เคยเหงาบ้างไหม....เหมือนวันที่โลกไร้สรรพเสียง

ใจหนึ่งซ่อนคำขวัญ อีกใจนั้นกลับพลันไหว กี่ถ้อยที่เอ่ยไป กลับกลายเป็นสายลมลา เคยเผลอทำเธอช้ำ ทั้งที่ย้ำอย่าพูดพา คำหนึ่งหลุดออกมา กลายเป็นหนามแทงใจตน ฝากถ้อยร้อยคำซื่อ แทนใจดื้อที่เคยหล่น ขอโทษด้วยใจ

เคยเหงาบ้างไหม ... เหมือนวันที่โลกไร้สรรพเสียง.. เรไรไม่ร้อย จำเรียง.. ยินเพียงหัวใจ ไหวระรัว.. คิดถึงบ้างไหม .. เคยยิน เคยยั่วเย้าหยอกเล่นหัว เคยคุยส่งเสียงลั่นครัว.. ไม่กลัวไม่เกรง ... ใดๆ.. ลาที

เป็นเรื่องราวที่ผมได้รับฟังจากอดีตทหารพรานท่านหนึ่งที่พบเจอกัน (ในคืนที่ผมอดสะมะหลึมกึ๋มสาวสวย 555) ทหารท่านนี้ชื่อพันเอกเด่นครับ ผมขอเรียกทหารท่านนี้ชื่อพี่เด่นนะครับ ผมได้ขอนั่งด้วย ในขณะผมกำลังเล่

"ในวันที่ไม่มีแม่" โลกทั้งใบเหมือนเงียบลงอย่างผิดปกติ เสียงเรียกที่เคยปลอบโยน เสียงหัวเราะที่คอยให้กำลังใจ และสายตาอันอบอุ่นที่เคยเฝ้ามองเราก็หายไป เหลือเพียงความทรงจำที่ย้อนกลับมาครั้งแล

https://www.youtube.com/watch?v=75cq4BPYdnE สุริยาแสงอ่ออนรอนลงต่ำ ยามย่ำค่ำสุดท้ายที่ปลายฟ้า สีแดงแฝงเมฆขาวราวอำลา สกุณาบินว่อนร่อนลับไป รติกาลมาเยือนคืนเดือนมืด หัวใจจืดไร้รักที่หักหาย รอแสงเดือนพรา