ปกติเวลานั่งสมาธิจิตไม่เคยเป็นสมาธิครับ แต่ได้ไปวิปัสนาที่พิษณุโลก ในวันที่ 3 ของการนั่งสมาธิมีอาการปวดเมื่อย เพลีย ไม่มีแรงตามปกติเพราะนั่งสมาธิค่อนข้างนานมาก ประมาณ 3-4 ชั่วโมงต่อรอบ แล้วอยู่ๆร่างกายก็เหมือนโดนบล๊อคให้อยู่กับที่ ไม่โอนเอน นั่งนิ่ง มีความสุขมาก อาการปวดเมื่อยที่เคยมีหายไปหมด เห็นร่างกายและดวงจิตใสเหมือนแก้ว ดวงจิตใสกลมขนาดประมาณลูกปิงปองอยู่บริเวณสะดือ ดวงจิตใสแต่ไม่สว่างครับ ไม่รู้สึกหรือไม่รับรู้ถึงลมหายใจ ไม่ได้ยินเสียงภายนอก เห็นแค่ร่างกายและดวงจิตที่ใสเหมือนแก้ว ตอนนั้นรู้สึกว่าถ้ามีความสุขแบบนี้ให้นั่งติดต่อกัน 7 วันก็ยังได้เพราะมีความสุขมาก และเมื่ออยู่ในสภาวะนั้นก็เริ่มสงสัย และงงกับสิ่งที่เป็นอยู่ ดวงจิตก็เริ่มเคลื่อนไปทางซ้ายเคลื่อนไปจนสุดผนังร่างกายแล้วก็เคลื่อนไปทางขวา และมันก็หลุดกลับมารู้สึกตัวรับรู้ ปวดเมื่อยเหมือนเดิมครับ ครั้งแรกที่ได้สัมผัสแบบนี้ครับ งง+สงสัยในสภาวะที่เกิดขึ้นครับ  ตอนนั้นไม่ได้คิดว่ามีลมหายใจหรือไม่มีครับ แต่เหมือนมันไม่รู้สึกไม่รับรู้ลมหายใจครับ เหมือนโสตประสาทการรับรู้ภายนอกมันหายไปหมดครับ สิ่งที่รู้ในตอนนั้นคือเห็นร่างกายโปร่งแสงใสเหมือนแก้ว กับเห็นดวงจิตกลมๆ ถ้าให้แยกในสิ่งที่เห็นหรือรู้ในตอนนั้นคือมีแค่ 3 อย่างครับ คือร่างกาย ดวงจิต และสิ่งที่รู้หรือตัวรับรู้ครับ เหมือน 3 อย่างนี้มันแยกกันชัดเจน เหมือนจิตมันไม่ใช่ตัวเรา ร่างกายก็ไม่ใช่ตัวเราครับ