ผมควรทำอย่างไรดีกับสถานการณ์ในตอนนี้

คือท้าวความก่อนว่าพ่อกับแม่ผมเริ่มมีรอยร้าวมาตั้งแต่ตอนที่แม่จับได้ว่าพ่อมีชู้ ตอนผมเด็กๆ หลังจากนั้นแม่ก็ให้อภัยแล้วอยู่ด้วยกันมาเรื่อยๆ หลังจากนั้นรอยร้าวก็เริ่มแตกมากขึ้นเรื่อยๆ แม่ผมเริ่มมีคนใหม่ขึ้นมาบ้าง แอบพาผมไปกินข้าวกับคนใหม่ ผมก็ไม่ได้บอกพ่อ
เพราะแม่สั่งห้ามไม่ให้บอก (เป็นคนรักแม่เชื่อฟังแม่มากกว่าพ่อเป็นทุนเดิม) แม่ผมก็บอกกับผมตลอดว่าอยากหนี แต่ที่ยังไม่หนีเพราะยังสงสารผมอยู่ จนตอนนี้ผมอายุ17 ขึ้นปวช.3 กำลังจะฝึกงาน แม่ผมก็หอบข้าวของพาตากับยายหนีพ่อไป แล้วให้ผมไปด้วย ซึ่งผมก็ไป เพราะผมก็สงสารแม่เหมือนกันที่ต้องทนอยู่กับคนที่ไม่ได้รัก ทำงานหนักไม่มีเงินเก็บเพราะต้องเอาเงินมาลงกับงาน พ่อของผมไม่มีส่วนร่วมในการจ่ายค่าต่างๆ(ค่าข้าว น้ำ ไฟ ผ่อนรถ จ้างคนงาน เป็นต้น) แม่ผมเป็นคนรับผิดชอบหมดเลย เขาให้เหตุผลว่าจะเก็บเงินซื้อที่ให้ลูก คือก่อนจะแยกทางกันพ่อกับแม่ผมทำงานคือ ขายพันธุ์ไม้ แต่พอแยกกันอยู่ต่างคนก็ต่างมีที่ทำกินเป็นของตัวเอง หลังจากนั้นปัญหาก็เริ่มตามมาเยอะขึ้น พ่อผมบอกกับผมว่าจริงๆรับรู้มานานแล้วเพราะไปเห็นในเฟสบุ๊คแม่ถ่ายรูปคู่กับคนอื่น แต่ไม่นึกว่าจะเร็วขนาดนี้ เหมือนว่าพ่อจะทำใจเอาไว้แล้วเตรียมหาคนใหม่ที่ญาติแนะนำมาสร้างครอบครัวใหม่ ภายนอกเหมือนจะดี แต่ไม่ พ่อผมตามหาเรื่องมาด่าแขวะแม่อยู่ตลอด ขู่ว่าถ้าไม่ขายต้นไม้ให้จะมาวุ่นวายโน้นนี้นั้น ทั้งๆที่ตอนนั้นแกก็มีคนคุยอยู่แล้วด้วย แม่ผมเครียดเอามาระบายให้ผมฟัง ผมกลัวว่าถ้าเลือกฝั่งนึงอย่างชัดเจนจะทำให้อีกฝ่ายคิดมาก จนผมเครียดตามไปด้วยเผลอร้องไห้เพราะไม่รู้จะทำยังไงดี ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ หรือไม่ควรทำอะไรเลย ปล่อยให้มันเป็นไปตามยถากรรม😔😔
//////////////กระทู้แรกอาจจะเรียงความได้สับสนไปบ้างขอโทษด้วยนะครับ//////////////