เคยคิดถึงแฟนเหมือนโฮมซิกไหม

เราเคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับแฟนสมัยเรียนมหาลัยยันเรียนจบ  และทำงานอีกโดยอยู่ด้วยกันต่ออีกเกือบ 3 ปี พ่อแม่ฝ่ายเราไม่รู้ค่ะว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียว แต่รู้ว่าเรามีแฟนเป็นคนๆนี้ และคงคิดว่านานๆ ทีคงเจอกันกับแฟน แต่สิริรวมเราใช้ชีวิตร่วมกันกับแฟนที่กทม.เป็นเวลาเกือบ 6 ปี เรียกได้ว่ารู้ไส้รู้พุงกันหมด ล่าสุดต่างคนต่างลาออกจากงานเพราะค่าครองชีพ กทม สูง ไม่บาลานซ์กับรายได้จากงานจึงจมใจกลับต่างจังหวัด ซึ่งจังหวัดของเรากับแฟนอยู่ไกลกันมาก ตกลงเจอกันได้แค่เดือนละครั้ง แต่ครั้งละ 4-5 วัน ผลัดกันไปหากันค่ะ อันที่จริงอยากเจอกันมากกว่านี้ แต่เราเกรงใจพ่อแม่เราค่ะว่าถ้าแฟนเขาจะมาหาบ่อยหรือเราไปหาเขาบ่อยเกินไปไหม เพราะความพ่อแม่ก็ยังคิดว่ายังไม่ได้แต่งงานกันด้วยค่ะ แต่ความเป็นจริงคืออยู่ด้วยกันมาหมดแล้ว ปัญหาคือทุกครั้งตอนต้องแยกกันจะรู้สึก โฮมซิก กินข้าวไม่ลงฟีลเหมือนคนอกหัก เพราะนึกถึงโมเม้นต์ตอนเขามาหาที่บ้านหรือตอนทำกิจกรรมด้วยกันค่ะ คือเราเป็นหนักมาก เจอกันที แยกกันทีร้องไห้ตลอด แต่แฟนเราดูปกตินะคะ ไม่ได้ฟูมฟายหรือต้องร้องไห้ค่ะ เพราะเขาก็คิดว่าเดี๋ยวก็ได้เจอกันอีกเดือนต่อไป แต่กับเราทำเหมือนคนเพิ่งเลิกกับแฟน/แฟนไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้วยังไงไม่รู้ ตอนนี้คบมาจะ7ปี แล้ว ความรู้สึกโหยหาเขามันไม่เคยลดลงเลย ความคิดถึงเป็นเรื่องที่ดี แต่เคสแบบนี้มันทำให้เรารู้สึกไม่อยากทำอะไรต่อตอนแยกกับแฟน เช่นกินข้าวไม่ลง ดูหนังไม่สนุก แต่ตอนอยู่ด้วยกันเอ็นจอยอีตติ้งมาก และอยากทำไรหลายๆ อย่างยอมรับค่ะว่าเป็นคนยึดติดกับแฟนมาก เพื่อนๆ พอมีวิธีจัดการกับความคิดแบบนี้บ้างมั้ยคะ ทุกวันนี้เหมือนต้องอดทนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้แต่งงาน ซึ่งคงอีกนานมากค่ะ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่