เริ่มจาก เราแต่งงานกับสามีรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าแฟนเป็นคนประหยัด จนวันหนึ่งเรายายเข้ามาอยู่ในบ้านเค้า เค้ากลับมาอยู่เพราะพ่อและแม่เริ่มมีอายุขึ้น เริ่มมีโรคประจำตัวเค้าจึงชวนเรามาอยู่ด้วยทีแรกเราจะไม่มา ไปๆมาๆเราก็ตามเค้ามาอยู่ด้วยเพราะบ้านเค้าใกล้ที่ทำงาน ตอนมาอยู่เราก็ช่วยออกของทุกอย่างในบ้าน กับพ่อเค้าก็ช่วยแบ่งๆกันออก แต่แม่เค้าไม่ค่อยช่วยออกอะไรเลย ทำกับข้าวไม่เป็น และขี้เกียจ ไม่ทำงานบ้าน น้องสาวของพ่อผัวเคยเล่าว่าตอนแม่ผัวเป็นน้องสะไภ้อยู่บ้านเดียวกะเค้า  ก็ไม่ทำอะไรเลยไม่ทำงานไรเลย คือพ่อเป็นเสาหลักของบ้าน เค้าไม่ได้เล่าให้เราฟังตอนที่เรามาอยู่เค้าเล่าให้ฟังหลังจากเราเริ่มมีปัญหาขึ้น  วันหนึ่งพ่อได้เสียชีวิตไปจากการป่วยโรคประจำตัว แม่ก็มีอิสระภาพมากขึ้นไม่มีใครบังคับทำไรใช้อะไรเหมือนแต่ก่อน  จนขี้เกียจไม่ทำงานบ้านไม่ทำอะไรเลย เราเหมือนเป็นเสาหลักทั้งที่เราเป็นสะไภ้ เราไปซื้อกับข้าวมาทำเพราะชอบทำอาหาร แต่ไม่มีใครช่วยออกเลย จนเราบอกว่าเราจะต่างคนต่างกินบางวัน แต่แฟนเราบังคับให้ทำให้หาให้แม่เค้ากินโดยที่ไม่ต้องทำเผื่อเค้าก็ได้ แต่ไม่มีใครช่วยเราอออกเงินเลย เราทำงานเงินเดือน  เครื่องซักผ้าไม่มีเราก็ซื้อเองผ่อนเอง ค่าไฟเราก็จ่าย อะไรไม่มีเราก็ออก แฟนเราผ่อนรถ ผ่อนบ้าน แบบนี้เราควรจะทำยังไงดีค่ะ ถ้าเรายังอยากจะอยู่ที่นี้