วิญญาณมีจริงไหม ไหว้สัมภเวสี
ปกตินั่งสมาธิแผ่เมตตาทุกวันอยู่แล้ววันละ 2 ชม ทำทานกับสัตว์เดรฉานทุกวัน ให้อาหารขอทานทุกครั้งที่ออกนอกบ้าน ... วันหนึ่งไม่รู้คิดไง เพียงแค่อยากทำทานกับสัมภเวสี ซึ่งตัวเองก็ไม่รู้ว่ามีจริงไหม (กำลังสมาธิที่ตัวเองมีก็แค่หางอึง..ไม่เรียกว่ากำลังเรียกว่าฟุ้งซะส่วนมากมากกว่า)
ที่ตัดสินใจนำอาหารเล็กๆน้อยๆไปไหว้ที่สี่แยก (เกือบทุกวัน..) ไปถึงกะเคาะพื้นสามที่ ตั้งนโม แผ่เมตตา แล้วเรียกมากิน ตกท้ายด้วย ขออย่าติดตามเรา อย่าทำร้ายเรา อย่าจองเวรกัน อย่ารอคอยเรา เราแค่เจตนาทำทาน ลดละกิเลสเพียงเท่านั้น (แบบนี้ทุกวัน) ก็ทำไปเรื่อยๆคะ แรกๆก็ขนลุกทุกครั้ง นานๆไปชักชิน
อยู่มาวันหนึ่งเราเดือดร้อนทางโลก ก็ไม่คิดหวังอะไรหรอกกับทานที่ทำ แหม ความโลภยังมี รู้ แต่ละไม่ได้ ไม่รู้จะพึงใคค เลยบนพระ (พระท่านคงบอก..ช่วยตัวเองสิโยม) เห้อ.. สุดท้ายเลย ลองดู ถึงรู้ทั้งรุ้ว่าดวงวิญญาณพวกนั้นก็ทรมานมากพออยุ่แล้ว แต่จิตมันก็โลภไม่สิ้นสุดจริงๆ เลยลองไป ขอ ... ย้ำนะเราพุดว่า เรารุ้ง่าพวกท่านลำบาก แต่ถ้าช่วยได้ก็ช่วยด้วยเถอะ เราไม่บังคับ ( มีแค่วันนี้งันเดียวที่เราไม่ได้พุดว่าอย่าติดตาม ) หลังจากวันนั้นก็พุดแบบเดิม ทำแบบเดิมในทุกๆวัน
สรุปก็ไม่ได้ .. เดือดร้อนเหมือนเดิม .. บทเรียนนี้สอนว่า ฉันเบื่อแล้ว ขออะไรใครไปก็ไม่เห็นเคยได้ ต่อไปก็ช่างเถอะ ตามเวรตามกรรม อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด รับกรรมซะ ไม่บน ไม่ขอแล้ว เบื่อ..
แต่ถึงที่ขอไม่ได้ เราก็ทำเหมือนปกตินะ กับทุกๆอย่าง นั่งสมาธิ ทำทาน ถือศิล (ตอนนี้เพิ่มกินมังเข้ามาด้วย) และยังคงไปไหว้ที่สี่แยกเหมือนเดิม
แต่พักหลังมานี้ ตอนนั่งสมาธิ (จิตก็ไม่ได้รวมหรอก) แต่มักจะเห็น เปรต บ่อยมาก (ร่างดำๆตัวสูงๆ) บ้างก็ คนหัวขาด บ้างก็คนผูกคอตาย (แต่พวกเขาไม่ได้มาทำให้เรากลัวนะ .. แต่ชอบแว๊ปๆเข้ามาตอนนั่ง) ชักจะบ่อยเกินไป ไม่ได้โกรธ เพียงแต่มันกวน สมาธิเรายิ่งหางอึ้งอยุ่ จะรวมสักทียากแสนยากยังจะมากวน ..แต่บางครั้งก็ดีนะ คืนหลับในสมาธิ พอเห็นพวกนี้ตื่นเลย 555 นั่งต่อ
คืนนี้ ก็เลยพุดไปว่า อย่ามากวน ถ้าเราไม่ทำสมาธิ เราจะเอากุศลที่ไหนแผ่ให้พวกท่าน แล้วคืนนี้ก็ไม่แว๊ปมาอีก แต่ไม่รุ้คืนต่อๆไปจะมีอีกไหม
ที่สงสัย คือ วิญญาณมีจริงไหม ที่เราตั้งใจไปทำทานที่สี่แยก วิญญาณแถวนั้นได้บ้างรึเปล่า เจตนาจริงๆแค่อยากให้พวกเขาอิ่มบ้างเท่านั้น (สมาธิเท่าหางอึ่งของเราคงแผ่เมตตาได้ไม่มาก ถ้าเขาได้กินบ้างก็คงดี)
แล้วที่เห็นแว๊ปๆในสมาธิ (ฟุ้งไปเองรึเป่า.. แต่จริงๆไม่เคยคิดถึงมันเลยนะ จะว่าตัวเองฟุ้งเรื่องนี้ไม่น่าใช่)
ถ้าเขามาให้เห็นจริง (แต่ไม่ทำให้กลัว) เจตนาพวกเขาคืออะไร ???? มาทำไม บอกแล้ว อย่าตาม และ อย่ารอ บอกแม่ย่านางด้วยห้ามวิญญาณขึ้นรถ 5555
แต่ก็ขอบคุณ ที่มาทำให้ตื่น เวลาหลับในสมาธิ จะว่าไง พักนี้เลยไม่ค่อยหลับ พอจะหลับ มักเห็น เสมอ 5555 เดียวนี้นั่ง 2 ชม ก็ 2 ชม รู้ว่าจะหลับ แล้ว แต่ไม่เคยหลับ (ถือว่าพัฒนาขึ้นนิดหนึ่ง.. เมื่อก่อนหลับเป็นว่าเล่นเลย)
ปล. ควรทำไงกับวิญญาณที่แว๊ปๆมาให้เห็นดีคะ แล้ว การไหว้ที่สี่แยกนั้น ได้กินไหม มันมีจริงรึเป่า ... ถ้ามันมีและเขาได้กิน เราก็จะทำต่อไป (เราไม่กลัวเจ้ากรรมนายเวรเจอตัวเรานะ .. เราบอกแล้ว ใครอยากได้ชีวิตเรา มาเอาได้เลย เราจะชดใช้ให้)
วิญญาณมีจริงไหม ไหว้สัมภเวสี
ปกตินั่งสมาธิแผ่เมตตาทุกวันอยู่แล้ววันละ 2 ชม ทำทานกับสัตว์เดรฉานทุกวัน ให้อาหารขอทานทุกครั้งที่ออกนอกบ้าน ... วันหนึ่งไม่รู้คิดไง เพียงแค่อยากทำทานกับสัมภเวสี ซึ่งตัวเองก็ไม่รู้ว่ามีจริงไหม (กำลังสมาธิที่ตัวเองมีก็แค่หางอึง..ไม่เรียกว่ากำลังเรียกว่าฟุ้งซะส่วนมากมากกว่า)
ที่ตัดสินใจนำอาหารเล็กๆน้อยๆไปไหว้ที่สี่แยก (เกือบทุกวัน..) ไปถึงกะเคาะพื้นสามที่ ตั้งนโม แผ่เมตตา แล้วเรียกมากิน ตกท้ายด้วย ขออย่าติดตามเรา อย่าทำร้ายเรา อย่าจองเวรกัน อย่ารอคอยเรา เราแค่เจตนาทำทาน ลดละกิเลสเพียงเท่านั้น (แบบนี้ทุกวัน) ก็ทำไปเรื่อยๆคะ แรกๆก็ขนลุกทุกครั้ง นานๆไปชักชิน
อยู่มาวันหนึ่งเราเดือดร้อนทางโลก ก็ไม่คิดหวังอะไรหรอกกับทานที่ทำ แหม ความโลภยังมี รู้ แต่ละไม่ได้ ไม่รู้จะพึงใคค เลยบนพระ (พระท่านคงบอก..ช่วยตัวเองสิโยม) เห้อ.. สุดท้ายเลย ลองดู ถึงรู้ทั้งรุ้ว่าดวงวิญญาณพวกนั้นก็ทรมานมากพออยุ่แล้ว แต่จิตมันก็โลภไม่สิ้นสุดจริงๆ เลยลองไป ขอ ... ย้ำนะเราพุดว่า เรารุ้ง่าพวกท่านลำบาก แต่ถ้าช่วยได้ก็ช่วยด้วยเถอะ เราไม่บังคับ ( มีแค่วันนี้งันเดียวที่เราไม่ได้พุดว่าอย่าติดตาม ) หลังจากวันนั้นก็พุดแบบเดิม ทำแบบเดิมในทุกๆวัน
สรุปก็ไม่ได้ .. เดือดร้อนเหมือนเดิม .. บทเรียนนี้สอนว่า ฉันเบื่อแล้ว ขออะไรใครไปก็ไม่เห็นเคยได้ ต่อไปก็ช่างเถอะ ตามเวรตามกรรม อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด รับกรรมซะ ไม่บน ไม่ขอแล้ว เบื่อ..
แต่ถึงที่ขอไม่ได้ เราก็ทำเหมือนปกตินะ กับทุกๆอย่าง นั่งสมาธิ ทำทาน ถือศิล (ตอนนี้เพิ่มกินมังเข้ามาด้วย) และยังคงไปไหว้ที่สี่แยกเหมือนเดิม
แต่พักหลังมานี้ ตอนนั่งสมาธิ (จิตก็ไม่ได้รวมหรอก) แต่มักจะเห็น เปรต บ่อยมาก (ร่างดำๆตัวสูงๆ) บ้างก็ คนหัวขาด บ้างก็คนผูกคอตาย (แต่พวกเขาไม่ได้มาทำให้เรากลัวนะ .. แต่ชอบแว๊ปๆเข้ามาตอนนั่ง) ชักจะบ่อยเกินไป ไม่ได้โกรธ เพียงแต่มันกวน สมาธิเรายิ่งหางอึ้งอยุ่ จะรวมสักทียากแสนยากยังจะมากวน ..แต่บางครั้งก็ดีนะ คืนหลับในสมาธิ พอเห็นพวกนี้ตื่นเลย 555 นั่งต่อ
คืนนี้ ก็เลยพุดไปว่า อย่ามากวน ถ้าเราไม่ทำสมาธิ เราจะเอากุศลที่ไหนแผ่ให้พวกท่าน แล้วคืนนี้ก็ไม่แว๊ปมาอีก แต่ไม่รุ้คืนต่อๆไปจะมีอีกไหม
ที่สงสัย คือ วิญญาณมีจริงไหม ที่เราตั้งใจไปทำทานที่สี่แยก วิญญาณแถวนั้นได้บ้างรึเปล่า เจตนาจริงๆแค่อยากให้พวกเขาอิ่มบ้างเท่านั้น (สมาธิเท่าหางอึ่งของเราคงแผ่เมตตาได้ไม่มาก ถ้าเขาได้กินบ้างก็คงดี)
แล้วที่เห็นแว๊ปๆในสมาธิ (ฟุ้งไปเองรึเป่า.. แต่จริงๆไม่เคยคิดถึงมันเลยนะ จะว่าตัวเองฟุ้งเรื่องนี้ไม่น่าใช่)
ถ้าเขามาให้เห็นจริง (แต่ไม่ทำให้กลัว) เจตนาพวกเขาคืออะไร ???? มาทำไม บอกแล้ว อย่าตาม และ อย่ารอ บอกแม่ย่านางด้วยห้ามวิญญาณขึ้นรถ 5555
แต่ก็ขอบคุณ ที่มาทำให้ตื่น เวลาหลับในสมาธิ จะว่าไง พักนี้เลยไม่ค่อยหลับ พอจะหลับ มักเห็น เสมอ 5555 เดียวนี้นั่ง 2 ชม ก็ 2 ชม รู้ว่าจะหลับ แล้ว แต่ไม่เคยหลับ (ถือว่าพัฒนาขึ้นนิดหนึ่ง.. เมื่อก่อนหลับเป็นว่าเล่นเลย)
ปล. ควรทำไงกับวิญญาณที่แว๊ปๆมาให้เห็นดีคะ แล้ว การไหว้ที่สี่แยกนั้น ได้กินไหม มันมีจริงรึเป่า ... ถ้ามันมีและเขาได้กิน เราก็จะทำต่อไป (เราไม่กลัวเจ้ากรรมนายเวรเจอตัวเรานะ .. เราบอกแล้ว ใครอยากได้ชีวิตเรา มาเอาได้เลย เราจะชดใช้ให้)