เรื่องมีอยู่ว่า เราป่วย ต้องไปให้ยาที่ ร.พ.ทุกวัน เขาก็ใช้เครื่องวัดไข้จิ้มหน้าผากเราทุกวันมันก็ดูปกติ แต่ตัวเราน่ะไม่ปกติ เราว่าเราเป็นไข้แน่ๆ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว เวลาหนาวก็ขึ้นสมองปากสั่นเลย ตัวเย็นเฉียบแต่วัดไข้ด้วยปรอท คือ 39 องศา เราอดทนให้ยาอยู่ 4 วัน ถึงวันที่ 5เราไม่ไหวแล้ว เพราะเป็นไข้หนัก นอนไม่ได้เลย ยืนก็ไม่ไหวแล้ว

    เราขอให้รถกู้ภัยไปส่ง ร.พ.ประจำจังหวัด กู้ภัยก็ใช้เครื่องวัดไข้จิ้มหัวเราได้ 36 องศาเจ้าหน้าที่ผู้หญิงก็เหวี่ยงใส่เราอีก แต่พอดีความดันเราสูงมากเกือบ 200 เลยยอมไปส่งให้

   ถึง ร.พ.จนท.ของ ร.พ.ใช้ปรอทวัดไข้ที่รักแร้ ได้ 39.5 องศา สรุปคือนอน ร.พ. เป็นเยอะกว่าที่คิดแบบเกือบตายเลย แต่ไม่ได้เป็นโควิดนะ
  
   ทีนี้ตอนนอน ร.พ. เขาก็จะมาวัดไข้วัดความดันบ่อยๆ ก็จะใช้เครื่องวัดไข้เล็กๆจิ้มที่คอ แล้วทุกครั้งก็จะปกติ แต่เราไม่ปกติ เช่นวันนึงเราเป็นไข้เหงื่อออกจนเตียงเปียก แต่ตัววัดไข้บอกว่าอุณหภูมิของเราคือ 30 องศาผู้ช่วยพยาบาลก็พูดทำนองว่าเราคิดไปเอง แต่เราปวดหัวมากเลยขอพาราจากพยาบาล เขาเลยเอาปรอทมาวัดที่รักแร้ได้ 38.5 องศา  

   30 กับ 38 องศามันต่างกันมากเลยนะ พยาบาลที่ป่วยอยู่เตียงอื่นมีปรอทส่วนตัว ปฏิเสธการวัดด้วยเครื่อง มันเลยทำให้เราสงสัยว่าเครื่องวัดไข้เชื่อถือได้แค่ไหน มันเกือบฆ่าเราแล้ว ถ้ากู้ภัยเชื่อเครื่องนั้นไม่ยอมพาเรามา ร.พ. เราคงนอนตายอยู่ที่บ้าน เพราะไม่มีแท็กซี่ ไม่มีแกรบ  

   หรือเพราะมันพัง เพราะมีอายุการใช้งาน ใช้เพลินแล้วลืมเช็คว่าเครื่องมันยังแม่นรึเปล่า เห็นตัวเลขขึ้นก็คิดว่าใช้ได้