อยากมีเวลาส่วนตัว แต่รู้สึกผิดกับแม่

รู้สึกผิดจังเลยค่ะ เราเป็นนศ.เรียนใกล้จบแล้ว เรียนทุกวันจันทร์-ศุกร์ ต้องอ่านหนังสือ ทำรายงาน สอบ เรียนเสร็จกลับบ้าน ปกติจะอ่านนส.จนดึกทุกวันรวมวันเสาร์-อาทิตย์ด้วย แต่พอดีช่วงหนึ่งเดือนนี้เป็นวิชาง่ายๆ ไม่ต้องอ่านนส.ดึกมาก มีเวลาอยู่เล่นคุยกับพ่อแม่ได้ทุกวันค่ะ เราจึงว่าวันเสาร์อยากมีเวลาอยู่คนเดียวได้ทำอะไรที่ชอบ เช่น เล่นดนตรี อ่านหนังสือ อยู่เงียบๆคนเดียว1วัน แล้ววันอาทิตย์ก็ยังไปกินข้าวเดินห้างกับครอบครัวได้ค่ะ 

คราวนี้ที่บ้านเราเปิดเป็นร้านค้าวันจันทร์-เสาร์ และวันเสาร์พ่อจะไปธุระเสมอ แม่จึงอยู่คนเดียว งานที่บ้านไม่ยุ่งมาก ทำคนเดียวได้ แต่อาจลุกนั่งบ่อยหน่อย มีเวลาให้แม่นั่งดูหนัง กินข้าวได้ค่ะ วันหนึ่งเราเห็นงานไม่เยอะเลยขอแม่ไปเดินประตูน้ำ ปรากฎว่าแม่ร้องไห้เลยค่ะ บอกพ่อไม่เคยทิ้งแม่ลำบากเลย
 เราก็อ้ำอึ้ง โอเค ก็นั่งเฝ้าร้านต่อ มีงานบ้างไม่มีบ้าง นั่งว่าง นั่งเล่นเกมจนไม่อยากเล่น รู้สึกอยากไปทำอย่างอื่นค่ะ

เสาร์ต่อมาเราเพิ่งสอบเสร็จวันศุกร์ เห็นที่บ้านงานไม่เยอะงั้นขอขึ้นไปเล่นดนตรีที่ชั้นบนนะ(บ้านมีหลายชั้น) แม่ก็เศร้าน้อยใจ เราก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อเลยค่ะ

ขอคำชี้แนะค่ะ ต่อไปถ้าเรียนหนักก็คงวนลูปอ่านหนังสือตาดำทั้ง7วันค่ะ ถึงตรงนั้นแม่ก็ไม่ว่าถ้าเราจะอ่านหนังสือ แต่ตอนนี้ไม่ต้องอ่านหนักก็อยากมีเวลาพักบ้างค่ะ รู้สึกผิดจังค่ะ

ปล. ที่บ้านไม่ได้ลำบากขัดสนเรื่องเงินใดๆ