ข้างต้นเลยค่ะ เรามีพ่อ น้องชาย 2คน ส่วนแม่ไม่ได้อยู่ด้วยหย่ากับพ่อแล้วค่ะ เราเป็นลูกสาวคนเดียวที่คอยทำงานบ้านทุกอย่าง เราเข้าใจนะคะว่าพ่อทำงานมาก็เหนื่อยแล้ว น้องนี่ก็ไม่เคยช่วยอะไรเราเลยเรื่องพวกนี้ต้องคอยบอกคอยย้ำตลอด บางทีก็โดนกลับมาว่าก็ทำไปสิแบบนี้ คนอื่นอาจจะไม่น้อยใจนะคะแต่เราแอบร้องไห้บ่อยเลยค่ะ แม้แต่เรื่องเล็กๆเช่น เอาของออกมาจากตู้เย็นแต่ไม่เก็บ กินข้าวหกแต่ไม่เช็ด กินเสร็จแต่ไม่เก็บจาน เข้าห้องน้ำแต่ไม่ล่างขอบชักโครก ประมาณนี้ค่ะ เราแอบปวดหัวมาก เราเคยบอกแล้วว่าอะไรที่บ่วยได้ก็ช่วยกันทำ คุณพ่อปล่อยแต่ให้เราทำคนเดียว จนน้องติดนิสัย วางไปทั่วรอแต่ให้เราเก็บเราเห็นเราก็ร้องไห้ก็มีค่ะ ส่งนเรื่องล่าสุด ทำกับข้าวทำของหกไปหมด เศษผัก นมหก แต่ไม่เก็บเลยไปนั่งกินข้าวกัน เราเก็บไปน้ำตาซึมไป กินข้าวไม่ลงเลยค่ะ เคยถามอยู่ว่าทำไมไม่เก็บช่วยกัน เขาก็ตอบว่ามีลูกไว้ทำไม นี่เคลียดเลยค่ะพูดไม่ออกเลย มีแต่แม่ที่คอยให้กำลังใจ เราไม่รู้จะจัดการยังไงดี บอกก็แล้วแล้ว ถ้าไม่ทำก็รกกว่าเดิม พูดมากก็หาว่าบ่น เราเรียนจะว่างแค่2วันตอนเที่ยง วันที่เหบือก็เลิกเย็น เราก็มาทำงานบ้านให้นะคะ แต่ทำแล้วยังไงก็สกปรกอีก เราควรทำยังไงดี🥲🥲 ขอความเห็นแบบสุภาพนะคะ
คุณมีความคิดเห็นอย่างไรกับคำว่าผู้หญิงต้องทำงานบ้าน