ลูกชายมีแฟนคนแรกตั้งแต่มอสองคบกันจนกระทั่งเรียนจบปริญญาโทคบกัน 12 ปีแล้วก็เลิกกันเรารักเด็กผู้หญิงคนนี้มากราวกับลูกสาวตัวเองเลยแหล่ะ ชอบมานั่งคุยกับแม่ ไปช้อปปิ้งด้วยกันเหมือนได้มีลูกสาวน่ะ ตอนที่เค้าเลิกกันบอกไม่ถูกจริงๆ มันเหมือนเศร้าซ้ำซ้อนทั้งเศร้า1ลูกสาวตัวเองต้องเลิกกับแฟนและเศร้า2ลูกชายตัวเองเลิกกับแฟนที่คบกันมาตั้งนานมาก ทั้งๆที่ตอนเรียนปริญญาโท อยู่คนละประเทศ ก้ยังรักกันทางไกล นัดไปเที่ยวกันดี พอเรียนจบกลับมาก้เริ่มพูดเรื่องจะปลูกบ้าน เราก้ดีใจมากเลย แล้วอยู่ดีๆก้เลิก บอกว่าไม่เข้าใจ กันขึ้นมา
แล้วอยู่มาวันนึงลูกชายก็บอกว่ารู้จักผู้หญิงคนใหม่รู้จักกันตั้งแต่ก่อนที่จะเลิกกับแฟนคนเก่าถ้าเทียบคุณสมบัติทุกอย่างผู้หญิงคนใหม่ไม่ถึงครึ่งนึงในทุกเรื่องมันทำให้เราผู้เป็นแม่อึ้งไปเลยก็ต่อต้านอยู่นะในตอนแรกแต่ลูกชายก็ไม่สนใจก็ยังคบ กับน้องผู้หญิงคนใหม่มาจนเวลาผ่านไปสี่ปีถึงปัจจุบันเริ่มมาพูดว่าอยากให้แม่เจอกับแฟน เราก็ปฏิเสธไปในความรู้สึกหนึ่งคือยังนึกถึงแฟนเก่าลูกไม่ได้จริงๆ ถามลูกว่าถ้าแม่เจอเขาแล้วแม่ยังไม่ชอบเขาอยู่ ลูกจะทำยังไงถ้าแม่ขอให้เลิกอีกลูกจะเลิกไหมล่ะถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องเจอดีกว่าลูกมีความสุขกับความสัมพันธ์นี้ก็มีไป แม่ไม่ได้ต่อต้านอะไรแล้ว
เรามีความรู้สึกว่าเราไม่จำเป็นต้องเจอเขาใช่ไหมคิดถึงขนาดว่าถ้า2คนรักกันมากก็อยากจะไปอยู่ด้วยกันก็ไปอยู่ไม่ห้าม แต่เราไม่อยากยุ่งกับแฟนคนใหม่จริงๆไม่รู้ว่าทำไมคงเป็นเพราะรักแฟนลูกชายคนแรกมากเกินมั้ง เหมือนผู้หญิงคนนี้แย่งแฟนลูกสาวเราไป หรือเพราะคุณสมบัติไม่ได้ที่เราคาดไว้ เขาก้คบกับลูกเรามา 4 ปีถ้ารักกันเข้าใจกัน ก็ คบกันไป
แบบตะวันตก พ่อแม่ไม่ต้องเกี่ยวได้มั้ย