-เคยมีรักที่เดียวในสมัยที่นิยมที่เรียกว่ารักอ่อนต่อโลก...
-รักครั้งนั้น แต่กระนั้นยังผมยังให้เรียกว่ารักที่ "คิดถึง"
ความอ่อนต่อโลก ความเยาว์วัย ความเคอะเขิน ความเป็นเจ้าของ ความพิศวาส กระทั้งความไร้เดียง ช่างชวนหวนให้คณึงนึกในอารมณ์อ่อนไหว
หากแต่รักมีเหตุที่ต้องได้จากไป จอมยุทธชายวัยผู้ใหญ่กลับเติบโตขึ้นมาแต่ความคิด..แต่ในด้านหัวใจเขากลับปักจมอยู่กับเรื่องราวในอดีต..ที่หวนนึกคิดให้สะเทือนใจเป็นบางครั้ง แม้บางครั้งชายหนุ่มเมื่อได้นึกถึงหญิงนางนั้นอาจไม่ได้หวาดหวั่น เหมือนตอนนั้นที่จนยอมลาจาก จอมยุทธชายหนุ่มวัยผู้ใหญ่ก็มีคำถามในหัวมากมายกลั่นเป็นหัวข้อว่า ถ้าเป็นเราในตอนนี้จะสามารถดูแล เอาใจใส่ เธอคนนั้นได้ดีกกว่าวันวานที่ผ่านมาได้เนิ่นนานได้หรือไม่..ลึกๆแล้วในใจจิตของจอมยุทธหนุ่มวัยผู้ใหญ่ที่กร้านโลกนั้นกลับสับสนหวั่นไหวอ่อนแอ่เป็นยิ่งนัก
-เขาได้รำพึ่งกลับความน่าสมเพชในความอ่อนแอ่ของตัวเองที่ช่างไร้เดียงหวาดกลัวการเริ่มใหม่...แม้เรื่องราวนั้นผ่านไปนานเนิ่น..เขายังคิดถึงความอบอุ่นความห่วงใย ความปราถนาดี ความอ่อนโยน รสพิศวาส เหนือสิ่งใดคือนิยามความรักที่หญิงคนนั้นมอบให้ช่างมีความหมายนักแม้จะรู้ว่ามันช่วงเวลาในวันเยาว์ที่ไม่รู้จักโลกมากพอ จอมยุทธหนุ่มครุ่นคิดรำพันมันออกมาตามอักษรในจดหมายที่ถูกเขียนแล้วลบใหม่บนกระดาษที่โรงเตี้ยมมีให้ใช้ฟรีแม้มันจะไม่อธิบายความรู้สึกทั้งหมดของเขาได้แต่ชายหนุ่มไม่วายคิดถึง หญิงนางนั้นแบบไม่อายตัวเองด้วยความอ่อนด้อยในเรื่อง ความรัก เรื่องผู้หญิง ความ"คิดถึง" นั้นจึงก่อเกิดกับเขาไปทั้งคืนตราบจนรับติกาล...
-"เขา"ที่มีสมญานามปากกาว่า "บุรุษใจบางที่ตระบัดสัตย์หัวใจในคืนไหวหวั่น"
ปฐมบท..นิยายรัก..จากหัวใจ...ภาคความคิดถึง
-รักครั้งนั้น แต่กระนั้นยังผมยังให้เรียกว่ารักที่ "คิดถึง"
ความอ่อนต่อโลก ความเยาว์วัย ความเคอะเขิน ความเป็นเจ้าของ ความพิศวาส กระทั้งความไร้เดียง ช่างชวนหวนให้คณึงนึกในอารมณ์อ่อนไหว
หากแต่รักมีเหตุที่ต้องได้จากไป จอมยุทธชายวัยผู้ใหญ่กลับเติบโตขึ้นมาแต่ความคิด..แต่ในด้านหัวใจเขากลับปักจมอยู่กับเรื่องราวในอดีต..ที่หวนนึกคิดให้สะเทือนใจเป็นบางครั้ง แม้บางครั้งชายหนุ่มเมื่อได้นึกถึงหญิงนางนั้นอาจไม่ได้หวาดหวั่น เหมือนตอนนั้นที่จนยอมลาจาก จอมยุทธชายหนุ่มวัยผู้ใหญ่ก็มีคำถามในหัวมากมายกลั่นเป็นหัวข้อว่า ถ้าเป็นเราในตอนนี้จะสามารถดูแล เอาใจใส่ เธอคนนั้นได้ดีกกว่าวันวานที่ผ่านมาได้เนิ่นนานได้หรือไม่..ลึกๆแล้วในใจจิตของจอมยุทธหนุ่มวัยผู้ใหญ่ที่กร้านโลกนั้นกลับสับสนหวั่นไหวอ่อนแอ่เป็นยิ่งนัก
-เขาได้รำพึ่งกลับความน่าสมเพชในความอ่อนแอ่ของตัวเองที่ช่างไร้เดียงหวาดกลัวการเริ่มใหม่...แม้เรื่องราวนั้นผ่านไปนานเนิ่น..เขายังคิดถึงความอบอุ่นความห่วงใย ความปราถนาดี ความอ่อนโยน รสพิศวาส เหนือสิ่งใดคือนิยามความรักที่หญิงคนนั้นมอบให้ช่างมีความหมายนักแม้จะรู้ว่ามันช่วงเวลาในวันเยาว์ที่ไม่รู้จักโลกมากพอ จอมยุทธหนุ่มครุ่นคิดรำพันมันออกมาตามอักษรในจดหมายที่ถูกเขียนแล้วลบใหม่บนกระดาษที่โรงเตี้ยมมีให้ใช้ฟรีแม้มันจะไม่อธิบายความรู้สึกทั้งหมดของเขาได้แต่ชายหนุ่มไม่วายคิดถึง หญิงนางนั้นแบบไม่อายตัวเองด้วยความอ่อนด้อยในเรื่อง ความรัก เรื่องผู้หญิง ความ"คิดถึง" นั้นจึงก่อเกิดกับเขาไปทั้งคืนตราบจนรับติกาล...
-"เขา"ที่มีสมญานามปากกาว่า "บุรุษใจบางที่ตระบัดสัตย์หัวใจในคืนไหวหวั่น"