ดรอปเรียนหนึ่งปี หลังจากเรียนจบ ม.6 ดีไหม?

สวัสดีค่ะ เพิ่งจะตั้งกระทู้ถามเป็นครั้งแรกหลังจากแอบส่องอยู่นาน555

เราเป็น Dek66 ค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะ ว่าการตั้งกระทู้ครั้งนี้เกิดจากความเครียดในเรื่องของ 'เงิน'

ครอบครัวของเรามีฐานะกลาง ๆ ไม่ได้รวยมากแต่ก็ไม่ได้จน จนกระทั่งเมื่อประมาณปลายปีก่อน เหมือนกับว่าพ่อถูกหลอกว่าจะได้รับเงินอะไรสักอย่าง บางคนอาจจะได้ยินข่าวมาบ้าง เกี่ยวกับ 'ร้อยแลกล้าน' ซึ่งแน่นอนค่ะ ว่าเราก็ไปเปิดดูในเน็ตรวมถึงยูทูป ข่าวการหลอกต้มตุ๋นเต็มเกลื่อนไปหมด ที่บ้านก็กังวลมาก เคยนั่งคุยกันเรื่องนี้แล้วแต่พ่อก็เชื่อว่าจะได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ เสียไปแล้วเป็นหมื่นเป็นแสน เงินเดือนที่ออกมาก็ไม่รู้ว่าเอาไปใช้ทำอะไรเกือบหมด ปกติที่จะให้แม่ใช้ส่วนตัวเดือนละ้กือบหมื่นก็ลดลงจนเหลือแค่ไม่กี่พัน (ซึ่งเงินตรงนั้น แม่ต้องเอาไปซื้อของ ซื้อวัตถุมาทำอาหารให้ทานในทุก ๆ วัน) บอกว่าเงินจะลงตั้งแต่ช่วงมกรา แต่ก็ผลัดมาเรื่อย ๆ จนถึงทุกวันนี้ ไม่ว่าจะคุยกันกี่ครั้ง ก็จบด้วยการมีปากเสียงกัน พ่อเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองค่อนข้างสูง และเวลาที่เชื่ออะไรก็จะเชื่อจนสนิทใจ ก็เลยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

ตอนนี้พี่ขายกับแม่รวมทั้งเราก็หาวิธีแก้ปัญหากันอยู่ ซึ่งมันเหลืออีกไม่กี่เดือนก็จะเปิดรับรอบ portfolio แล้ว

ส่วนตัวขออวยตัวเองก่อนค่ะ ว่าเป็นเด็กที่มีผลการเรียนดี รวมเฉลี่ยแล้วอยู่ที่ประมาณ 3.9 กว่า ๆ และอยากจะสอบเข้าคณะทันตแพทย์ซึ่งเป็นความฝันที่มีมาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่ด้วยค่าเทอมที่สูง บวกกับพี่ชายที่กำลังเรียนมหาลัยอยู่เหมือนกัน (เป็นมหาวิทยาลัยที่ค่าเทอมค่อนข้างแพง) เลยคิดว่าพ่อที่เป็นเสาหลักของบ้านไม่น่าจะไหว (แม่ลาออกจากงานหลังจากคลอดเรา) มีหลายครั้งที่อยากจะขอเรียนพิเศษในวิชาที่ตัวเองยังอ่อนอยู่ แต่ก็มักจะได้คำตอบกลับมาว่า "เงินลงเมื่อไหร่อยากเรียนอะไรก็เรียนได้เลย" ซึ่งเราก็ได้แต่ตอบกลับไปว่า "ค่ะ" ทั้งที่ในใจคือมันอยากจะพูดอะไรหลาย ๆ อย่างออกไป

จนในที่สุดทางออกเดียวที่เราคิดได้ก็คือการ 'ดรอป' มันเป็นเพียงแค่ทางเดียวที่คิดได้ในหัวจริง ๆ ค่ะ ดรอปก่อนสักปี แล้วไปหาเงินหรือรอให้พ่อคิดได้แล้วกลับมาเก็บสะสมเงินเหมือนเดิม หลาย ๆ คนอาจจะคิดในใจบ้างแหละ ว่าเกรดตั้งสูงแต่ทำไม่คิดได้แค่นี้ เราขอตอบเลยนะคะ ว่า 'ไม่รู้' เพราะในตอนนี้เราเรียนโครงการพิเศษค่าเทอมหมื่นกว่าบาท พ่อยังถึงกับช็อตเลยค่ะ แล้วยิ่งเรียนมหาวิทยาลัย ค่าเทอมก็ต้องสูงขึ้น พี่ชายก็มานั่งเครียดกับเราด้วย บอกตามตรงค่ะ ว่าเราอยากเรียนต่อมาก ๆ เพราะมันเป็นความใฝ่ฝันที่มีมาตั้งแต่เด็ก ๆ อีกทั้งครอบครัวยังคาดหวังในตัวเรามาก แม้กระทั่งคุณครูก็เช่นกัน