สวัสดีเราอยากให้ทุกคนใช้ใจอ่าน ความในใจที่มันอัดอั้นในใจเรามา ตก 35 ปี
เราเป็นเด็กต่างจังหวัดที่มีฐานะยากจนเลยก็ว่าได้
เรามีพี่น้อง 2 คน เราเป็นคนสุดท้อง
มารู้จักนิสัยของพ่อและแม่เรากันก่อน
แม่ : ในภาพจำของเรา แม่คือผู้หญิงที่หยาบคาย หยาบโลน ขี้เกียด ตื่นสาย แม่ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองผิดแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ แม่ผู้ที่เก็บเงินไม่เคยอยู่ สรุ่ยสุร่าย ฟุ่มเฟือย แม่ที่ไม่เคยให้เกียรติพ่อเลย แม่ที่มีแต่พลังลบออกจากปากทุกวัน 
พ่อ: พ่อที่เจ้าชู้ ขี้เหล้า และทำร้ายร่างกายแม่ และลูก(พี่สาว)
ภาพจำของลูกคนนึง
- เรามักลืมตาตื่นมาเห็นผู้หญิงคนนึงที่หัวกระเซิงนอนถ่างแข้งถ่างขาหลับยันสายบ่าย 
- เรามักได้ยินพ่อแม่ทะเลาะกันเสมอเรื่องที่แม่ตื่นสาย ไม่ทำอะไร
- พอมีเงินหน่อยแม่จะสุรุ่ยสุร่าย จนพ่อแม่ต้องตะโกนด่ากันหรือบางทีก็ทำร้ายร่างกายกันเป็นประจำ
- แม่ที่ชอบยืมเงินคนอื่น ชอบซื้อของเงินเชื่อ จนเจ้าหนี้มาทวงมาด่าประเป็นจำ
- แม่ที่วันๆเอาแต่พูดถึงคนอื่นในทางลบให้เราฟัง จนเรารู้สึกในตอนนั้นว่าเราต้องรักแม่เท่านั้นแม่คือตัวอย่าง แม่คือคนดี นอกนั้นไม่ดี
- แม่ที่หยาบโลนเป็นยังไงน่ะหรอ มาฟัง Eข้างเ_็ด,Eดอก_อง,Eกระห_ี่,Eร้อย_วย,พร้อมคำสาบแช่ง ว่าไม่มีวันเจริญหรอก โหดร้ายสุดแม่จะพูดติดปากกับเราและพี่สาวเสมอว่า ไปฟ้องผัวโน้น ใช่ค่ะผัวคือพ่อ พ่อแท้ๆของเรา2พี่น้อง 
- แม่ที่เสพยาบ้า สูบยาเส้น 
- แม่ที่สอนให้เราเกลียดชังทุกคนยกเว้นตัวเค้าเอง
มาฟังภาพจำพ่อกันค่ะ
- พ่อเป็นผู้ชายที่เรารักที่สุด
- พ่อกอดอุ่น
- พ่อขยัน
- พ่อที่ทำร้ายร่างกายแม่เป็นประจำ
- พ่อที่ขี้เมากลับย้านมาก็ทำลายข้าวของไม่มีชิ้นดี
- พ่อที่มีเล็กมีน้อยตลอดเวลา
ชีวิตเราโตมาในสภาพแบบนี้ตลอดมาจนวันนึงเราตัดสินใจที่จะออกไปอยู่ด้วยตัวเองในวัน 23 ปี แต่เราก็ส่งเสียเลี้ยงดูท่านมาตลอดนะ
จนวันนึงคนที่ชื่อว่าแม่ทำร้ายจิตใจและอนาคตเราพังลงไปคือ 
แม่เข้าไปยุ่งกับธุรกิจสีเทาที่เราเตือนมาตลอดว่าอย่าทำพอเตือนเราจะโดนด่าเสียไปหายๆ
- จนวันนึงทุกอย่าพังหมดล้มละลาย เราคือคนที่รับผิดชอบแทนทั้งหมดเป็นเงินจำนวน เกือบๆ 2 ล้าน ในระยะเวลา 2ปีกว่าๆ
- 2 ปีที่เหมือนตกนรกทั้งเป็น 2 ปีที่อดอยากมาก ทั้งใช้หนี้ทั้งเลี้ยงดูครอบครัว พาแม่รักษาเชื้อมะเร็งขั้นต้นจนหาย ไหนจะงวดรถ คชจ ตัวเอง
- ก้มหน้ารับกรรมเกิดเป็นลูกเค้าแล้ว เรากราบเท้าแม่และพูดว่ากรรมใดๆที่หนูเคยทำกับแม่อดีตชาติปัจจุบันชาติแม่ยกโทษให้หนูนะ เกิดชาติใดๆขอเราอย่าพบเจอกันอีกเลย
- เราพยายามหาเงินเลี้ยงดูครอบครัวหวังว่าจะอยู่ดีมีความสุข ไม่เลยไม่เคยมีเลย พอใช้หนี้หมด พ่อเมาพอเมาหนักป่วย พอป่วยเข้าโรงพยาบาลค่ารักษาแต่ล่ะรอบ 25,000-50,000 บาท 
 - เราตั้งตัวไม่ได้เลยมันแย่ตัวคนเดียวเหมือนหลงทางอยู่กลางทะเล เราไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป
จนเราอายุ 29 ปีเราจึงแต่งงานมีครอบครัวมีลูก และสามีพาเข้าพบจิตแพทย์ และรักษามาจนทุกวันนี้ อายุ 35 ปี
เรากลัวแม่กลัวมาก สะดุ้งสุดตัวเวลามีสายแม่เข้า แค่บางครั้งคิดถึงแม่เราก็ร้องไห้แล้วไม่ได้ร้องเพราะอะไรนะ ร้องเพราะกลัว เราไม่อยากกลับบ้าน ทุกวันนี้เราได้แค่ส่งเงินไปและกลับไปหาทุกเดือน
สุดท้ายแล้วบุญใดที่เราเคยสร้างไว้ทุกชาติภพเราขอให้แม่คิดได้เป็นคนดีพบเจอแต่ความสุขในช่วยท้ายของชีวิต
เราก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไปนะนี่เล่าไม่ละเอียดข้ามไปเยอะเลย ขอกัลยาณมิตรทุกท่านที่เข้ามาอ่านให้คำแนะนำเราทีเถิด ขอบคุนค่ะ