ตามหัวข้อเลยค่ะเราขออธิบายหน่อยนะคะ
คือเราเป็นเพื่อนกับคนนี้มา2ปีค่ะเราโทรหากันเราอัดเสียงคุยกันแทนพิมพ์สนิทกันมากมีอะไรพูดคุยกันตลอดเล่าความฝันให้ฟังไปเจอที่โรงเรียนคือต้องมองหาคนนี้ตลอดเราตัวติดกันตลอดค่ะมีงานกลุ่มงานจับคู่ที่ไรคือต้องได้อยู่ด้วยกันตลอดเรื่องราวดีๆเยอะมากจนวันนึงเขาก็ไปอยู่กับกลุ่มใหม่แบบไม่รู้สาเหตุเลยค่ะเขาย้ายโต๊ะเขาย้ายที่นั่งเราเอะใจนิดหน่อยแต่ก่อนหน้าที่เขาจะย้ายอ่ะค่ะเราเดินไปพักกลางวันนี่แหละค่ะแล้วในห้องมันจะมีเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆอยู่ประมาณ3กลุ่มอ่ะค่ะซึ่งเราสนิทกับกลุ่มที่2มากกว่ากลุ่มที่1(เราจะเอากลุ่มที่1คือกลุ่มที่เพื่อนย้ายนะคะกลุ่มที่2คือกลุ่มที่อยู่กับเราตอนนี้)เราเลยถามเขาอ่ะค่ะว่าไปนั่งกับกลุ่ม2ป่ะแล้วอยู่ดีๆเขาก็พูดขึ้นว่าอยากไปนั่งกับกลุ่มที่1ทั้งๆที่เราไม่รู้จักเขาอ่ะค่ะเราก็เลยบอกงั้นก็แยกกันก่อนก็แล้วกัน(แยกที่เราหมายถึงคือแยกที่นั่งทานข้าวเฉยๆนะคะ)เราไม่ได้รู้สึกโกรธเลยค่ะแค่งงๆว่าทำไมไปกับกลุ่ม1แถมก่อนจะแยกกันเขายืมเสื้อกันหนาวเราไปใช้อยู่เลยค่ะแล้วเราก็ถอดให้เขาไปใช้พอทานข้าวเสร็จเราก็ขึ้นห้องมากับกลุ่ม2ผ่านไปซัก20-30นาทีเขาก็ขึ้นมากับกลุ่ม1เอาเสื้อกันหนาวมาคืนเราแล้วก็ย้ายที่นั่งเลยค่ะที่แรกเราก็งงๆแอบใจหายนิดหน่อยแต่คิดว่าคงมีเรื่องอยากคุยกันเลยย้ายเราคิดว่าวันต่อมาเขาจะเปลี่ยนกลับแต่สุดท้ายเขาก็ย้ายไปนั่งถาวรเลยค่ะเช้ามาของทุกวันคือไม่มีการทักทายพูดคุยเลยค่ะจนผ่านไปแค่1อาทิตย์แล้วมันเกิดสถานการณ์โควิดอ่ะค่ะเพื่อนกลุ่ม2คือกลุ่มเสี่ยงทุกคนเลยได้กลับบ้านกันหมดแล้วเหลือแค่เราคนเดียวเพื่อนกลุ่มที่1คนนึงเขาก็เดินมานั่งเล่นกับเราแล้วอยู่ดีๆเพื่อนกลุ่ม1ก็เรียกเขากลับแล้วคนที่เรียกเขากลับคนแรกเลยคือเพื่อนเก่าเราคนนั้นค่ะก่อนที่เพื่อนคนนั้นจะกลับกลุ่มไปเราชิงลุกหนีกลับบ้านก่อนเลยค่ะเพราะช่วงนั้นในโรงเรียนเริ่มไม่ค่อยมีคนแล้วเลยคิดว่าควรกลับบ้านดีกว่าแล้วหลังจากนั้นเราก็ทักไปคุยกับเพื่อนเก่าคนนั้นของเราอยู่นะคะเป็นกราคุยแบบบปกติทั่วไปนี่แหละค่ะแต่เขาถามคำตอบคำอ่ะค่ะเราเลยหยุดทักไปเป็น1-2เดือนเลยค่ะเพราะปิดเรียนออนไลน์แถมปิดเทอมอีกเขาก็ไม่ทักเรากลับมาบ้างเลยค่ะเราเลยลบสีแชทลบชื่อแชทแต่เรายังเก็บแชทเขาไว้อยู่เผื่อซักวันเขาจะทักมาบ้างอ่ะค่ะแล้วคือเรื่องมันเกิดตั้งแต่เดือนก.พตั้งแต่เรื่องเกิดเราสดุ้งตื่นแล้วร้องไห้เกือบทุกคืนเลยค่ะบางทีก็ร้องไห้ขึ้นมาเองแบบไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำอ่ะค่ะแล้วมันยิ่งมาเป็นหนักช่วงพ.คจนถึงตอนนี้เพราะเราแอบตั้งแอคลับเพื่อที่จะคุยกับแอคเขาอ่ะค่ะเชิงคุยเป็นเพื่อนแก้เหงาแล้วเราก็บอกว่าอยากลองระบายเรื่องเพื่อนให้เขาฟังเราพิมพ์ทุกอย่างลงไปในนั้นเลยค่ะแต่พิมพ์เหมื่อนเราเป็นเขาในชีวิตจริงอ่ะค่ะให้เขาลองมองกลับกันบ้างแล้วเขาก็พิมพ์กลับมาเล่าเรื่องราวของตัวเองอ่ะค่ะ(เราอยากรู้ความรู้สึกเขาเราเลยตั้งแอคลับค่ะ)มันอ่านแล้วจุกตรงที่เขาบอกว่าเขารู้จักกับกลุ่ม1ก่อนรู้จักเราซึ่งมันไม่จริงเลยค่ะเราจำได้ตั้งแต่ตอนแรกที่เข้ารร.ได้คนแรกที่เขารู้จักคือเราเราจำทุกช๊อตได้ว่าเรารู้จักกันก่อนเขาอีกแล้วมันมาพีคตรงที่เราถามกลับเขาไปในแชทว่าถ้าเป็นเขาเขาจะเอาเรื่องราวของเพื่อนคนนี้ไปเม้าท์กับเพื่อนใหม่มั้ยเขาตอบกลับมาว่า"ไม่"เรารู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะแต่พอเช้ามาสุดท้ายเราก็แอบได้ยินพวกเขาคุยกันเรื่องแชทลับว่าสงสัยเราเขาพูดเชิงตั้งใจให้เราได้ยินเขาพูดว่าทุกอย่างในแชทลับนั้นเหมือนชีวิตจริงของเพื่อนเก่าเราเขาพูดแบบนั้นมันแปลว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับเราใช่มั้ยคะในความรู้สึกเราเราคิดว่าใช่หลังจากนั้นเราก็กลับมานอนสดุ้งแล้วก็ร้องไห้แทบจะทุกคืนแล้วมันหนักมากแบบมากจนเกินไปเลยค่ะเราเคยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาแม่แต่ไม่ได้บอกว่าร้องไห้นะคะแม่บอกไม่เป็นไรถ้าเขาจะไปก็ปล่อยเขาไปไม่ใช่ว่าเพื่อนกลุ่ม1มันไม่ดีหรอกถ้าคนมันอยากจะไปจริงๆอะไรก็ห้ามไม่ได้เราคอยเอาคำพูดนี้มาปลอบใจเราตลอดเลยค่ะแต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จแล้วเราต้องเจอเขาทุกวันจนกว่าจะเรียนจบอ่ะค่ะอยากขอวิธีลืมหรือทำให้ตัวเองเฉยชากับเรื่องนี้หน่อยค่ะเราเหนื่อยที่จะร้องไห้แล้วมันก็ยังเป็นเหมือนเดิมพอเราอยู่กับกลุ่ม2เราสนิทกันในโรงเรียนอยู่พอตัวเลยนะคะแต่สุดท้ายนอกโรงเรียนในแชทเราไม่เคยโทรหาใครหรืออัดเสียงคุยกันเลยค่ะพอมีเพื่อนใหม่พยายามจะคุยกับเราแบบนั้นเราพยายามเลี่ยงตลอดมันรู้สึกอึดอัดทั้งที่กับเพื่อนเก่าเราปล่อยใจสบายมากๆทำยังไงดีคะหนีจากความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ยังไงดีคะขนาดเขาแย่กับเราเรายังคิดถึงเขาตลอดเลยค่ะ