เราเป็นลูกคนโต เรามีน้อง 1 คน เรากับน้องมีชีวิตต่างกันคนละขั้วเลย เราเล่าเกี่ยวตัวเราก่อนนะ ตั้งแต่เล็กจนโตเราโดนแม่ตีตลอดน้องเราไม่เคยโดนตีเลย เวลาน้องเราจะทำอะไรทุกคนในบ้านสนับสนุนน้องเราตลอด แต่พอเป็นเราเขาก็ไม่ให้ทำ แล้วจะมีคำพูดตามมาทุกครั้งเลยว่า " ไม่ต้องทำหรอก ไม่ต้องสอบหรอก ทำไปยังไงก็ไม่รอด ไม่ต้องสอบยังไงก็ไม่ได้ " แล้วทุกครั้งที่ไปไหนไกลๆ ถ้าเป็นน้องเรานะเขาจะบพูดว่า เอารถยนต์ไปนะทางมันไกลอันตราย แต่พอย้อนกลับมาที่เรา ระยะทางที่เราต้องไปประมาณ 90 กิโลเมตร เขากลับบอกว่าให้เราขับรถมอเตอร์ไซด์ไป คือเราเป็นผู้หญิงและไปคนเดียว ส่วนน้องเราเป็นผู้ชาย และอีกอย่างเวลาเดินไปไหนหรือมีกิจกรรมอะไรก็แล้วแต่ ถ้าเป็นน้องของเรา เขาจะโทรถามตลอดตลอดเลยว่า เป็นยังไงบ้าง? กินข้าวหรือยัง? วันนี้ทำข้อสอบได้มั้ย? มีเงินใช่มั้ย? วันนี้อยากกินอะไร? เราไม่เข้าใจเลยทำไมมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน เราก็เป็นลูกคนนึงนะ แต่ทำไมสิ่งที่เขาทำให้น้องน้อยมากที่สิ่งเหล่านั้นจะเกิดขึ้นกับเรา
มีใครเป็นแบบเรามั้ย พี่กับน้อง การเป็นอยู่ต่างกันมาก