เล่าเรื่องของเราก่อนนะคะ ทางนี้ชื่ออลิซอายุ15 ม.4 เป็นคนที่ึมีความคิดที่โตเป็นผู้ใหญ่รู้จักคิดเเยกเเยะ รักการเรียนและชอบอ่านหนังสือ กล้าเเสดงออก หน้าตาไม่ได้เเย่แต่ไม่ได้ดีมาก ถือว่าเป็นคนดีไม่หยาบมากมีมารยาท  มีของให้เพื่อนๆมนห้องยืมอยู่เสมอเเละเป็นคนพึ่งได้
     
   ม.ต้น มีกลุ่มเพื่อนประจำอยู่9คน แต่พอขึ้นม.ปลายเราย้ายมาเรียนอีกโรงเรียนเป็นโรงเรียนในเมืองเรามาคนเดียว

เราเรียกตัวเองว่ามีโลกส่วนตัวได้ใช่ไหมคะเพราะเราเฟรนลี่มากๆ ชอบทักคนอื่นชวนคุยทำความรู้จักคนอื่นๆ   

       ก่อนเปิดเทอมเราแอดเพื่อนในห้องเราเเล้วไปคุยด้วยในเเชทก่อนเปิดเทอมมาเจอกันทุกคนเลยรู้จักเราเเละเรารู้จักทุกคน เปิดเทอมมาจนจพสอบกลางภาคเเล้ว ทุกคนในห้องเป็นศิษย์เก่าร.รนั้นถึง98% ทุกคนมีกลุ่มประจำและมีคู่หู  
        ประเด็นคือเราไม่มีอ่ะค่ะ ไม่มีคู่หู ไม่มีกลุ่มประจำ เวลาพักเที่ยงเราชอบไปทานข้าวกับกลุ่มนั้นทีกลุ่มนี้ที   เวลาเดินไปเรียนก็เดินไปกับกลุ่มนู้นทีกลุ่มนี้ที  เวลาพักเรียนหรือว่างๆเราตะเดินไปอ่านหนังสือไปทำงานค้างหรือฟรีสไตล์ของเราประจำค่ะ

เวลาอื่นๆเราคุยกับคนอื่นประจำเข้าหาคนอื่นมีเเซวมีพาไปร้านค้าพาไปห้องน้ำ

เราเป็นคนกล้าเเสดงออกเเละเฟรนลี่มีความเป็นผู้นำพึ่งได้ไม่พูดมาก

เราไม่รู้ตะอธิบายยังไงว่าทำไมเราถึงไม่หาคู่หูหรือกลุ่มในห้อง เราก็ไม่รู้ึ่ะ เราไม่รู้จะเอาใครซักคนมาเป็นคู่หูได้ยังไงม.ต้นถึงจะมีกลุ่มแต่ก็ไม่มีคู่หู แล้วเราก็ไม่รู้ส่าตะเข้ากลุ่มๆหนึ่งเป็นกลุ่มประตำต้อบทำยังไง+กับเราชอบอิสระชอบเเยกตัวอยากพบผู้คนใหม่ๆ  เเละเรายังไม่อยากจะมีเเฟนเลย  แต่ชอบหว่านเสน่ห์แล้วก็เต๊าะคนอื่น  เวลาว่างหรือก่อนเรียนหรือรอรถรับส่งเราตะเดินไปเรื่อยๆแล้วผูกมิตรกับคนอื่นๆทำความรู้ตักไม่ก็ให้อาหารหมาเเมว

คือเราแปลกมากไหมอ่ะค่ะ เราทำแบบนี้ได้ไหม ทุกคนคิดว่าเราจะอยู่รอดได้ไหม แค่เวลามีงานกลุ่มเราก็สามารไหลไปสิงกลุ่มอื่นๆได้
      แต่ทุกคนว่าจะมีปัญหาเข้าซักวันไหม เราจะดูแปลกเเยกไหมคะ ทุกคนคิดยังไงกับเรา จะด่าจะว่าจะเเนะนำ