เป็นคนขี้สงสาร และเก็บไปคิดมาก

ผมเป็นครู และแฟนผมก็เป็นครู มีอยู่วันหนึ่งแฟนผมถ่ายวีดีโอสั้นของเด็กนักเรียนเขามาให้ผมดู บอกถึงความน่ารัก ความใส ซึ่งแว๊บแรกผมรู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้มาก ยิ่งแฟนผมบอกว่า เขามีฝาแฝด แฝดน้องอยู่อีกห้องหนึ่ง และมีพี่ชายอยู่ ม.4 อ้อ น้องเขาอยู่ ม.1 บ้านเขาค่อนข้างลำบาก มีลูก 4 คน ผมเลยถามเขาว่า เด็กมีโทรศัพท์ใช้ไหม คำตอบคือ ใช้สลับกับแม่  และบางวันน้องก็เอาไปใช้ หรือ บางวันพี่ ม.4 ก็เอาไปใช้ วันไหนมีเล่นเกมในการเรียนแฟนก็จะให้ยืมใช้ ผมนี่สงสารจับใจ ยิ่งเป็นคนขี้สงสารอยู่ด้วยเป็นทุนเดิม เก็บมาคิดอยู่หลายวัน จนผมไปหาโทรศัพท์ของลุงผมที่เสียชีวิต และเอามาดูปรากฎว่ายังใช้ได้ จึงส่งเคอรี่ ไปให้น้องได้ใช้ มันอาจจะไม่ได้ดีที่สุดแต่ก็พอใช้ได้ ได้เรียน ได้เล่นเกม ได้ดูยูทูบ แบบเพื่อนๆ  ผมเคยลำบากมาก่อน ผมจึงสงสารแบบจับใจ แต่ความสงสารมันก็ทำให้ผมคิดมากอยู่หลายวัน  ผมอยากเป็นคนที่ขี้สงสาร แต่ไม่อยากเก็บเรื่องราวนั้นไปทุกข์ครับ พอจะมีใครช่วยผมจัดการกับความคิดนี้ไหมครับ