คือหนูเป็นซึมเศร้าน่าจะตั้งแต่เด็กแล้วค่ะแล้วมาเป็นหนักตอนช่วงเรียน ป.ว.ช.
เริ่มเมื่อตอนหนูยังไม่เข้าอนุบาลตอนพ่อกับแม่เริ่มทะเลาะกันเรื่องไม่ิยากให้พ่อสูบบุหรี่แล้วพ่อทำไมไม่ได้ทำส่งผลกระทบทำให้หนูเป็นโรคหอบและภูมิแพ้แบบรุนแรง แม่เลยเลิกกับพ่อแล้วพาหนูไปอยู่ที่บ้านยาย แต่พ่อก็จะมารับไปเที่ยวบ่อยๆ แต่ทางฝังยายไม่ค่อยอยากให้ไปเพีาะไปทีไรก็หอบเข้าโรงบาลทุกที แต่หนูก็ชอบอยู่กับพ่อเพราะพ่อตามใจ แม่ไม่ค่อยสนใจเลยค่ะทำงานที่โรงงานตลอด จนมีอยู่วันนึงพ่อมารับไปเล่นกับพี่แฝดเป็นผู้หญิงทั้ง2คนอยู่ที่บ้านหลังเก่า ซึ่งบ้านที่เคยอยู่แวดล้อมไม่ค่อยจะดีนักมีคนตีไก่ชนวัวเลยการพนันทุกวันฝุ่นเยอะมาก ๆ วันนั้นเล่นอยู่บ้านพี่แฝดแล้วมีพี่ผช.คนนึงชวนพี่แฝดไปเอาหญ้าให้วัวกินหนูจึงตามไปด้วย แล้วพี่ผช.ก็ให้พี่แฝดไปเอสอะไรนี่แหละแล้วทิ้งให้หนูอยู่กับพี่ผช.คนนั้นเค้าเริ่มรวนรามกดหนูคุกเข่าลงแล้วถอดกางเกงของเค้าแล้วจับหัวหนูให้ทำแบบนั้น หนูร้องให้โวยวายออกมาเค้าจึงหยุดหนูรีบลุกขึ้นวิ่งออกไปแล้วเห็นพี่แฝดยืนอึ้งอยู่ข้างหน้า หนูรีบวิ่งข้ามถนนกลับบ้านแบบไม่ดูรถรีบเข้าบ้านล็อกประตูหน้าต่างร้องไห้ตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกพี่แฝดมาเคาะประตูหนูเลยเปิดประตูให้พึ่งแฝดเข้ามากอดแล้วพูดปลอบแล้วบอกอย่าเอาเรื่องนี้บอกใครไม่วั้นเค้ายิงพวกเราแน่พวกหนูกลัวมากกอดกันร้องไห้ หลายวันต่อมาพ่อมารับที่บ้านยายไปดูเค้าวิ่งวัวกันมันดึกมากแล้วพ่อเลยให้หนูนอนในรถหนูกำลังจะหลับพี่ผช.คนนั้นเค้ามาลวนลามหนูอีกหนูร้องไห้กนูกลัวมากแล้วเค้าก็หยุดแล้วออกไป หลังจากนั้นหนูก็ไม่มองหน้ากลังไม่ยุ่งแล้วไม่ไปเล่นฝั่งบ้านพี่แฝดอีก
แต่บ้านยายก็ใช่ว่าจะไม่มีเรื่องร้ายมันมีสักเป็นน้าหนูเป็นญาติกันมันชอบพาหนูไปเล่นอะไรอันตรายๆมันเลยพยายามข่มขืนหนูหลายครั้งแต่หนูก็วิ่งออกมาตลอดด้วยความที่หนูคงขี้ขลาดไม่กล้าฟ้อง เพราะยายหนูก็เป็นคนอารมณ์ร้ายเวลาโมโหอะไรก็จะชอบมาด่ามาว่ารุนแรงอีอะไรมาหมดทั้งตีทั้งด่า น้าหนูอีกคนที่เป็นลูกสุดท้องยายก็ชอบหาเรื่องด่ากินข้าวมีเสียงเคี้ยวรึอะไรก็จะตบปากยืนขวางก็โดนตีขาจนเป็นรอยแนว ตาหนูก็คอยโอ๋ตลอดมันสะสมมาหลายปีมากค่ะ เพราะแบบนี้หนูถึงอยากอยู่กับพ่อ พ่อกับย่าชอบซื้อขนมมาให้ซื้อหนังมาให้ดูกินหัวเราะได้เต็มที่ หัวหน้างานพ่อลุงยอชก็ใจดีพอหนูไปเที่ยวด้วยตลอด
แล้วก็มีวันนึงที่หนูอยู่บ้านพ่อมีย่ากับอาอยู่ด้วยหนูก็เล่นปกติมีรถเก๋งคันนึงเป็นผช.ใส่ไอโม่งคลุมหัวอุ้มหนูกพลังจะขึ้นรถหนูไเ้ยินเสียงอาบอกอย่าเอาหลานผมไปเลยหลานผมยังเด็กพ่อแม่ก็ไม่มีหนูร้องไห้ได้ยินเสียงอาร้องไห้มันทิ้งหนูลงพื้นแล้วขึ้นรถหนีไปหนูร้องไห้ตัวสั่นทั้งงงทั้งกลัว ช่วงนั้นมีข่าวรถจับเด็กเยอะ ทุกทีที่หนูจะไปเล่นที่ไหนอาก็จะแกล้งบอกตลอดว่าระวังรถจับเด็กจับไปตัดแขนตัดขานะจนโตเลยหลังจากเหตุการนั้นไม่กี่ปีแม่ของหนูก็มีแฟนใหม่ทำงานอยู่โรงงานเดียวกันเค้าพาหนูกับแม่ไปเที่ยวบ้างอะไรบ้าง แต่หน้าพี่เค้าดุมากเค้าเป็นคนเข้มงวดมากค่ะเริ่มมารยาทบนโต๊ะกินข้าวรึอะไรหลาย ๆ อย่าง จนพี่เค้ากับแม่หนูจะแต่งงานกันหนูก็ดีใจนะตามประสาเด็กแต่พอใกล้ถึงวันแต่งแม่หนูบอกว่าวันงานให้เรียกแม่ว่าพี่นะ หนูรู้สึกใจสั่นใจหนูร่วงไปถึงตาตุ่มยายแย้งขึ้นมาทำไมต้องให้ลูกเรียกว่าพี่ด้วยแม่หนูเงียบไม่ตอบอะไรวันงานแต่งแม่หนูไม่อยากลงไปดูเลยแต่ยายก็มาลากไปหลังวันแต่งหนูเรียนพี่เค้าว่าพ่อพี่เค้าบอกทันทีว่าไม่ต้องเรียกว่าพ่อก็ได้เรียกพี่เหมือนเดิมนั่นแหละ หลังจากนั้นหนูไม่มีความสุขเลยแม่ย้ายไปอยู่ที่ทำงานแฟรชกับพ่อเลี้ยง หนูอยู่กับตายายน้า หนูก็โดนด่าโดนตีมาตลอด
จนจะจบ ป.6 ดูเริ่มได้ทำงานนิดหน่อย เริ่มได้เจอผู้คน
ตอนเรียนมัธยมต้นหนูกับเพื่อนก็ชวนกันไปทำงานที่สวนอาหารใกล้บ้านสนุกดีค่ะได้เยอะผู้ใหญ่ที่เค้าโตกว่าประสบการณ์เยอะมาพูดมาสอน แต่คนแย่ๆก็มีค่ะ
ตอนนั้นด้วยความเป็นเด็กมีพี่คนนึงเป็นลูกครูในรร.เค้ามาส่งแม่เค้าที่เป็นครูอยู่ที่รร.ทุกวันบางวันก็อยู่ทั้งวันเค้าก็มาพูดเล่นคุยเล่นกับเพื่อนในห้องหนูก็คุยกับเค้าบ้างด้วยความเด็กหนูแชดบอกพี่เค้าอยากกินขนมพี่เค้ากลับจากฟิตเนตก็จะซื้อมาให้พี่เค้าเล่นเกมพับจีเก่งมาก คุยกันสักพักพี่เค้าชอบมาหาหนูตอนทำงานอยู่สวนอาหารไม่รู้มาทำไมแต่มาบ่อยมากแล้วผู้จัดการหนูก็เริ่มไม่พอใจเพราะพี่เค้ามาก็แค่มาคุยไม่ได้มากินคุยเสร็จแล้วก็ไปแบบงง ๆ ค่ะวันนึงพี่เค้าส่งรูปมาในแชดกลุ่มที่เล่นเกมเป็นผญ.อยู่ร้านเหล้าพี่แกบอกว่าชอบผญ.คนนี้แต่เค้ามีลูกติด หนูก็แซวนะแต่ก็รู้สึกไม่ค่อยดีเหมือนว่าหนูชอบพี่เค้านะไม่ก็ไม่ได้อ่ะไร จนวันที่หนูจะเรียนจบมา.3พี่แกมาหาหนูที่ร้านเหมือนเดิมแต่เข้ามาถึงข้างในร้านพาเพื่อนมาด้วยคนนึง ซึ่งวันนั้นมีโต๊ะลูกค้าชงเหล้าให้หนูกับเพื่อนกินก็กินกันคนล่ะครึ่งตามมารยาทกินแค่นิดเดียวพวกหนูก็มึนแล้วหนูก็จำไม่ค่อยได้ว่าคุยอะไรกับพี่เค้าบ้างรู้แต่หนูยืนคุยเพื่อนนั่งบนเก้าอี้ไม้ตรงที่วางแขนเพราะมีเพื่อนเค้านั่งอยู่ตรงเก้าอี้จำได้ไม่ได้เลยค่ะว่าคุยอะไร แล้วพี่เค้าก็ขี่บิ๊กไบค์ออกไปเสียงท่อดังมากก ผู้จัดการหนูไม่พอใจมากว่าพวกหนูยกใหญ่เลยหนูกลั้นน้ำตาอยู่บอกเพื่อนว่าไม่เป็นไรผู้จัดการบอกไม่เป็นไรได้ไงเรายังเด็กเราเป็นผญ.ไปคุยกับผช.แบบนั้นนี่มันเวลางาน........หนูทนไม่ไหววิ่งไปเข้าห้องน้ำร้องไห้เพื่อนหนูเคาะประตูบอกกลับบ้านกันเถอะ หลังจากนั้นหนูก็มาทำงานอยู่ค่ะแต่ด้วยแรงกดดันเริ่มไม่ไปทำงานหนูเลยขอลาออก หลังจากนั้นพ่อของเพื่อนหนูก็มาว่ามาตักเตือนค่ะหนูยอมรับหมดทุกอย่างหนูขอโทษ
แล้วหลังจากนั้น ถึงวันที่หนูต้องไปสอบโอเน็ตที่รร.อื่นครูประจำชั้นหนูเดินมากคุยกับหนูว่ารู้ไหมว่าพี่คนนั้นเค้ามีลูกมีเมียแล้ว ทำให้เค้าเลิกกันรู้รึป่าวหนูเงียบแล้วก็งงไปหมดหนูเคยเลิกกับลูกเค้าด้วยตอนอยู่โรงเรียนพี่เค้าไม่เคยบอกหนูสักครั้งว่านั่นคือลูกเค้าเมียเค้า เค้าไม่เคยบอกหนูเลย วันนั้นหนูสอบไม่รู้เรื่องเลยค่ะทั้งงงทั้งกลัวว่าครูจะไปฟ้องที่บ้านกลัวระแวงไปหมด หลังวันสอบหนูกลับบ้านขังตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปไหนทุกเรื่องมันถ่าโถมเข้ามาในสมองหนูทุบตัวหัวเองใช้มีคัดเตอร์กรีดข้อมือกรีดคอ สมองหนูวุ่นวายไปหมดอยากตาย จนน้าหนูพังประตูก็รากหนูออกมาเอาไม้ตีที่หลังจนเจ็บไปหมดหนูบอกว่าหนูไม่อยากอยู่แล้ว ย้าบอกอย่าโง่ให้มากนักอยากตายไปตายที่อื่นไม่ใช่ที่บ้านกู
หนูไม่รู้จะไปที่ไหนเลยเงียบเข้าห้องไปนอนตอนนั้นหนูหยุดเรียนไป3วันได้ค่ะกลับไปเรียนอีกรอบนึงกับสายตาคนจ้องทั่วโรงเรียนแต่มันใกล้สอบแล้วค่ะอีกไม่กี่วันก็จบแล้ว วันสุดท้ายหลังสอบเสร็จพี่คนนั้นมาชวนหนูไปห้างจะเลี้ยงkfcหนูเลยชวนเพื่อนอีกคนไปด้วย เค้าก็แค่พาไปเลี้ยงเฉยๆค่ะแต่มีลุงอีก2คนนั่งกินด้วย หลังจากวันนั้นหนูก็ไม่ได้คุยกับพี่แกอีกเลยค่ะ แต่โกรธมากนะคะที่พี่แกไม่มาแก้ต่างให้หนูเลยว่าหนูไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าคนที่เป็นเมียน้อยคือคนที่ร้านเหล้าต่างหากไม่ใช่หนูแต่หนูก็ถือว่าเป็นบทเรียนให้จำเอาไว้ว่าอย่าไว้ใจใครให้มันง่ายนัก
ตอนหนูจะขึ้นปวช.1 น้าพี่เป็นญาติผญ.เค้าชวนไปทำงานเป็นแคดดี้ที่สนามกล็อฟ ร้อนมากกค่ะเหนื่อยด้วยตอนนั้นไม่มีเสื้อคอเต่าหรออะไรกันแดดเลยค่ะ แต่ยังดีมีพี่ร้านอาหารขอให้หนูไปทำงานแทนจ้างวันล่ะ300ได้อยู่แอร์เย็นๆก็สบายดีค่ะแต่ก็ไม่ได้ถาวรก็เปิดเทอมก็มาเรียนปกติค่ะมีเงินจ่ายค่าเทอมเอง ตอนนั้นที่บ้านแม่หนูท้องเลยขอที่ดินตามาปลูกบ้านอยู่ค่ะ ก็เลยได้เจอแม่บ่อยเงินที่หามาได้ก็ให้แม่บ้างค่ะ
จากนั้นหนูได้มีแฟนคนนึงค่ะแต่เค้าเอาเปรียบหนูบ่อยมากรู้สึกว่ามีแต่สร้างปัญมาให้แล้วเค้าก็อยู่กลุ่มบิ๊คไบค์เดียวกับพี่คนที่หนูเจออยู่ที่รร.เก่าหนูเลยอึดอัดแล้วขอเลิกไปค่ะ แล้วพี่เค้าก็ไปพูดว่าหนูคบหวังเงินแต่ทุกทีเวลาขอให้พี่เค้าพาไปไหนหนูเป็นคนออกค่าน้ำมันตลอดกินก็หารบ้างจ่ายเองบ้าง หนูก็เลยเคลียดที่พวกพี่แกมาหสเรื่องอีก
หลังจากนั้นหนูก็เลยมาเล่นดิสคอดแล้วได้เจอพี่คนนึงเค้าเลยเล่นเกมพับจีด้วยกันซึ่งเค้าก็เป็นเพื่อนกับพี่คนที่อยู่รร.เก่าพี่แกใจดีมากแกบอกจะมาเที่ยวหนูไปเจอพี่แกแกไม่ถึงเนื้อถึงตัวเลยแต่พวกพี่พวกนั้นก็โพสเหยียดโพสด่าหลายอย่างถ่ายรูปหน้าวิทลัยหนูโพส ตอนนั้นหนูกลัวนะตอนนั้นหนูทำงานร้านหมูกระทะเล็กๆ พวกพี่แกก็ชวนกันมากินที่ร้านหนูเรียกหนูไปคุยหนูก็บอกทุกอย่างหนูไม่ได้จะหลอกเอาเงินใครทั้งนั้นหนูก็แค่อยากได้ความรักจากคนอื่นก็แค่นั้น แต่ความรู้สึกหนูมันอึดอัดหนูเลยเลิกกับพี่เค้าไปทั้งที่พี่เค้าดีมากเลยแต่พี่เค้าเลือกเพื่อนเค้าไม่ใช่หนู
หลังจากนั้นตอนปวช.2เทอม2หนูคุยกับรุ่นพี่คนนึงก่อนหน้านี้แกเคยยื่นมือมาช่วยหนูเรื่องถ่ายคลิบร้องเพลงวิชาชมรม แกเลยให้หนูมาทำเพลงด้วยกันทำเพลงแร็ปอะไรนี่แหละค่ะได้เจอคนอีกสังคมนึงตอนนั้นสนุดฝกมากค่ะไม่ค่อยได้กลับบ้านไปเจเรื่องแย่ไปด้วย เรียนเลิกเรียนไปทำงานเลิก4ทุ่มไปแต่งเพลงต่อบางทีก็ไปช่วยแม่พี่แกล้างถาดขนม ทำงานร้านหมูกระทะมาสักพักก็เริ่มท้อเลยออกมาค่ะ พี่แกก็ช่วยหางานในห้างให้ทำหลังจากนั้นหนูก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกับพี่เค้ากันแน่ ก็อยู่บ้านพี่เค้ามาเกือบ2ปีเหมือนคนคบกันตอนอยู่บ้านนอกบ้านเป็นแค่พี่น้อง? แต่ก็เรียนแล้วก็ทำงานเลยไม่ได้คิดอะไรมากค่ะแล้วมาช่วงโควิดห้างต้องปิดหนูเลยได้เงินเดือนล่ะ2,000กว่าเองพี่แกเลยให้หนูไปขัยฟู้ดเป็นรหัสพี่เค้าแต่ก่อนหน้านี้พี่แกมีคนอื่นค่ะเป็นเด็กพึ่งจบกำลังขึ้นมหาลัยแกกว่าหนูปีนึงเธอคนนั้นสวยนะแต่ก็เหมินรู้ว่าหนูกับพี่เค้าเป็นอะไรกันแต่เธอคนนั้นก็ไม่สน ทำเป็นคนขับฟู้ดหนูได้70%พี่แกเอาไป40%ทั้งที่หนูเป็คนทำงานคนเดียวเหนื่อยทั้งร้อน พี่แกไปอยู่นครปฐมที่มหาลัยแฟนใหม่ ตัวหนูยังอยู่ที่บ้านเค้าเพราะไม่มีที่ไป ตอนนั้นหนูเคลียดร้องไห้ปวดหัวข้างเดียวแบบไม่ไหวแม่พี่เค้าก็เข้ามาปลอบมากอดให้กำลังใจว่าเดี๋ยวเค้าก็เห็นความดีของเราหนูพยายามแล้วหนูโดนเอาเปรียบมาตลอดแต่ในสายตาคนอื่นหนูเป็นคนผิดมาตลอดหนูไปโรงเรียนไม่มีเพื่อนเหมือนเมื่อก่อนทุกคนเมิน ยิ่งอาจารย์ฝ่ายปกครองยิ่งไม่ชอบหนูแกจะหาเรื่องให้หนูตลอดหาว่าหนูเข้าห้องน้ำกับผู้ชายไปซื้อเครปตอน4ทุ่ยังไม่ถอดชุดนร.นั่งข้างผช.ที่มารอเครป ก็โดนเรียกไปห้องปกครองหนูทนไม่ไหวอยากตายอึดอัดไม่มีความสุขเหนื่อยท้ออยากตายอยากหายไปจากโลกนี้ หนูพยาฆ่าตัวตายมาหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จผูกคอตายเชือกก็ขาดโดดน้ำตายก็ตะเกี่ยตะกายขึ้นฝั่งทรมานตัวเองทุกอย่างระบายอารมณ์แต่มันไม่ดีขึ้น หนูแค่อยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆ หนูเลยตัดสินใจไปหาหมอจิตเวรหมอรับฟังทุกอย่างบอกว่าหนูเก่งมากให้ยาหนูมากินเยอะมาก แต่มันทำให้หนูไม่มีแรงเลยตื่นไม่ไหวหลับยาวมากเพลียทำงานไม่ได้เลย หยุดเรียนหยุดงาน พวกเค้าไม่รับฟังคนเป็นโรคแบบหนูเลยเค้าบอกก็แค่ข้ออ้างเห็นผลไม่พอ แล้วมาเยอะพี่เค้ากับผญ.คนนั้นมาทำอะไรกันที่บ้านอีกหนูเจ็บปวดมากทั้งโกรธทั้บอะไรก็ไม่รู้เต็มหัวไปหมดหนูอดทนมาเป็นปีเคยคิดจะฆ่าอีผญ.นั้นหลายรอบพยายามฆ่าตัวตายหลายรอบหนูเริ่มได้ยินเสียงจากในหัวตัวเองมากขึ้น เนิ่มได้ยินเสียงแว่วๆเป็นคำด่าคำแช่งจนวันสุดท้ายที่หนูได้ออกจากบ้านพี่เค้าคือ หนูกินน้ำยาล้างห้องน้ำผสมกับน้ำยาปรับผ้านุ่ม เลยเข้าโรงบาลมันไม่แรงมากค่ะเพราะน้ำยาปรับผ้านุ่มมันเป็นเบสเลยทำให้กรดของน้ำยาล้างห้องน้ำไม่แรงมากแต่ก็ต้องล้างทองส่องกล้อง ทำเอากินอะไรไม่ได้เลยไปหลายวันค่ะเจ็บคอมาก พยาบาลโทรให้ยายหนูมาดูฮาการ แม่กับน้องสาวก็มาค่ะตอนอยู่โรงบาลพวกเค้าดีกับหนูมากจนออกจากโรงบาลกลับไปอยู่บ้านยายก็เป็นแบบเดิมค่ะแต่ไม่ได้ทุบตีเหมือนเมื่อก่อน
หนูจบปวช.อยากหนีจากที่นั่นมากเพราะพี่เค้ายังมาโทรจิกยังตามมาถามว่าอยู่ไหนอยู่กับใครเลิกเรียนรึยังหนูไปเที่ยวไหนกับเพื่อนไม่ได้มีคนส่งรูปไปให้พี่เค้าดูตลอดหนูอึดอัดหนีไม่พ้นสักทีหนูเลยหาแฟนคนปัจจุบันนี้ค่ะเค้าดีทุกอย่างไม่เคยทำหนูเสียใจเลยใส่ใจทุกอย่างถึงจะมีทะเลาะกันเรื่องไร้สาระบ้างเค้าพยายามปรับตัวให้เข้ากับหนูได้แต่ความเป็นโรคนี้มันคิดเล็กคิดน้อยตลอดได้งานที่ใหม่ก็กลัวเค้าจะว่าจะด่าหนูทำดีที่สุดแล้วตอนนี้เคลียดมากค่ะเรื่องงานมันเหนื่อยมันเพลียเพราะหลังจากที่กินยาฆ่าตัวตายรอบนั้นก็ไม่ได้ไปพบหมอต่อเลยค่ะเพราะเปลี่ยนมาอยู่รังสิต
อยากหาโรงพยาบาลที่รักษาคนเป็นซึมเศร้าค่ะ แถวรังสิตราคาไม่แพงโรงรัฐก็ได้ค่ะ
เริ่มเมื่อตอนหนูยังไม่เข้าอนุบาลตอนพ่อกับแม่เริ่มทะเลาะกันเรื่องไม่ิยากให้พ่อสูบบุหรี่แล้วพ่อทำไมไม่ได้ทำส่งผลกระทบทำให้หนูเป็นโรคหอบและภูมิแพ้แบบรุนแรง แม่เลยเลิกกับพ่อแล้วพาหนูไปอยู่ที่บ้านยาย แต่พ่อก็จะมารับไปเที่ยวบ่อยๆ แต่ทางฝังยายไม่ค่อยอยากให้ไปเพีาะไปทีไรก็หอบเข้าโรงบาลทุกที แต่หนูก็ชอบอยู่กับพ่อเพราะพ่อตามใจ แม่ไม่ค่อยสนใจเลยค่ะทำงานที่โรงงานตลอด จนมีอยู่วันนึงพ่อมารับไปเล่นกับพี่แฝดเป็นผู้หญิงทั้ง2คนอยู่ที่บ้านหลังเก่า ซึ่งบ้านที่เคยอยู่แวดล้อมไม่ค่อยจะดีนักมีคนตีไก่ชนวัวเลยการพนันทุกวันฝุ่นเยอะมาก ๆ วันนั้นเล่นอยู่บ้านพี่แฝดแล้วมีพี่ผช.คนนึงชวนพี่แฝดไปเอาหญ้าให้วัวกินหนูจึงตามไปด้วย แล้วพี่ผช.ก็ให้พี่แฝดไปเอสอะไรนี่แหละแล้วทิ้งให้หนูอยู่กับพี่ผช.คนนั้นเค้าเริ่มรวนรามกดหนูคุกเข่าลงแล้วถอดกางเกงของเค้าแล้วจับหัวหนูให้ทำแบบนั้น หนูร้องให้โวยวายออกมาเค้าจึงหยุดหนูรีบลุกขึ้นวิ่งออกไปแล้วเห็นพี่แฝดยืนอึ้งอยู่ข้างหน้า หนูรีบวิ่งข้ามถนนกลับบ้านแบบไม่ดูรถรีบเข้าบ้านล็อกประตูหน้าต่างร้องไห้ตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกพี่แฝดมาเคาะประตูหนูเลยเปิดประตูให้พึ่งแฝดเข้ามากอดแล้วพูดปลอบแล้วบอกอย่าเอาเรื่องนี้บอกใครไม่วั้นเค้ายิงพวกเราแน่พวกหนูกลัวมากกอดกันร้องไห้ หลายวันต่อมาพ่อมารับที่บ้านยายไปดูเค้าวิ่งวัวกันมันดึกมากแล้วพ่อเลยให้หนูนอนในรถหนูกำลังจะหลับพี่ผช.คนนั้นเค้ามาลวนลามหนูอีกหนูร้องไห้กนูกลัวมากแล้วเค้าก็หยุดแล้วออกไป หลังจากนั้นหนูก็ไม่มองหน้ากลังไม่ยุ่งแล้วไม่ไปเล่นฝั่งบ้านพี่แฝดอีก
แต่บ้านยายก็ใช่ว่าจะไม่มีเรื่องร้ายมันมีสักเป็นน้าหนูเป็นญาติกันมันชอบพาหนูไปเล่นอะไรอันตรายๆมันเลยพยายามข่มขืนหนูหลายครั้งแต่หนูก็วิ่งออกมาตลอดด้วยความที่หนูคงขี้ขลาดไม่กล้าฟ้อง เพราะยายหนูก็เป็นคนอารมณ์ร้ายเวลาโมโหอะไรก็จะชอบมาด่ามาว่ารุนแรงอีอะไรมาหมดทั้งตีทั้งด่า น้าหนูอีกคนที่เป็นลูกสุดท้องยายก็ชอบหาเรื่องด่ากินข้าวมีเสียงเคี้ยวรึอะไรก็จะตบปากยืนขวางก็โดนตีขาจนเป็นรอยแนว ตาหนูก็คอยโอ๋ตลอดมันสะสมมาหลายปีมากค่ะ เพราะแบบนี้หนูถึงอยากอยู่กับพ่อ พ่อกับย่าชอบซื้อขนมมาให้ซื้อหนังมาให้ดูกินหัวเราะได้เต็มที่ หัวหน้างานพ่อลุงยอชก็ใจดีพอหนูไปเที่ยวด้วยตลอด
แล้วก็มีวันนึงที่หนูอยู่บ้านพ่อมีย่ากับอาอยู่ด้วยหนูก็เล่นปกติมีรถเก๋งคันนึงเป็นผช.ใส่ไอโม่งคลุมหัวอุ้มหนูกพลังจะขึ้นรถหนูไเ้ยินเสียงอาบอกอย่าเอาหลานผมไปเลยหลานผมยังเด็กพ่อแม่ก็ไม่มีหนูร้องไห้ได้ยินเสียงอาร้องไห้มันทิ้งหนูลงพื้นแล้วขึ้นรถหนีไปหนูร้องไห้ตัวสั่นทั้งงงทั้งกลัว ช่วงนั้นมีข่าวรถจับเด็กเยอะ ทุกทีที่หนูจะไปเล่นที่ไหนอาก็จะแกล้งบอกตลอดว่าระวังรถจับเด็กจับไปตัดแขนตัดขานะจนโตเลยหลังจากเหตุการนั้นไม่กี่ปีแม่ของหนูก็มีแฟนใหม่ทำงานอยู่โรงงานเดียวกันเค้าพาหนูกับแม่ไปเที่ยวบ้างอะไรบ้าง แต่หน้าพี่เค้าดุมากเค้าเป็นคนเข้มงวดมากค่ะเริ่มมารยาทบนโต๊ะกินข้าวรึอะไรหลาย ๆ อย่าง จนพี่เค้ากับแม่หนูจะแต่งงานกันหนูก็ดีใจนะตามประสาเด็กแต่พอใกล้ถึงวันแต่งแม่หนูบอกว่าวันงานให้เรียกแม่ว่าพี่นะ หนูรู้สึกใจสั่นใจหนูร่วงไปถึงตาตุ่มยายแย้งขึ้นมาทำไมต้องให้ลูกเรียกว่าพี่ด้วยแม่หนูเงียบไม่ตอบอะไรวันงานแต่งแม่หนูไม่อยากลงไปดูเลยแต่ยายก็มาลากไปหลังวันแต่งหนูเรียนพี่เค้าว่าพ่อพี่เค้าบอกทันทีว่าไม่ต้องเรียกว่าพ่อก็ได้เรียกพี่เหมือนเดิมนั่นแหละ หลังจากนั้นหนูไม่มีความสุขเลยแม่ย้ายไปอยู่ที่ทำงานแฟรชกับพ่อเลี้ยง หนูอยู่กับตายายน้า หนูก็โดนด่าโดนตีมาตลอด
จนจะจบ ป.6 ดูเริ่มได้ทำงานนิดหน่อย เริ่มได้เจอผู้คน
ตอนเรียนมัธยมต้นหนูกับเพื่อนก็ชวนกันไปทำงานที่สวนอาหารใกล้บ้านสนุกดีค่ะได้เยอะผู้ใหญ่ที่เค้าโตกว่าประสบการณ์เยอะมาพูดมาสอน แต่คนแย่ๆก็มีค่ะ
ตอนนั้นด้วยความเป็นเด็กมีพี่คนนึงเป็นลูกครูในรร.เค้ามาส่งแม่เค้าที่เป็นครูอยู่ที่รร.ทุกวันบางวันก็อยู่ทั้งวันเค้าก็มาพูดเล่นคุยเล่นกับเพื่อนในห้องหนูก็คุยกับเค้าบ้างด้วยความเด็กหนูแชดบอกพี่เค้าอยากกินขนมพี่เค้ากลับจากฟิตเนตก็จะซื้อมาให้พี่เค้าเล่นเกมพับจีเก่งมาก คุยกันสักพักพี่เค้าชอบมาหาหนูตอนทำงานอยู่สวนอาหารไม่รู้มาทำไมแต่มาบ่อยมากแล้วผู้จัดการหนูก็เริ่มไม่พอใจเพราะพี่เค้ามาก็แค่มาคุยไม่ได้มากินคุยเสร็จแล้วก็ไปแบบงง ๆ ค่ะวันนึงพี่เค้าส่งรูปมาในแชดกลุ่มที่เล่นเกมเป็นผญ.อยู่ร้านเหล้าพี่แกบอกว่าชอบผญ.คนนี้แต่เค้ามีลูกติด หนูก็แซวนะแต่ก็รู้สึกไม่ค่อยดีเหมือนว่าหนูชอบพี่เค้านะไม่ก็ไม่ได้อ่ะไร จนวันที่หนูจะเรียนจบมา.3พี่แกมาหาหนูที่ร้านเหมือนเดิมแต่เข้ามาถึงข้างในร้านพาเพื่อนมาด้วยคนนึง ซึ่งวันนั้นมีโต๊ะลูกค้าชงเหล้าให้หนูกับเพื่อนกินก็กินกันคนล่ะครึ่งตามมารยาทกินแค่นิดเดียวพวกหนูก็มึนแล้วหนูก็จำไม่ค่อยได้ว่าคุยอะไรกับพี่เค้าบ้างรู้แต่หนูยืนคุยเพื่อนนั่งบนเก้าอี้ไม้ตรงที่วางแขนเพราะมีเพื่อนเค้านั่งอยู่ตรงเก้าอี้จำได้ไม่ได้เลยค่ะว่าคุยอะไร แล้วพี่เค้าก็ขี่บิ๊กไบค์ออกไปเสียงท่อดังมากก ผู้จัดการหนูไม่พอใจมากว่าพวกหนูยกใหญ่เลยหนูกลั้นน้ำตาอยู่บอกเพื่อนว่าไม่เป็นไรผู้จัดการบอกไม่เป็นไรได้ไงเรายังเด็กเราเป็นผญ.ไปคุยกับผช.แบบนั้นนี่มันเวลางาน........หนูทนไม่ไหววิ่งไปเข้าห้องน้ำร้องไห้เพื่อนหนูเคาะประตูบอกกลับบ้านกันเถอะ หลังจากนั้นหนูก็มาทำงานอยู่ค่ะแต่ด้วยแรงกดดันเริ่มไม่ไปทำงานหนูเลยขอลาออก หลังจากนั้นพ่อของเพื่อนหนูก็มาว่ามาตักเตือนค่ะหนูยอมรับหมดทุกอย่างหนูขอโทษ
แล้วหลังจากนั้น ถึงวันที่หนูต้องไปสอบโอเน็ตที่รร.อื่นครูประจำชั้นหนูเดินมากคุยกับหนูว่ารู้ไหมว่าพี่คนนั้นเค้ามีลูกมีเมียแล้ว ทำให้เค้าเลิกกันรู้รึป่าวหนูเงียบแล้วก็งงไปหมดหนูเคยเลิกกับลูกเค้าด้วยตอนอยู่โรงเรียนพี่เค้าไม่เคยบอกหนูสักครั้งว่านั่นคือลูกเค้าเมียเค้า เค้าไม่เคยบอกหนูเลย วันนั้นหนูสอบไม่รู้เรื่องเลยค่ะทั้งงงทั้งกลัวว่าครูจะไปฟ้องที่บ้านกลัวระแวงไปหมด หลังวันสอบหนูกลับบ้านขังตัวอยู่ในห้องไม่ออกไปไหนทุกเรื่องมันถ่าโถมเข้ามาในสมองหนูทุบตัวหัวเองใช้มีคัดเตอร์กรีดข้อมือกรีดคอ สมองหนูวุ่นวายไปหมดอยากตาย จนน้าหนูพังประตูก็รากหนูออกมาเอาไม้ตีที่หลังจนเจ็บไปหมดหนูบอกว่าหนูไม่อยากอยู่แล้ว ย้าบอกอย่าโง่ให้มากนักอยากตายไปตายที่อื่นไม่ใช่ที่บ้านกู
หนูไม่รู้จะไปที่ไหนเลยเงียบเข้าห้องไปนอนตอนนั้นหนูหยุดเรียนไป3วันได้ค่ะกลับไปเรียนอีกรอบนึงกับสายตาคนจ้องทั่วโรงเรียนแต่มันใกล้สอบแล้วค่ะอีกไม่กี่วันก็จบแล้ว วันสุดท้ายหลังสอบเสร็จพี่คนนั้นมาชวนหนูไปห้างจะเลี้ยงkfcหนูเลยชวนเพื่อนอีกคนไปด้วย เค้าก็แค่พาไปเลี้ยงเฉยๆค่ะแต่มีลุงอีก2คนนั่งกินด้วย หลังจากวันนั้นหนูก็ไม่ได้คุยกับพี่แกอีกเลยค่ะ แต่โกรธมากนะคะที่พี่แกไม่มาแก้ต่างให้หนูเลยว่าหนูไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าคนที่เป็นเมียน้อยคือคนที่ร้านเหล้าต่างหากไม่ใช่หนูแต่หนูก็ถือว่าเป็นบทเรียนให้จำเอาไว้ว่าอย่าไว้ใจใครให้มันง่ายนัก
ตอนหนูจะขึ้นปวช.1 น้าพี่เป็นญาติผญ.เค้าชวนไปทำงานเป็นแคดดี้ที่สนามกล็อฟ ร้อนมากกค่ะเหนื่อยด้วยตอนนั้นไม่มีเสื้อคอเต่าหรออะไรกันแดดเลยค่ะ แต่ยังดีมีพี่ร้านอาหารขอให้หนูไปทำงานแทนจ้างวันล่ะ300ได้อยู่แอร์เย็นๆก็สบายดีค่ะแต่ก็ไม่ได้ถาวรก็เปิดเทอมก็มาเรียนปกติค่ะมีเงินจ่ายค่าเทอมเอง ตอนนั้นที่บ้านแม่หนูท้องเลยขอที่ดินตามาปลูกบ้านอยู่ค่ะ ก็เลยได้เจอแม่บ่อยเงินที่หามาได้ก็ให้แม่บ้างค่ะ
จากนั้นหนูได้มีแฟนคนนึงค่ะแต่เค้าเอาเปรียบหนูบ่อยมากรู้สึกว่ามีแต่สร้างปัญมาให้แล้วเค้าก็อยู่กลุ่มบิ๊คไบค์เดียวกับพี่คนที่หนูเจออยู่ที่รร.เก่าหนูเลยอึดอัดแล้วขอเลิกไปค่ะ แล้วพี่เค้าก็ไปพูดว่าหนูคบหวังเงินแต่ทุกทีเวลาขอให้พี่เค้าพาไปไหนหนูเป็นคนออกค่าน้ำมันตลอดกินก็หารบ้างจ่ายเองบ้าง หนูก็เลยเคลียดที่พวกพี่แกมาหสเรื่องอีก
หลังจากนั้นหนูก็เลยมาเล่นดิสคอดแล้วได้เจอพี่คนนึงเค้าเลยเล่นเกมพับจีด้วยกันซึ่งเค้าก็เป็นเพื่อนกับพี่คนที่อยู่รร.เก่าพี่แกใจดีมากแกบอกจะมาเที่ยวหนูไปเจอพี่แกแกไม่ถึงเนื้อถึงตัวเลยแต่พวกพี่พวกนั้นก็โพสเหยียดโพสด่าหลายอย่างถ่ายรูปหน้าวิทลัยหนูโพส ตอนนั้นหนูกลัวนะตอนนั้นหนูทำงานร้านหมูกระทะเล็กๆ พวกพี่แกก็ชวนกันมากินที่ร้านหนูเรียกหนูไปคุยหนูก็บอกทุกอย่างหนูไม่ได้จะหลอกเอาเงินใครทั้งนั้นหนูก็แค่อยากได้ความรักจากคนอื่นก็แค่นั้น แต่ความรู้สึกหนูมันอึดอัดหนูเลยเลิกกับพี่เค้าไปทั้งที่พี่เค้าดีมากเลยแต่พี่เค้าเลือกเพื่อนเค้าไม่ใช่หนู
หลังจากนั้นตอนปวช.2เทอม2หนูคุยกับรุ่นพี่คนนึงก่อนหน้านี้แกเคยยื่นมือมาช่วยหนูเรื่องถ่ายคลิบร้องเพลงวิชาชมรม แกเลยให้หนูมาทำเพลงด้วยกันทำเพลงแร็ปอะไรนี่แหละค่ะได้เจอคนอีกสังคมนึงตอนนั้นสนุดฝกมากค่ะไม่ค่อยได้กลับบ้านไปเจเรื่องแย่ไปด้วย เรียนเลิกเรียนไปทำงานเลิก4ทุ่มไปแต่งเพลงต่อบางทีก็ไปช่วยแม่พี่แกล้างถาดขนม ทำงานร้านหมูกระทะมาสักพักก็เริ่มท้อเลยออกมาค่ะ พี่แกก็ช่วยหางานในห้างให้ทำหลังจากนั้นหนูก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกับพี่เค้ากันแน่ ก็อยู่บ้านพี่เค้ามาเกือบ2ปีเหมือนคนคบกันตอนอยู่บ้านนอกบ้านเป็นแค่พี่น้อง? แต่ก็เรียนแล้วก็ทำงานเลยไม่ได้คิดอะไรมากค่ะแล้วมาช่วงโควิดห้างต้องปิดหนูเลยได้เงินเดือนล่ะ2,000กว่าเองพี่แกเลยให้หนูไปขัยฟู้ดเป็นรหัสพี่เค้าแต่ก่อนหน้านี้พี่แกมีคนอื่นค่ะเป็นเด็กพึ่งจบกำลังขึ้นมหาลัยแกกว่าหนูปีนึงเธอคนนั้นสวยนะแต่ก็เหมินรู้ว่าหนูกับพี่เค้าเป็นอะไรกันแต่เธอคนนั้นก็ไม่สน ทำเป็นคนขับฟู้ดหนูได้70%พี่แกเอาไป40%ทั้งที่หนูเป็คนทำงานคนเดียวเหนื่อยทั้งร้อน พี่แกไปอยู่นครปฐมที่มหาลัยแฟนใหม่ ตัวหนูยังอยู่ที่บ้านเค้าเพราะไม่มีที่ไป ตอนนั้นหนูเคลียดร้องไห้ปวดหัวข้างเดียวแบบไม่ไหวแม่พี่เค้าก็เข้ามาปลอบมากอดให้กำลังใจว่าเดี๋ยวเค้าก็เห็นความดีของเราหนูพยายามแล้วหนูโดนเอาเปรียบมาตลอดแต่ในสายตาคนอื่นหนูเป็นคนผิดมาตลอดหนูไปโรงเรียนไม่มีเพื่อนเหมือนเมื่อก่อนทุกคนเมิน ยิ่งอาจารย์ฝ่ายปกครองยิ่งไม่ชอบหนูแกจะหาเรื่องให้หนูตลอดหาว่าหนูเข้าห้องน้ำกับผู้ชายไปซื้อเครปตอน4ทุ่ยังไม่ถอดชุดนร.นั่งข้างผช.ที่มารอเครป ก็โดนเรียกไปห้องปกครองหนูทนไม่ไหวอยากตายอึดอัดไม่มีความสุขเหนื่อยท้ออยากตายอยากหายไปจากโลกนี้ หนูพยาฆ่าตัวตายมาหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จผูกคอตายเชือกก็ขาดโดดน้ำตายก็ตะเกี่ยตะกายขึ้นฝั่งทรมานตัวเองทุกอย่างระบายอารมณ์แต่มันไม่ดีขึ้น หนูแค่อยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆ หนูเลยตัดสินใจไปหาหมอจิตเวรหมอรับฟังทุกอย่างบอกว่าหนูเก่งมากให้ยาหนูมากินเยอะมาก แต่มันทำให้หนูไม่มีแรงเลยตื่นไม่ไหวหลับยาวมากเพลียทำงานไม่ได้เลย หยุดเรียนหยุดงาน พวกเค้าไม่รับฟังคนเป็นโรคแบบหนูเลยเค้าบอกก็แค่ข้ออ้างเห็นผลไม่พอ แล้วมาเยอะพี่เค้ากับผญ.คนนั้นมาทำอะไรกันที่บ้านอีกหนูเจ็บปวดมากทั้งโกรธทั้บอะไรก็ไม่รู้เต็มหัวไปหมดหนูอดทนมาเป็นปีเคยคิดจะฆ่าอีผญ.นั้นหลายรอบพยายามฆ่าตัวตายหลายรอบหนูเริ่มได้ยินเสียงจากในหัวตัวเองมากขึ้น เนิ่มได้ยินเสียงแว่วๆเป็นคำด่าคำแช่งจนวันสุดท้ายที่หนูได้ออกจากบ้านพี่เค้าคือ หนูกินน้ำยาล้างห้องน้ำผสมกับน้ำยาปรับผ้านุ่ม เลยเข้าโรงบาลมันไม่แรงมากค่ะเพราะน้ำยาปรับผ้านุ่มมันเป็นเบสเลยทำให้กรดของน้ำยาล้างห้องน้ำไม่แรงมากแต่ก็ต้องล้างทองส่องกล้อง ทำเอากินอะไรไม่ได้เลยไปหลายวันค่ะเจ็บคอมาก พยาบาลโทรให้ยายหนูมาดูฮาการ แม่กับน้องสาวก็มาค่ะตอนอยู่โรงบาลพวกเค้าดีกับหนูมากจนออกจากโรงบาลกลับไปอยู่บ้านยายก็เป็นแบบเดิมค่ะแต่ไม่ได้ทุบตีเหมือนเมื่อก่อน
หนูจบปวช.อยากหนีจากที่นั่นมากเพราะพี่เค้ายังมาโทรจิกยังตามมาถามว่าอยู่ไหนอยู่กับใครเลิกเรียนรึยังหนูไปเที่ยวไหนกับเพื่อนไม่ได้มีคนส่งรูปไปให้พี่เค้าดูตลอดหนูอึดอัดหนีไม่พ้นสักทีหนูเลยหาแฟนคนปัจจุบันนี้ค่ะเค้าดีทุกอย่างไม่เคยทำหนูเสียใจเลยใส่ใจทุกอย่างถึงจะมีทะเลาะกันเรื่องไร้สาระบ้างเค้าพยายามปรับตัวให้เข้ากับหนูได้แต่ความเป็นโรคนี้มันคิดเล็กคิดน้อยตลอดได้งานที่ใหม่ก็กลัวเค้าจะว่าจะด่าหนูทำดีที่สุดแล้วตอนนี้เคลียดมากค่ะเรื่องงานมันเหนื่อยมันเพลียเพราะหลังจากที่กินยาฆ่าตัวตายรอบนั้นก็ไม่ได้ไปพบหมอต่อเลยค่ะเพราะเปลี่ยนมาอยู่รังสิต