เราคบกับแฟนมาเกือบ 2 ปี มันปกติรึป่าว ที่แรกๆ อะไรก็ได้หมด ตามใจทุกอย่าง เอาอกเอาใจ ดูแลดีมาก ทำทุกอย่างเพื่อเราได้ โทรคุยกันไม่วางสายทั้งวันทั้งคืน ไปไหนทำไรบอก แม้แต่ขี้ก็คุย เดินขึ้นลงบันได ก็คุย ขับรถก็คุย เราไปทำงานเขาก็ให้โทรหาก่อน เที่ยงก็ให้โทร เลิกงานก็โทร เขาเป็นคนคลั่งรักมาก แบบติดแฟน เราเองก็เช่นกัน แต่พอกาลเวลาผ่านไป ความสนใจนั้นกลับลดลง แต่เขาไม่ได้นอกใจ เพราะเราเช็คทุกอย่าง เราคุยเรื่องแต่งงานในปี 66 หมดห่วงเรื่องนอกใจ แต่แฟนเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง เพื่อนชวนไปไหนไม่ไป ชอบอยู่บ้าน เล่นเกม ดูหนัง ดูนั่นนี่ มีความสุขกับการอยู่ในโลกของตัวเอง เล่นเกมก็ใส่หูฟัง ดัง โทรไปก็รับช้า เพราะไม่ได้ยิน ดูหนังแชทกันก็กว่าจะตอบ เหมือนเข้าไปอยู่ในโลกของหนัง บางทีคอลกัน ก็ดูหนังถามไรไม่ตอบ จนเราต้องคุยคนเดียว อยากคุยก็ต้องทักไป เขาไม่ค่อยทักมา วันทำงานอย่าหวังว่าจะได้คุย บางทีเย็นทีเดียว เราไม่ทัก เขาก็ไม่ทักมา มีแค่บางวันที่เขาทักมาก่อน แต่พอเราหายไปนานๆ ถึงจะทัก ถึงโทร แต่ถามว่ารักเรามั้ย ก็รัก รักมาก เราขอเลิก ก็อ้อนวอนไม่ยอมเลิก เขาไม่สบายเราเอาข้าวเอายาไปให้ ถามไถ่ตลอด แต่เวลาเราไม่สบายเขาไม่ถามเลย เราเลยบอกเขาว่า "เลิกมั้ย คบกันแบบนี้เราไม่มีความสุข เราต้องการการเอาใจใส่ดูแลจากคนรัก ไม่ต้องคุยกันตลอดเวลา แค่ถามไถ่กันบ้าง ต้นไม้ก็ต้องการการรดน้ำนะ ไม่งั้นมันก็เหี่ยวเฉาและตายในที่สุด" และพูดอีกประโยคนึงว่า "ใส่ใจดูแลคนที่รักก่อนที่มันจะสายเกินไป" เขาบอกว่า แรกๆก็เขาอยากจีบอยากรู้จัก เลยคุยเยอะหน่อย ตอนนี้รู้จักแล้ว ก็รักเหมือนเดิมไม่ได้รักน้อยลง"

เราควรทำไงดี
เข้าใจรับให้ได้ที่เขาเป็นแบบนี้ เพราะมันเป็นเรื่องปกติ หรือต้องบอกต้องคุยกับเขายังไงให้เขาคิดได้ หรือ แฟนที่ดีคือแฟนใหม่ ?

อยากให้เพื่อนๆมาแชร์กันว่า คุยกับแฟนแต่ละวันบ่อยมั้ย