ปวดหัว+ขี้ลืม

ขอปรึกษาค่ะ หนูไม่รู้ว่าหนูเป็นโรคอะไรรึป่าว ไม่มีที่ปรึกษา ไม่รู้จะคุยกับใคร หนูรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าไม่น่าเกิดมาเลย สร้างแต่ปัญหา หนูปวดหัวบ่อยปวดมากคิดว่าน่าจะเกิดจากความเครียดเพราะมีเรื่องให้คิดเยอะมากต้องรับผิดชอบทุกอย่างเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวพูดให้ใครฟังไม่ได้ ไม่เคยได้กำลังใจจากใครเลย ได้รับแต่ความกดดันความซ้ำเติม หนูเป็นคนที่ขี้ลืมมากถึงมากที่สุดเหมือนคนแก่เลย(หนูอายุ27ค่ะ)จนกลัวเป็นอัลไซเมอร์ บางครั้งแค่แป๊บเดียวก็ลืมแล้วเหมือนคนไม่มีสติเป็นมานานแล้วและมันก็ยิ่งแย่ลงทุกวัน อย่างวันนี้ไปซื้อของจำได้ว่ามีแบงค์พันในกระเป๋า4ใบกับแบงค์ห้าร้อยและแบงค์ร้อย ซื้อของไป2,500 ต้องเหลือแบงค์พัน2ใบ แต่กลับเหลือแบงค์พันใบเดียวหนูไม่ได้แวะที่ไหนเลยหนูเลยคิดว่าหนูน่าจะจ่ายแบงค์พันให้เกินไป1ใบเพราะหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ครั้งแรก ครั้งนึงมีลูกค้ามาซื้อของที่ร้านทั้งหมด800บาท ลูกค้าจ่ายแบงค์พันมาหนูต้องทอนให้200บาท แต่หนูกลับยื่นแบงค์พันใบเดิมให้ลูกค้ากับเงินทอนอีก200บาท จนลูกค้าออกร้านไปแล้วหนูก็กลับมานับเงินถึงรู้ว่าเงินหายไป1พันบาท ความทรงจำที่ลูกค้าแบงค์มันหายไปจากหัวสมองเลยค่ะนึกไม่ออกเลยเพียงแค่เวลาแค่แป๊บเดียวเหมือนไม่เคยเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น หนูเลยไปย้อนกล้องวงจรปิดในร้านดูถึงนึกได้ โชคดีที่มีเบอร์โทรลูกค้าคนนั้นเลยโทรให้เค้าเอาเงินมาคืนแต่ตอนแรกเหมือนเขาจะปฏิเสธหนูเลยบอกว่าพอดีเช็คจากกล้องวงจรถึงรู้ว่าทอนเงินผิดเผลอคืนแบงค์พันไปเขาน่าจะกลัวถึงยอมมาคืนให้ค่ะหนูก็ขอบคุณเค้า เรื่องนี้หนูไม่กล้าพูดให้คนในบ้านหรือใครฟังเลยแม้กระทั่งแฟน เพราะถ้าบอกไปก็จะโดนว่าโดนซ้ำเติมว่าสับเพร่าแต่มันก็จริงนั่นแหละค่ะ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหมือนเราไม่รู้ตัวเลยไม่มีสติเลย เป็นบ่อยมากหลายครั้งบางครั้งลืมของหาไม่เจอทำอะไรแล้วเหมือนไม่ได้ทำก็วนอยู่แบบนั้น หนูพยายามต่อสู้กับอาการแบบนี้มานานมาแต่ยิ่งนานมันก็ยิ่งแย่ลงทุกวันหนักกว่าเดิมอีก หนูอยากไปหาหมอแต่ไม่รู้ว่าจะไปตรงไหนเริ่มคุยยังไงไม่กล้าไปด้วย หนูมีลูกสองคนค่ะรับผิดชอบเองทุกอย่างที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัว หนูเป็นคนบริหารเองทุกอย่างแฟนมีหน้าที่ช่วยยกของทำความสะอาดร้านเขามีอาชีพเสริมของเขาด้วยค่ะเคยมีงานประจำแต่ให้ออกมาช่วยกันที่ร้านเพราะหนูคนเดียวก็ไม่ไหวค่ะต้องยกของหนักอีกอย่างจะได้ช่วยดูลูกด้วยงานประจำที่ทำแทบไม่มีเวลาให้ที่บ้านเลยหนูต้องวิ่งเต้นไหนจะร้านไหนจะลูกค้าไหนจะลูก อีกอย่างงานประจำที่เค้าทำก็ไม่ได้แบ่งเบาภาระค่าใช้จ่ายอะไรเพราะหนูจ่ายเองทุกอย่างค่ากินค่าอยู่น้ำไฟบ้าน3หลังหนูจ่ายเองหมด ทุกวันนี้เหมือนตัวคนเดียวเวลามีปัญหาก็ต้องแก้ไขสถานการณ์เองทุกอย่างคนที่เรียกว่าคู่ชีวิตก็มีแต่จะซ้ำเติม ส่งของไม่ทันก็หาว่าไม่รู้จักวางแผนช่วยไม่ได้ก็ให้กำลังใจก็ยังดีแต่ไม่เคยได้รับเลยค่ะ บางครั้งเวลาท้ออยากกอดใครซักคนแต่ไม่มีใครให้กอดเลย ทำไมเกิดมาชีวิตนี้ถึงเหนื่อยแบบนี้ พ่อแม่พี่น้องหนูไม่สามารถพูดให้ใครฟังได้เลย ถ้าไม่มีลูกหนูคงไม่อยู่บนโลกนี้แล้วค่ะมันโหดร้ายกับหนูเหลือเกิน