คุณเคยเจอปัญหาที่หาทางออกไม่ได้ไหมครับ???

ขอแนะนำตัวนะครับ ผมคือเด็กผู้ชายคนนึงที่เรียนอยู่ ม.ปลาย สักที่นึง ผมได้คบกับแฟนผมจากในเฟสบุค เขาเรียนอยู่ต่างจังหวัดไกลกับผมมากๆ แฟนผมเป็นคนจังหวัดนึง พ่อกับแม่แยกทางกัน พ่อมีครอบครัวใหม่ แม่มีครอบครัวใหม่ เขาก็มาหาผมไปกลับๆบางวันบางอาทิตย์ที่ไม่มีเรียน มีอยู่วันนึง พ่อเขาจะมารับเขา และ ได้โทรไปถามกับเพื่อนสนิทเขา แต่เพื่อนเขาก็ได้ใส่ร้ายเขา บอกกับพ่อเขาว่า เขาไม่มาเรียน ไปหาผู้ชาย สุดท้าย เขาก็ทะเลาะกับพ่อ จนโดนตัดขาด เขาก็ไม่ได้แคร์ ตัดก็คือตัด โอเคเขาก็มาอยู่กับผม ดีที่แม่ผมรับได้จึงให้เขามาอยู่ด้วย ส่วนแม่ของเขาคุยบ้าง ส่งเงินมาให้บ้าง จนวันนึงผมถามจี้แม่ของเขา แม่ก็ปัดๆ ว่างานยุ่งไม่ค่อยว่าง คนเป็นแม่ถ้ารักลูกจริงๆจะงานยุ่งจริงๆหรอครับ เพราะแม่เขาเคยมาหาเขา ผมก็สงสัยคนเป็นแม่ทำไมไม่เสนอให้ลูกเขาไปอยู่ด้วย หรืออาจจะคิดว่าลูกอยู่นี้สบายก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าผมเป็นแม่เขาผมก็ต้องอยากให้ลูกไปอยู่ด้วย ก็ไม่มีอะไรจนมีอยู่วันนึง มีปัญหากัน เนื่องจากผมเป็นแพนิค กับซึมเศร้า ผมจึงเบื่อเพราะผมยังไม่พร้อม ที่จะอยู่แบบครอบครัว หรือต้องรับผิดชอบชีวิตคนอื่น เพราะตัวผมเองยังเอาไม่รอด บางคนอาจจะคิดว่าผมเห็นแก่ตัว ใช่ครับผมเห็นแก่ตัว การเป็นโรคซึมเศร้า เมื่อมีอาการต้องใช้กำลังใจในการมีชีวิตอนู่ต่อมาก ทีนี้เมื่อผมต้องรักษาหัวใจตัวเองก็เหนื่อยแล้ว แล้วผมยังคิดถึงเรื่องนี้ ผมก็บอกเขาไม่ได้ เวลาเขาถามว่าผมเป็นอะไรเห็นผิดปกติ ผมก็ต้องปั้นหน้ายิ้มและบอกเขาว่า ไม่ได้เป็นอะไร ผมค้องเก็บทุกอย่างเอาไว้ในใจ พี่ พ่อ แม่ คนในครอบครัวถาม ว่าทะเลาะกันหรือ ก็ต้องตอบว่าไม่ ไม่มีอะไร ซึ่งผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี บางคนก็บอกรอมีงานทำกันก่อนค่อยแยกกันอยู่ มันก็พูดง่ายครับ แต่การกระทำมันยาก ผมพึ่งได้เจอนักจิตไปไม่นาน ก็ได้คุยกันเรื่องนี้ แต่ยังไม่ได้ลงรายละเอียดแก้ปัญหา ขนาดก่อนจะจบบทสนทนาเขายังถามผมว่าเล่ามาสบายใจขึ้นมั้ย ใช่ครับในส่วนที่สบายใจมันก็สบายใจ ในส่วนมี่มันแก้ปัญหาไม่ได้ ผมก็ต้องอยู่กับมัน และผมก็คิดด้วยว่านักจิตอาจจะไม่มามารถช่วยผมแก้ปัญหานี้ได้ เพราะมันเป็นปัญหาที่ตัวผมก่อเองสร้างเอง หมอจะมาช่วยผมแก้ปัญหามันก็เป็นไปไม่ได้แล้วอะครับ การกระทำของผมอาจไม่ถูกใจใครก็ขอโทษด้วยนะครับ🙃