ขอระบายหน่อยค่ะ

ทุกคนต้องเคยผ่านช่วงขาลงของชีวิต แบบยิ่งเราพยายามไขว่คว้าเท่าไหร่ยิ่งพังไปหมด ไม่มีงานทำเพราะงานที่ทำไม่ตรงสาย ต้องออกงานบ่อยๆ เงินเริ่มหมด ปัญหาทางบ้านรุมเร้า ตั้งเป้าหมายต่างๆไว้แต่ก็ไปไม่ถึง เพราะเ

มีแต่ครอบครัวที่เจอแต่ปัญหาก็ไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง ปัญหารุมเร้าสมองมีแต่เรื่องเครียดๆคิดแต่หาทางออกเวลาเหนื่อยหรือท้อได้แต่ร้องไห้ลำพัง เหมือนอยู่ตัวคนเดียวบนโลก แบกรับภาระต่างๆเครียดคนเดียว ใช้ชีวิต

เวลาอึดอัดมีปัญหาอะไรเอาไว้ระบายค่ะ เพราะไม่มีที่ระบายและกำลังใจเวลาเหนื่อยเวลาท้อค่ะ และไม่มีที่ปรึกษาเวลาปัญหาต่างๆบ้างครั้งเจอปัญหาต่างๆมันรุมเร้ามากๆก็อยากคิดฆ่าตัวตายเพราะไม่มีที่ระบายทุกความรู้ส

ตามหัวข้อเลยครับ ตอนนี้คิดมากคนเดียวทั้งวัน หาทางออกไม่เจอ แต่เจอทางเดียวคือลา.โลก มันเบื่อ ไม่มีที่พึ่ง เหลือเวลาวันก็เดียวก็ไม่มีที่นอนแล้วครับ เหมือนโดนไล่ออกจากบ้าน ปัญหากลายอย่างรุมเร้า พยายามหาง

เคยเหนื่อย เคยท้อ เคยสิ้นหวัง เคยไม่ได้ดั่งใจกันบ้างไหมคะ 😔 ยิ่งโต ก็ยิ่งเหนื่อย ปัญหารุมเร้า ไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง บางทีก็รู้สึกท้อ จนไม่อยากทำอะไร 😥 รู้สึกเหนื่อยกับสิ่งกำลังทำอยู่ งานก็แย่ ทำงานหา

โดนปัญหาทุกอย่างรุมเร้า ไม่มีใครอยู่ข้างๆสักคน แม้แต่คนในครอบครัวบอกให้เราไปตายทุกวัน ทำให้เรารู้สึกผิด และคนรอบตัว มีแต่จะค่อยผผว้ำเติมโลกมันช่างโหดร้ายเหลือเกิน มันโหดเหนื่อยที่ต้องลืมตาดูโลกในแต่ละ

ไม่น่าจะเกี่ยวกัน แต่ นับจากวันนั้นมาถึงวันนี้ ปัญหารุมเร้าไม่หยุด บริษัทยักษ์ใหญ่ แทบจะไม่เหลือสภาพ ถ้าผมเป็น"กรรณสูต" ผมจะถอย-ถอนตัว จะไปขอขมาความผิดพลาดที่ทำไปความสนุก.. เรื่อยเปื่อยไป

ขออนุญาตแทนตัวเองว่าเรานะคะ คือเราไม่ได้เรียนเนื่องจากไม่มีเงินในการส่งตัวเองเรียน จึงเลือกที่จะออกมาทำงานหาเงินเข้าบ้านตั้งแต่ 14 ค่ะ แม่เราเขาเป็นคนมีเงินเพราะทำงานผิดกฎหมายเขามีลูก3คน เราเป็นคนกลาง