หนูจะมีอาการแบบว่า หมดไฟกับอะไรหลายๆอย่างทั้งการเรียนและการทำงานหารายได้ เป็นอารมณ์ทำนองว่าหนูอยากนอนหลับ อยู่ในห้องเฉยๆ คล้ายๆคนขก.ค่ะ แค่อันนี้จะมากกว่า คือถ้าวันหยุดหนูสามารถนอนได้ทั้งวันนี่หมายถึงนอนยาวๆ10ชม.ตื่นมา10นาทีนอนต่ออีกหลายๆชม.จนเช้าของอีกวันแบบไม่กินข้าวด้วยค่ะ รู้สึกไม่อยากกินข้าว วันนึงกินไม่กี่คำเองค่ะ แต่มีอาการนึงที่รู้สึกเป็นผลกับหนูมากคือ หนูจะรู้สึกกลัวการถูกทิ้งค่ะ หนูชอบคิดไปเองแล้วก็ชอบร้องไห้ จิตตก เป็นแบบนี้มาซักพักแล้วค่ะ ร้องไห้แบบจะเป็นจะตายเลยค่ะ กลัวคนนู้นคนนี้หายไปจากชีวิตเรา อยู่ว่างๆก็จะฟุ้งฟ่าน รู้สึกหว่าเว้ รู้สึกว่าคนอื่นๆเริ่มถอยห่าง ทั้งๆที่พวกเขาปกติกับหนูนะคะ แต่ความรู้สึกหนูเป็นแบบนี้จริงๆค่ะ มันทำให้หนูใช้ชีวิตยากมากๆค่ะ เพราะรู้สึกจิตใจหนูมันมืดไปหมด ร้องไห้ได้ง่ายๆแม้กระทั่งเรื่องเล็กน้อย หนูอยากรู้ค่ะว่าอาการพวกนี้เข้าข่ายซึมเศร้ามั้ยคะ แล้วต้องทำยังไงคะถึงจะหาย เครียดมากๆเลยค่ะ เป็นแบบนี้ทุกวัน ไปโรงเรียนก็อยากกลับมาอยู่ในห้องเงียบๆ ไปทำงานก็อยากกลับบ้าน มันเป็นผลเสียต่อชีวิตและจิตใจหนูมากๆค่ะ 😭😭😭😭