ขอกำลังใจ หรือไม่ก็แนะนำผมหน่อยครับ

ผมค่อนข้างเป็นคน แคร์คนอื่นมาก แต่นิสัยโดยส่วนตัวผมคือ ค่อนข้างเงียบ เก็บปัญหาชีวิตไว้ในใจ ไม่ค่อยบอกใคร เพราะบอกไปเขาก็แค่รับฟังผ่านๆกันไป ผมเก็บความทุกข์ความรู้สึกทุกอย่างตั้งแต่ขึ้น ม.1 จนตอนนี้ ม.6 แล้ว โอเครกลับเข้าเรื่อง คือผมแคร์คนอื่นมาก ขี้เป็นห่วงด้วย แต่ทำไม ไม่เคยมีใครเป็นห่วงเป็นใย เทคแคร์ผม ถามหาสารพัดสุขดิบ ไม่มีทักกันก่อนเลย อยู่ที่โรงเรียนผมเป็นคนเงียบมากเพราะ ไม่ค่อยกล้าแสดงออกไม่มีความมั่นใจในตัวเอง อยู่ในห้องในหมู่เพื่อนผม ก็ไม่มีใครสนใจ หรือแคร์ผมเลย แล้วเพื่อนที่ผมรักที่สุดซึ่งเป็น ผญ.ผมเอ็นดูมากที่สุดต้องการความเห็นใจจากนางมากที่สุด ผมกลับไม่ได้รับอะไรเลยทั้งๆที่ผมให้ทุกอย่างกับทุกคน คือถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็คงไม่คิดมากอะไรแบบนี้หรอก แต่มันมารู้สึกตอนนี้ขึ้น ม.6 มาผมดิ่งบ่อยมากๆไม่รู้เป็นอะไรผมจัดการอารมณ์ความรู้สึกไม่ได้เลย คือผมน้อยใจมาก แค่ผมพิมพ์ในนี้ก็แทบจะเรียบเรียงไม่ได้แล้ว ผมแค่ต้องการกำลังใจจากใจจริง ไม่ใช่แค่ให้ผ่านๆ เทคแคร์เป็นห่วงตัวผมจริงๆก็แค่นั้นเอง