สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 20
___สู่ป่าแห่งแสงหิ่งห้อย___
เรื่องราวเริ่มขึ้น เมื่อเด็กหญิงคนหนึ่ง หลงป่า นั่งร้องไห้อยู่ ชายหนุ่มภูต ก็ช่วยเหลือ บอกทางให้เธอกลับบ้าน
จากนั้น เด็กหญิง กลับมาหาหนุ่มภูต ทุกช่วงฤดูร้อน (ฤดูอื่นไปเรียนในเมือง)
ความรักของทั้งคู่ ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ ภายใต้เงื่อนไขที่ว่า จะแตะต้องตัวกันไม่ได้
มีฉากหนึ่ง ทั้งสองนั่งคุยกัน
ชายหนุ่มภูต : …”เธอจะลืมฉันไปก็ได้นะ”… ร่างกายฉันมันเปราะบางนัก หากแตะต้องมนุษย์ก็จะสูญสลายไป
หญิงสาว : ฉันน่ะ คิดถึงเธอตลอด ในทุกฤดู …”เธออย่าลืมฉันเด็ดขาดนะ”…
ฉากสุดท้าย ที่หญิงสาว โผเข้ากอดหนุ่มภูต ชั่วพริบตา เขาก็สลายหายไปหมด เหลือเพียงชุดที่เขาสวมในอ้อมกอดของหญิงสาว
เราร้องไห้โฮเลย อินหนักมาก

ข้อคิด …
ความตาย พร้อมจะพราก เราจากกัน ร่างกายเธอเปราะบางนัก นาทีไหน ที่เธอจะสลายไปก็ไม่รู้
เราไม่อาจจะฝืนกฏอนิจจัง ในโลกนี้ได้ … ความรัก … และ ทุกสิ่ง เกิดขึ้น / ตั้งอยู่ เพียงเพื่อจะดับไปทั้งสิ้น
ก่อนเธอจะจากโลกนี้ไป ขอให้เราทั้งคู่ เห็นโทษของกาม และ และเห็นภัยในวัฏสงสาร แทนคำร่ำลากันเถิด
กี่ภพกี่ชาติ ที่ต้องพราก น้ำตา ที่ไหลออกมาเพราะความอาลัย หากนำมารวมกันแล้ว ย่อมมากมายกว่าน้ำในมหาสมุทร
ปิยโต ชายตี โสโก ปิยโต ชายตี ภยํ
ปิยโต วิปฺปมุตฺตสฺส นตฺถิ โสโก กุโต ภยํ.
ความโศกย่อมเกิดแต่ของที่รัก, ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก;
ความโศกย่อมไม่มี แก่ผู้ปลดเปลื้องได้จากของที่รัก, ภัยจักมีแต่ไหน.
เรื่องราวเริ่มขึ้น เมื่อเด็กหญิงคนหนึ่ง หลงป่า นั่งร้องไห้อยู่ ชายหนุ่มภูต ก็ช่วยเหลือ บอกทางให้เธอกลับบ้าน
จากนั้น เด็กหญิง กลับมาหาหนุ่มภูต ทุกช่วงฤดูร้อน (ฤดูอื่นไปเรียนในเมือง)
ความรักของทั้งคู่ ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ ภายใต้เงื่อนไขที่ว่า จะแตะต้องตัวกันไม่ได้
มีฉากหนึ่ง ทั้งสองนั่งคุยกัน
ชายหนุ่มภูต : …”เธอจะลืมฉันไปก็ได้นะ”… ร่างกายฉันมันเปราะบางนัก หากแตะต้องมนุษย์ก็จะสูญสลายไป
หญิงสาว : ฉันน่ะ คิดถึงเธอตลอด ในทุกฤดู …”เธออย่าลืมฉันเด็ดขาดนะ”…
ฉากสุดท้าย ที่หญิงสาว โผเข้ากอดหนุ่มภูต ชั่วพริบตา เขาก็สลายหายไปหมด เหลือเพียงชุดที่เขาสวมในอ้อมกอดของหญิงสาว
เราร้องไห้โฮเลย อินหนักมาก


ข้อคิด …
ความตาย พร้อมจะพราก เราจากกัน ร่างกายเธอเปราะบางนัก นาทีไหน ที่เธอจะสลายไปก็ไม่รู้
เราไม่อาจจะฝืนกฏอนิจจัง ในโลกนี้ได้ … ความรัก … และ ทุกสิ่ง เกิดขึ้น / ตั้งอยู่ เพียงเพื่อจะดับไปทั้งสิ้น

ก่อนเธอจะจากโลกนี้ไป ขอให้เราทั้งคู่ เห็นโทษของกาม และ และเห็นภัยในวัฏสงสาร แทนคำร่ำลากันเถิด
กี่ภพกี่ชาติ ที่ต้องพราก น้ำตา ที่ไหลออกมาเพราะความอาลัย หากนำมารวมกันแล้ว ย่อมมากมายกว่าน้ำในมหาสมุทร
ปิยโต ชายตี โสโก ปิยโต ชายตี ภยํ
ปิยโต วิปฺปมุตฺตสฺส นตฺถิ โสโก กุโต ภยํ.
ความโศกย่อมเกิดแต่ของที่รัก, ภัยย่อมเกิดแต่ของที่รัก;
ความโศกย่อมไม่มี แก่ผู้ปลดเปลื้องได้จากของที่รัก, ภัยจักมีแต่ไหน.

แสดงความคิดเห็น
จงบอกฉากเศร้าในมังงะหรืออนิเมะ ที่คุณประทับใจมากที่สุด จะเป็นฉากเศร้าแบบไหนก็ได้ เช่น การจากลา การตาย หรือตอนจบ