ความคิดติดลบต่อโลกใบนี้

จบเล่าประสบการณ์ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ 
คือผมน่าจะเป็นซึมเศร้า 
คือตั้งแต่ตอนประมานป.3ผมความรู้สึก ผมดาวน์มากแบบคิดฆ่าตัวตายแล้วก็ตัวจริงๆครับผมเอาเข็มขัดนักเรียนทำบ่วงไว้แล้วเอาปลายอีกฝั่งหนีบกับตู้แล้วเอาคอเอาไปใส่ในบ่วงแล้วทิ้งตัว ตัวผมทับตู้ไว้แล้วเข็มขัดก็รัด แต่ตอนนั้นเหมือนผมจะดิ้นแล้วเท้ายันพิ้นแล้วปลายเข็มขัดหลุดออกเลยไม่ตาย เหตุน่าจะเกินจากการคาดหวังของพ่อแม่แล้วเพื่อนๆบลูลี่มั้งนานมากแล้ว ผมเป็นคนคิดเยอะครับพอโตขึ้นนิดหน่อยผมก็คิดได้พ่อแม่เขาก็คงรักเราเลยคาดหวังเยอะไป ต่อมาช่วงมัธยมปลาย พ่อกับแม่แยกกันอยู่เพราะต้องไปดูแลตา(แม่) ผมก็ไปอยู่กับพ่อ แต่ญาติฝั่งพ่อคือไม่ชอบพ่อผมอย่างแรงแล้วก็พาลมาหาผมด้วย คือผมก็คิดเยอะอยู่แล้ว ส่วนพ่อพอได้ยินการพูดจาจากญาติ ก็มาลงที่ผมอีกตามเคย ผมเคยคิดจะฆ่าพ่อด้วยนะเพราะความคิดยังเด็กด้วยแหละ เด็กคนนึงยิ้มต้องมาโดนทับถมจากญาติรอบตัวทุกวันตลอด3ปีเต็ม แล้วก็คิดจะฆ่าตัวรอบ2 แต่แม่ผมโทรมาหาพอดีถามว่าสบายดีมั้ยผมก็ต้องโกหกไปจนคิดขึ้นได้ถ้าเรียนจบค่อยไปจากที่นี้ไปอยู่กับแม่ ความคิดแง่ลบเต็มหัวไปหมด แต่ผมว่าผมยังคุมตังเองได้อยู่ พอผมจบม.6ผมก็เข้ามาทำงานกทมคนเดียวตอนแรกว่าจะไปอยู่กับแม่ พอทำงานได้2ปี พ่อผมเสีย ผมรู้สึกเสียใจนะแต่อีกใจก็โล่งเพราะเราจะไม่ถูกเขาเอาไปเปรียบเทียบกับใครอีก ผมตัดขาดกับพี่น้องฝ่ายพ่อเลยโดยการขายที่ดินให้ญาติเขาไป ผมเหลือเงินได้นิดหน่อย ไม่นานแม่ผมก็ไปติดหนี้จากพวกนอกระบบ ผมเลยเอาเงินก้อนนั้นให้แกไปใช้หนี้ แล้วตอนนั้นผมผ่อนรถอยู่ด้วยเครียดขึ้นมาอีกแล้วแต่แค่ไม่เท่าไหร่ ผ่านไป2เดือนแกไปยืมมาอีก ผมเลยเบิกบัตรเครดิตไปใช้ให้แกตอนนั้นหนี้สินผมเกือบ2แสนเลย ผมถยอยใช้มาจนเหลือครึ่งนึงตอนนั้นเครียดมาแบบขั้นสุดบ้านก็ไม่มีให้กลับ แม่ผมแกก็มาป่วยอีกตอนนี้ต้องผ่าตัดอีก ค่าผ่า13000ผมจนปัญญาเลย
ผมดาวน์หนักกว่าเดิมอีกเพราะผมอายุ25แเวแต่ไม่มีอะไรดีเลยเงินค่าผ่าตัดแม่ยังไม่มีเลย ตอนแรกว่าจะเก็บตังทำธุระกิจเล็ก แต่ต้องมาใช้หนี้เดือนชนเดือนทุกเดือนไหนจะค่าผ่าตัดแม่อีกผมท้อมากจะไประบายกับใครก็ไม่ได้ ผมร้องไห้ทุกวัน อยากให้แกสบายอย่างน้อยก็ให้แกสบายก่อน ผมพยายามทุกอย่างแต่กับยิ่งแย่ลงๆ  ไม่มีอะไรหรอกครับผมแค่อยากระบายให้ใครสักคนฟัง ณ ตอนนี้คงามคิดที่ว่าอยากตายก็ยังไม่เปลี่ยนถ้าไม่มีแม่ผมสามารถหาที่ตายได้เลย หวังว่าสักวันโลกคงใจดีกับผมมั้งนะ สู้จนสุดแรงไว้แค่ไหนก็แค่นั้นตอนนี้ผมก็หายืมเงินคนนู้นคนนี้จะเอาไปจ่ายค่าผ่าตัดแต่ก็นะ ยุคนี้ ใครเขาจะให้ผมยืม ขอบคุณพื้นที่ในการระบายเรื่องราวครับ ขอให้ทุกคนที่ท้อสู้ๆนะครับ ขอบคุณครับหวังว่าผมคงโชคดีกับเขาบางสักวัน
#โลกที่โหดร้าย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่