คือเกิ่นก่อนนะคะ คือเราแม่เสียไปตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ จำความได้อีกทีน้องสาวของพ่อก็เลี้ยงเรามาจนโต ซึ่งเราก็เรียกน้องสาวของพ่อ ว่า "แม่" ซึ่ง ก็คิดว่าเค้าคือแม่เรามาตลอด เค้าพาโรงเรียนตั้งแต่อนุบาล ดูแลเราทุกอย่างเหมือนแม่เราจริงๆเป็นห่วงเรารักเรายิ่งกว่าพ่อเราซะอีก ซึ่งแม่ของเราเนี่ย เค้าก็มึลูกสาวแล้วพ่อของน้องก็เสียไปตอนน้องยังเด็ก  น้องสาวอ่อนกว่าเรา 6 ปี ตอนน้องสาวเราเด็กๆก็สนิทกันรักกันตามประสาพี่น้องปกติ แต่รู้ตัวอีกทีน้องเราเริ่มโตเราเริ่มห่างๆกันเพราะความโตตามวัย น้องเราเนี่ยพอได้5เดือนแม่เราก็เอาไปฝากคนเลี้ยงแถวบ้าน เพราะแม่ต้องไปทำงาน ตอนเย็นถึงจะไปรับกลับ เลี้ยงจนน้องเราจบ.ป.6 เลย คือคนเลี้ยงเค้าทำให้ทุกอย่าง เช้ามารับไปแต่งตัวไปเรียนหาข้าวให้กินไปรับกลับ เค้าซักผ้ารีดผ้าคือดูแลให้ทุกอย่าง เค้าก็รักน้องเราเหมือนลูกแหละ จน.ถึงเข้าม.1ก็ไม่ได้ฝากเค้า เราจำได้ว่าตอนที่เราทะเลาะกับแม่กับน้องครั้งใหญ่คือเราอายุประมาณ 20 คือน้องเรามันเป็นคนกินแล้วไม่ทิ้งขยะเช่นกินขนมก็วางไว้ที่พื้นเลยเฉยๆไม่เก็บไม่อะไร เราก็แบบไม่ชอบแล้วก็อยู่ๆวันดีคืนดีทะเลาะอะไรกันไม่รู้เราจำไม่ได้เราเลยเลือกจะไปอยู่ข้างนอกก็คือที่บ้านแฟน (บ้านนี้มีแค่ น้อง แม่ แล้วก็เรา นะคะ เคยมีปู่ย่าแต่แกก็เสียกันไปแล้ว)(พ่อเรามีแฟนใหม่ก็ไปซื้อบ้านอยู่กับแฟนใหม่เค้าซึ่งเราไม่ได้ไปด้วย) ต่อนะคะ เราอยู่บ้านแฟนมา 6 ปี เรามาท้องเอาปีที่ 6 แฟนก็ทะเลาะกับที่บ้านเรื่องความจู้จี้ของคนที่บ้านเค้ามาบงการ การเลี้ยงลูก ทะเลาะกันยกใหญ่จนแฟนไม่อยู่ต่อขอมาตั้งหลักที่บ้านเรา เราก็โอเคแม่เราก็โอเคอยู่แล้ว เค้าอยู่กัน 2 คนเหงาๆมาตั้งนาน ก็ทำบ้านกลั้นห้องใหม่กันเป็นห้องเรา อ่ะ จบก็คือสรุปเรามาอยู่ที่บ้านกับแม่และ เข้าเรื่องเลยนะคะ 
 พอเรามาอยู่เราก็เห็นแม่เดินซื้อข้าวให้น้องกิน(แม่เราWFH)คือประชุมๆอยู่พอพักเที่ยวต้องรีบวิ่งไปซื้อข้าวให้ พอซื้อมาให้เสร็จน้องมันออกมากินกินเสร็จก็วางจานไว้เลย แล้วก็เข้าห้อง แม่ซื้อขนมมาให้กินเสร็จก็วางไว้ไม่แม้แต่ทิ้งลงขยะ เสื้อผ้าแม่ซักให้ตากให้ยันเกงใน วันไหนจะให้แม่ซักอะไรก็แบบเดินมาบอก "ซักอันนี้ๆด้วยนะ ผ้าเช็ดตัวเหม็นและซักด้วย"  ที่นอนผ้าห่มแม่เราก็ซักหมด แม่ไปซื้อข้าวมาให้กินหยิบจานช้อนมาวางเตรียมให้เทให้ (เรามองแล้วแบบเหมือนดูละครฉากคนใช้ทำให้เจ้านายอ่ะ) มันเดินมานั่งพอจะกินหันไปหาแม่บอก "น้ำอ่ะ" แม่ก็รีบๆหาให้ พอกินเสร็จก็วางไว้แม่ก็ตามเก็บไปล้างอีก ขนมอะไรเอยมันกินไม่เคยเก็บเลย คือไม่ทำไรเลย แม่เราก็เป็น ความดัน หอบ ไมเกรน เราสงสารแม่มากแต่แม่ก็ไม่พูดไม่สอนมันเลย เราก็ไม่รู้จะทำไงเราก็ไม่อยากพูดไม่อยากมีปัญหาแม่ก็เครียดอีก แฟนเราก็รู้สึกไม่โอเคแต่ก็ไม่สนใจมองผ่านบางทีแฟนก็บ่นเราจะกินข้าวบนโต๊ะกินข้าวกันแต่จานข้าวแก้วน้ำมันกินแล้วยังไม่เก็บแฟนก็แบบ ไม่เก็บอีกและ คือแฟนบอกไม่ต้องกินอาหารร่วมวงกันเลย เช่นหมูกระทะ เพราะเคยกินแล้วพอมันกินเสร็จลุกไปเลยจานตัวเองก็วางไว้ แต่แฟนก็บอกให้เราอย่าไปสนใจถ้าแม่เค้าอยากทำไม่พูดเค้าก็เหนื่อยเอง เราก็แบบเห้อนั่นก็แม่กูนะเว้ย อีกหลายอย่างที่มันทำกับแม่ตัวเอง แล้วมันชอบสั่งขี้มูกแบบสั่งๆๆๆเสียงดังทั้งวันแบบกินข้าวกันก็สั่ง แม่ก็มาบ่นกับเราว่าเออแม่เตือนไปแล้วนะว่าอยู่กับแม่สองคนอ่ะสั่งได้แต่นี่คนอื่นอยู่ด้วยมันไม่ดีไรงี้ คือเป็นคนไม่รู้โลกเลยอ่ะอายุ19แล้ว บางทีสั่งแล้วไม่เก็บทิชชู่ที่ตัวเองสั่งอ่ะวางไว้ทุเรสมาก มีอีกเยอะสารพัด บางทีเราแบบคิดอะไรร้ายมากคืออยากให้มันตายๆไปเลยแม่จะได้สบายซักที แหละว่าแช่งคนมันบาปแต่เราสงสารแม่อ่ะต้องมาทำไรให้มันงกๆๆ แม่ก็มาบ่นแต่กับเราแต่ไม่พูดกับมันพูดก็ไม่ได้ เหมือนเคยมีเคสเค้าทะเลาะกันแล้วมันหายไปเลยออกไปไหนไม่รู้โทรไม่รับแล้วกลับมาอีกทีดึกๆแม่เค้าคงกลัวจะเป็นอีก แม่ก็มาพูดกับเราแบบ เห้อเลี้ยงลูกให้ไม่กตัญญูดูไว้นะลูก มันคงจะคิดได้ตอนแม่ตาย ตอนไม่มีแม่แล้ว บอกแม่ไม่น่ามีผัวเลย เลี้ยงเราคนเดียวก็พอแล้ว แบบเราก็เห้อได้แต่เห้อทุกวัน5555555555 
ขนาดแม่ไม่สบายแบบลุกไม่ไหวแทนที่มีนจะหาข้าวให้แม่กินก็ไม่แถมให้แม่หาให้มันกินอีกนี่แม่เล่าให้ฟัง ตอนแรกตอนเรายังไม่มาอยู่ก็รู้มันไม่ทำอะไรเลย จากที่แม่เล่าๆ แต่พอเรามาเห็นภาพจริงคือจริงกว่าอีก เราควารทำไงดีคะจัดการตัวเองยังไงดี คือทุกวันนี้หน้ามันเรายังไม่อยากมองเลยค่ะ เราอยากออกไปอยู่กับแฟนข้างนอกคือเราแฟนเราลูกเราแต่ก็กลัวจะกูเป็นการทิ้งแม่อีกเราได้แต่เห้อออออออย่างเดียวเลย