนที่ ศ.ก.ร. สาเหตุที่พ่อเเม่ทะเลอะกันคือเรื่องนอกใจทั่วๆไปนี้เเหละคับ พอย้ายม

เราขอเล่าคราวๆ​ แต่อาจจะยาวนิดหน่อย​ เราเป็น​ลูกคนโตค่ะ​ เรามีน้องผู้หญิง​2คน​ แต่เราไม่ถูกกับน้องคนกลางสักเท่าไหร่​ ช่วงๆวัยรุ่นเคยตีกับน้องมาครั้งนึง​ แล้วช่วงก่อนโควิดก็อีกรอบนึงไม่คุยกันเป็นครึ่งป

เรามันเป็นลูกที่ถูกลืมไปแล้วหรอ เรามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมจิตใจของเรามันอ่อนไหวง่าย จังทำไมมันถึงอ่อนแอได้ขนาดนี้ เราไม่อยากอ่อนแอเลย เราพยายามแล้ว เราอยากเป็นคนที่เข้มแข็ง แต่เรามันทำไม่ได้ ไม่เข้า

เราขออนุญาตลบกระทู้นี้ค่ะเพราะรู้สึกผิด

เราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่จบม.6มาก็ได้อยู่บ้านค่ะ เราพยายามขอแม่ว่า ขอออกไปทำงานนอกบ้านได้มั้ย แกก็ไม่ให้ไปเพราะแกเป็นห่วงเรา แต่พอมันอยู่ที่บ้านหลังเรียนจบมาได้3ปีมันก็มาถึงจุดหนึ่งที่ว่า ไม่อยากจะ

สวัสดีค่ะ ครอบครัวเราแม่กับยายเป็นซึมเศร้าแล้วเวลามีอะไรบางครั้งเขาทั้ง2มักใส่อารมณ์กับเราเสมอ เรามีน้องสาวคนเล็กเราคนกลางเราพี่ชายแต่พี่ชายเราไม่เคยช่วยเหลืออะไรเอาแต่เที่ยวแล้วทุกอย่างมักมาตกที่เราบ

ในสำหรับหลายๆครอบครัวพ่อแม่อาจเป็นคนรักหรือเซฟโซนแต่ไม่ใช่กับครอบครัวผม ผมทะเลาะกับพ่อแม่หนักจนมีครั้งนึงเกือบได้ต่อยกับพ่อหลายๆครั้งที่ทะเลาะกันผมมักเป็นคนผิดเสมอในเรื่องล่าสุดเป็นเรื่องไปรร.สายผมพยา

เคยน้อยใจมาตลอด บ้านนี้มีพี่น้อง3 ชายหมด ซึ่งผมเป็นน้องสุดท้อง ผมอยู่กับพ่อแม่มาตั้งแต่เกิด พี่ของผมไปอยู่กับ น้า หรือปู่ ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคำพูดที่พูดกับลูกไม่เหมือนกัน ถ้าเกิดว่าพ่อแม่คุยด้วย คือค

รู้สึกเสียสุขภาพจิตเหมือนโดนดูดพลังงานพลังชีวิตไปเลยค่ะ อยากทราบค่ะว่าคนเราอยู่เฉยๆสามารคถโดนเกลียดโดยไม่ราบสาเหตุมั้ยคะบ้านเรามีพี่น้อง3คนเราคนสุดท้องค่ะ พี่คนกลางแล้วก็พี่คนโตแต่ว่า พี่คนกลางเหมือนอ

เรื่องมีอยู่ว่าเราทะเราะกับแม่ แม่ค่อนข้างที่โมโหร้ายแต่เมื่อคืนก็กอดขอโทษแต่พอตกเช้ามาแม่ก็โกรธเราให้เราเก็บบ้านย้ายของเอง เราถามก็ไม่พูดพอเราทำไม่พอใจก็ด่า ตอนนี้เราทำได้แค่อยู่เฉยๆแต่ตอนนี้เราไม่ไห