สวัสดีครับ มีเรื่องจะเล่าคือ มีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง พอดีเขาโดนไล่ออกจากงาน เขาทักหาผม ให้หางานให้ ผมก็หางานโรงงานหนึ่งให้เขา มาสมัคงานและเขาก็ได้งาน ผมเห็นว่าเป็นเพื่อน เลยให้มาพักด้วยครับ (แปลคำว่าเพื่อน) ไม่ได้สนิทกันนะครับ เขาเป็นน้องชายของแฟนพี่ครับ เลยรู้จักกันครับ มาอยู่ด้วยได้2อาทิตแรกก็ดีครับนิสัยน้ารักครับทำตัวดี พอทำงานได้ครึ่งเดือนผมกลับบ้านไปทำธุระมาสมัครงานโรงงานเดียวกัน ตามเพื่อนคนนี้ ไปครับละก็ได้อยู่แผนกเดียวกันครับ ตอนแรกดีใจครับได้อยู่กับเพื่อนคนนี้ ตอนนี้เพื่อนคนพักอยู่ด้วยกันครับ ทำงานโรงงานเดียวกันตอนนี้ แผนกเดียวกันเลยครับ แต่มีอยู่ว่า ผมพึ่งทำงานได้อาทิตย์เดียว เขาก็เอาเรื่องส่วนตัวของผมไปพูดให้รุ่นพี่หรือเพื่อนในแผนกเดียวกันฟังครับคือผมไม่ชอบเลยครับพักอยู่ด้วยกันทำไมต้องเอาไปพูดให้คนอื่นฟังครับไม่ใช่ครั้งเดียวครับ ผมควรเรียกเขาว่าเพื่อนไหมครับ ละก็ทำงานด้วยกัน บางทีเขาชอบใส่อารมณ์ใส่ผมครับ ทำสีหน้าไม่พอใจโกธผมครับ ทั้งๆที่ผม ไม่ได้ทำอะไรให้เขาเลยครับ เขาทำผิดของเขาเองแต่เขาใส่อารมณ์ใส่ผมไรงี้ครับ แล้วตอนออกมาจากที่ทำงานเป็นนิสัยอีกแบบเลยครับไม่เหมือนตอนทำงานในโรงงานครับ ผมควรทำยังไงครับ ผมรู้ว่าเขาเอาเรื่องส่วนตัวของผมไปพูดให้คนอื่นฟัง แต่ผมไม่พูด ผมทำตัวถูกไหมครับ พอดีผมไม่อยากมีปัญหาเท่าไหร่ครับ ช่วยชี้แนะหาทางออกด้วยครับ ปัจจุบันเขาไม่มีเงินกินข้าวผมก็ยังพาไปกินข้าวฟรีครับเกือบจะทุกเที่ยมาจะเป็นอาทิตย์แล้วครับที่ว่าฟรีเพราะมีคนรู้จักทำกับข้าวแบ่งกันกิน กินด้วยกันครับ เพื่อนคนนี้ไม่มีเงินเพราะว่าตังออกก็เอาไปหาแฟนหมดครับ ผมช่วยเหลือตลอดครับ แต่เขาทำกับผมแบบนี่ผมควรทำตัวยังไงต่อครับ กลับมาค่ำๆ ไม่ชวยทำอะไรเลยครับนอนคุยกับแฟน พอเราซื้อพวกกับข้าวมาหรือทำมาไว้จะกินไม่รอเลยครับ ผมเป็นคนไม่ค่อยบอกคนครับเพราะเหนื่อยที่จะพูดครับ ขอบคุณที่อ่านจบครับ
สมควรเรียกว่าเพื่อนไหม