เรื่องแฟนเก่าที่ผมพยายามจะลืมความรู้สึกที่กลายเป็นปมในใจ

สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องมาปรึกษาครับ คือตอนนี้ผมได้เลิกกับแฟนได้ประมาณ 2 อาทิตย์แล้วครับ แต่ก่อนที่เลิกกันผมทะเลาะกับเขาค่อนข้างหนัก เพราะเรื่องที่ผมรู้สึกไม่พอใจครับ ( ฟังดูแล้วเห็นแก่ตัวนะครับ) แต่ผมรับไม่ได้จริงๆ ครับ ก่อนอื่นคงท้าวความกันยาวหน่อยนะครับ ช่วงแรกๆ ที่ผมคบกับเขา ก็อย่างว่าครับ ช่วงโปรโมชัน อะไรๆ ก็ดีไปหมด แต่ พอถึงกลางๆ ของความสัมพันธ์ ผมเริ่มรู้สึกไม่โอเคครับ เรื่องมันมีอยู่ว่า คือตอนนนั้นเขาต้องเก็บเงินไว้จ่ายหอพักเพราะ เขาจะไปเรียนต่อที่มหาลัย อารมณ์เด็กหอนั่นแหละครับ แล้วเขาก็อยากไปเที่ยว (เที่ยวกลางคืน) เขาเลยทักมาชวนผม ผมก็ไปกับเขา แล้วเขาก็พูดว่า ผมไม่เงินนะ ต้องเลี้ยงผมนะ ผมก็เลยโอเคเข้าใจเขา ว่าต้องเก็บเงินไว้จ่ายค่าหอ ก็เลยตอบตกลงไป ตอนแรกผมก็นึกว่าไปกับเขาแค่ 2 คน แต่พอสักพักเขาก็นัดเพื่อนในกลุ่มเขามาอีก 3 คน ผมนี่เซอร์ไพร์สุดๆ เพราะพวกไม่มีตังค์ติดตัวกันเลยสักคน มีก็มี 20 บาท เพราะเพื่อนเขาต้องไปเรียนต่อเหมือนกัน (ฟังดูแล้วเป็นข้ออ้างมากกว่า) พอไปที่ถึงร้านก็เฮอากันสักพัก เพื่อนเขาก็เลยถามแฟนเก่าผมว่า คบกันมาได้นานหรือยัง แฟนผมเขาก็พูดขึ้นว่ามา ไม่ๆ นี่ไม่ใช่แฟนผม เพื่อนเขาก็ร้อง เอ้า ยังไม่ได้เป็นแฟนกันอีกหรอ แฟนเก่าเลยตอบกลับไปว่า ไม่ๆ นี่ว่าที่หมั้นผม (แถ) พอใกล้จะออกจากร้านผมกับแฟนเก่าก็ไปห้องน้ำ แล้วเขาก็พูดเรื่องขึ้นสถานะ เพราะผมเคยขอเขาขึ้นสถานะมาก่อนหน้านี้แล้ว เขาบอกว่าเรื่องขึ้นสถานะคงขึ้นไม่ได้มันติดเรื่องฤธุรกิจ ก็สงสัยผมเลยถาม ธุรกิจอะไร ก็ผมชอบเที่ยวกลางคืนอ่ะ นั่นแหละ เพราะเมื่อก่อนผมก็มีพวกแม่เล้าอยู่ประมาณ 5 คน แต่ผมก็ไม่ติดต่อเขานานแล้วประมาณ 5 ปี ผมก็คิดในใจ ทำไมล่ะ ถึงขึ้นไม่ได้ ก็อะไรติดต่ออะไรกับพวกเขาแล้วนี่ แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ เพราะเรื่องแค่นี้ผมไม่ได้ซีเรียส อะไรขนาดนั้น ปล่อยผ่านไป ก่อนจะออกจากร้านอย่างที่บอกไปตอนแรกว่า ทั้งกลุ่มมีผมมีเงินอยู่คนเดียว แฟนเก่าเขาก็ช่วยออกแค่ 400 เพราะตอนนั้นเขาก็มีแค่นั้น โดนไปเลยเต็มๆ  2000 นิดๆ  รู้สึกเฟลสุดๆ แต่ก็พูดไม่อะไรได้ เพราะก็เกรงใจแฟนเก่าเหมือนกันครับ (แต่เขาแทบไม่ได้เกรงใจอะไรเราเลย) พอจบคืนนั้นก็ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวกันอีกเพราะเขาจะต้องย้ายไปอยู่หอแล้ว หลังจากที่เขาย้ายไปอยู่หอได้สักพัก ผมก็พูดเรื่องนี้กับเขา เรื่องที่เขาพูดว่า ไม่ๆ ไม่ใช่แฟน เป็นว่าที่หมั่น เพราะส่งวนตัวของผมมองข้ามเรื่องนี้ไม่ได้ครับ อีกอย่างระยะเวลามันก็ผ่านมานานแล้ว แต่ผมเก็บไม่ได้จริงๆ เพราะผมเป็นคนคิดมาก จนถึงมากที่สุด เขาก็บอกว่า ไม่ที่ผมคือ ผมจองคุณแล้ว ก็เคลียร์ปัญหาโอเค พอผ่านประมาณ 1 เดือนได้ ที่ย้ายไป ผมก็บอกเขาว่าจะขึ้นไปหาเขาที่หอ เขาก็โอเค พอผมขึ้นไป 3 วัน 2 คืน เจอเขาครั้งแรก ผมรู้สึกได้เลยว่าเขาเปลี่ยนไป ดูนิ่งกว่าเดิม เหมือนมีความลับอะไร แต่ผมก็ไม่พูดอะไร (เวลาเปลี่ยน สภาพแวดล้อมเปลี่ยน คนก็เปลี่ยนตาม)
พอเจอกันเขาก็ถามว่าอยากกินอะไรไหม ผมก็ลองใจ กินอะไรก็ได้แล้วแต่เธอจะแวะ สรุป แวะครับ แวะขึ้นหอเลย (ตกใจอยู่นิดๆกับผลลัพธ์) แต่ก็ปล่อยผ่านเรื่องแค่นี้  พอตอนกลางคืนเขาชวนไปเที่ยวผับอีก แต่รอบนี้ผมไปก็เขาแค่ 2 คน ผมเลยไป แต่เขาก็นัดรุ่นพี่มาอีก แต่ผมเห็นเขาคุยแชทกับพวกรุ้นพี่เขา ว่าเห็นแฟนเก่านั่งอยู่กับผม เขาบอกในแขทคนอื่นว่าผมเป็นเพื่อนเขา แต่คนอื่นเขาก็ดูออกกันหมดว่าเป็นแฟนกัน แต่รุ่นพี่สะดวกมาตอนตี 1 พอประมาณเที่ยงคืนผมก็ไม่ไหวแล้วง่วง เขาเลยมาส่งกลับที่ห้อง ผมเลยถามว่า ถามจริงคบกันมาขนาดนี้แล้ว ยังบอกคนอื่นว่านี่เป็นเพื่อนเธออีกหรอ เขาตอบกลับ ก็จะเซอร์ไพรส์รุ่นพี่ว่า นี่แฟนผม (ผมสิเซอร์ไพรส์) และก็ผมคิดว่าจะไม่กลับไปที่ผับอีก สรุป ขับรถกลับไปเฉย แล้วทิ้งผมไว้ที่ห้อง  เพราะเขานัดรุ่นพี่เอาไว้ สรุปปล่อยให้ผมนอนอยู่ในห้องเขาคนเดียว ทั้งๆที่ผมขึ้นไปหาเขานานๆ ทีจะได้เจอกัน แต่กลับทำแบบนี้ เขาก็กลับมาตอนตีสามผมเลยบอกขอโทษเขาว่า ผมเป็นแฟนที่ดีไม่ดีเลย เพราะช่วงก่อนที่ผมจะขึ้นมาว่าเขาผมก็ทำแต่งาน ไม่ค่อยมีเวลาให้เขาเท่าไหร่ครับ เขาพูดว่าไม่ต้องคิดมาก นอนเถอะ พอมาวันที่ 2 ผมเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้ว เขาตื่นสาย แล้วคือ ผมเป็นกินข้าว 3 มื้อ พอวันที่ 2 เขาตื่นสายจะปลุกก็ไม่กล้าปลุก ก็ทำได้แค่นั่งรอเขาตื่น สรุปวันนั้นได้กินข้าวมื้อเดียว ตอนเย็น 18.00 ช่วงก่อน 18.00 ผมแทบไม่กินอะไรเลยนอกจากน้ำ กับขนมนิดหน่อยๆ สุดท้ายด้วยความที่ผมเป็นคนไม่พูดแล้วคิดมาก ก็ปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปอีก จนวันนั้นกลับผมก็กลับมาบ้าน แล้วกลับมาทำงาน ทำหน้าที่ของตัวเอง พอผ่านไปประมาณ 1 อาทิตย์ ด้วยความี่เขาเป็นเด็กปี 1 ก็มีรุ่นพี่รับไปบ้านรุ่น ไปรับน้องตามพิธี ผมก็บอกเขาว่า ทำดีๆ เป็นห่วง วันรุ่งขึ้นช่วงบ่ายๆ เขาส่งรูปยากับวิตามินมาให้ดู ผมตอนตกใจผมเลยโทรถามเขาว่า เป็นอะไรทำไมต้องกินยา เขาเลยบอกว่า เมื่อคืนนี้รุ่นพี่มอมเหล้ามา เมื่อคืนรุ่นพี่พาไปส่งโรงพยาบาล ฉีดยาสลบมา หมอก็ให้ยามากิน แล้วผมได้ยินเสียงเขาดูไม่โอเคเลย ผมพูด เป็นอะไรก็พูดดิ บอกมาเลยว่าเป็นอะไร ผลสรุปเขาก็ถูกเพื่อนเขาปิดประตูห้องใส่ แล้วเพื่อนของเขาก็ไม่ได้คุยกับเขาเกือบเป็นอาทิตย์ เพราะอะไรผมก็ไม่รู้ แต่ผมก็ไม่ได้ยุ่งอะไรกับเรื่องของเพื่อนเขา ไปจัดการเอาเอง ผมก็เลยปลอบเขาว่าไม่เป็นไร ใจเย็นๆ จนเขาเย็นลงเลยตั้งสติได้แล้วไปจัดการตัวเอง พอเรื่องนี้ผ่านไป เขาก็กินยาหมดแล้วเหลือพวกวิตามิน เขาอยากกินเบียร์ผมเลยบอกว่าค่อยกินไม่ได้หรอ กินวิตามินให้หมดก่อน รอให้ร่างหายกลับมาปกติ 100% ก่อนได้ไหม เขาก็ยอม ผมเลยหลุดพูดเรื่องที่ไปหาเขาแล้วผมต้องเจอกับอะไรบ้างแต่เขาก็ขอโทษผมเรื่องที่เขาทำผิดไป (ขอโทษแล้วก็จริงครับแต่จะกินเบียร์ให้ได้) จนทะเลาะกันจริงๆ ผมเองก็เป็นคนผิดที่สาดอามรณ์ใส่เขาก่อนว่า ไม่เป็นเรื่องที่กลับไปร้านอีกรอบ เขาก็ประชดผมกลับเหมือนกันว่า ป่าว ฝันดีก็แล้วกัน ขอโทษด้วยที่ดันทิ้งแฟนที่ตัวเองไว้ที่ห้องตัวเอง เพราะว่าให้เกียรติรุ่นพี่ที่นัดเอาไว้ เอ้า แล้วจะไม่ให้เกียรติผมหน่อยหรอก ไปต้องไกล นานทีจะเจอกันที ตัวเขาอยู่ตรงนั้นจะเจอกับรุ้นพี่เมื่อไหร่ก็ได้แท้ๆ ผมเลยน้อยใจ ก็ถามกลับไปว่าไม่คิดปรับตัวบ้างเลย พยายามแล้ว ตัวผมก็เห็นในความพยายามของเขานะครับ แต่ความเอาแต่ใจของเขาในตอนนั้นมันดันมากกว่า จนเหมือนเขาก็อ่านแชทบ้าง ไม่อ่านบ้างเหมือนจะไปปรึกษาเรื่องที่ผมเขากำลังทะเลาะกัน จนผมหลุดไปอีกว่า ไม่เป็นๆไร นอนเถอะ เขาก็ส่งอิโมจิมา อารมณ์แบบเอ้า ผมเลยเข้านอน ก่อนจะนอนความรู้สึกมันเต็มไปหมด หน่วง คิดอะไรออก ทั้งๆที่เป็นคนคิดมาก มันซับซ้อน พอตื่นมาเขาลงสตอรี่ไปร้านเหล้ามา โพสต์ว่าอย่าเปลี่ยนตัวเองให้เป็นทุกข์ (เอาจริงๆ เรื่องนี้ก็ผิดทั้งคู่ที่ปล่อยให้เรื่องที่เป็นปัญหาไว้ ค้างคากัน) พอเห็นสตอรี่เขา ผมก็แชทไปปรึกษาเพื่อน ไม่ไหวแล้ว จะทำยังไงดี เพื่อนเลยแนะนำมาว่าคิดเอาว่าที่อยู่มามันทุกข์หรือสุขมากกว่ากัน ผมเลยตัดสินใจได้เลยตัดจบกันเลยครับ (ส่วนผมก็มีความรู้สึกผิดเต็มไป ทั้งคำสัญญาที่ให้เขาไว้ว่าจะไม่หายไปไหน เยอะแยะสารพัด แต่กลับแปกที่น้ำตาผมเลยออกมาน้อยมาก คอเบ้า ไม่ยอมไหลออกมา คงเป็นเพราะช่วงที่ผมคบกับเขา ผมเสียใจนอนจมกองน้ำตามาตลิดโดยที่เขาไม่รู้เลยเพราะผมไม่ยอมพูดออกไปตั้งแต่แรก พอมาวันนี้ผมเองก็ดีขึ้นเยอะแล้ว แต่ก็รู้สึกผิดกับเขาอยู่ ความรู้สึกที่ไม่เคยขาดไปเลย กลายเป็นปมฝังใจผมไปเลยครับ ผมควรจะทำยังไงกับความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ดี