ตอนนี้ผ่านมานานพอควรแล้ว แต่มันฝั่งใจมาตลอด เพื่อนพี่ชายที่เราไม่คิดอะไรด้วยด้วยความเด็กที่ไปเล่นบ้านเขา แม่เพื่อนพี่เขาจ้างเราไปทำงานบ่อย ๆ ด้วยความอยากได้เงิน เราก็ไป เพราะเราไม่ได้คิดอะไร เพราะเราก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เพื่อนพี่มีน้องอีกสองคนวันนั้นเรารอน้องซักผ้า เราก็รอดูทีวีอยู่ด้านบ่น เพื่อนพี่ชายมันเข้ามาด้านหลังเอามือปิดปากและพยายามจะขืนใจด้วยความที่ตัวเล็กกว่าก็สู่แรงไม่ได้ แต่พยายามเอามือที่ปิดปากออก แล้วตะโกนเรียกน้องดังๆ มันก็รีบปล่อย แล้วเราก็รีบกลับบ้านเลย ไม่ยอมเล่าให้ใครฟัง จนอีกรอบป้าให้ไปเก็บมะม่วงที่บ้านนั้นเพราะหลังบ้านเป็นสวนมะม่วง เราไปกับพี่สาว แต่พี่สาวไปรอในส่วนแล้วพี่สาวให้เข้าไปถามว่าที่สอยอยู่ไหน เราก็เดินขึ้นไป ถามแต่เจอเพื่อนพี่ชายอยู่ มันลากเราเข้าห้องเลยเราก็ใช่แบบเดิม จะโกนเรียกน้องมัน แล้วรีบวิ่งไปหาพี่ ด้วยความเด็กและกลัว บอกพี่ไปว่ามันจะขมขืนหนูพี่ตกใจแต่ด้วยความเป็นเด็กทั้งคู่พี่ได้แต่ปลอบว่าต่อไปนี้ไม่ต้องมานี้อีก เราก็ไม่ไปอีก เรื่องนี้มันทำให้กลัวมาตลอดแต่ก็เจอ ผช แบบนี้ตลอด จนผ่านมาจะเป็นสิบกว่าปี เรื่องนี้ไม่เคยบอกคนในครอบครัวเพราะเป็นญาติๆกัน เก็บไว้ตลอด ทั้งความกลัวความเสียใจ ทุกวันนี้ยังคงฝันถึงเหตุการณ์คล้ายๆ ตื่นมาเหมือนกับไปจุดเดิม เราสามารถเดินต่อได้ แต่เราไม่สามารถลืมช่วงเวลาแย่ไปได้
เคยจะโดนขมขืนตอนเด็ก