แม่เข้าสู่วัยทองเป็นแบบนี้หรือเปล่าคะ

ปกติบ้านเรามีผ้าขนหนูแขวนไว้ในห้องน้ำผืนนึงตลอด จนตอนหกโมงค่ำๆมันหายไป แม่มาถามเราว่าผ้าขนหนูหายไปไหน เราไม่แน่ใจว่าตอนเราเก็บเสื้อผ้าได้หยิบผ้าขนหนูไปด้วยไหม แม่เลยใช้ให้เราไปหา แล้วก็ทำท่าทางดุๆใส่เราด้วย ทั้งๆที่น่าจะทำหน้าดีๆใช้ดีๆก็ได้ แถมยังบ่นเราอีกว่าเราไม่ซักผ้าของตัวเอง แต่จริงๆเสื้อผ้าของเราเราซักเองทุกสัปดาห์ เราหาผ้าไม่เจอแม่ก็บอกว่าต้องหาให้เจอแบบน้ำเสียงไม่เป็นมิตร จนเราไปเจอในห้องน้ำวางพาดไว้บนเก้าอี้ คือแม่มองไม่เห็นเลยหรือว่ามันพาดอยู่ ทั้งๆที่มันวางอยู่ตรงหน้าแต่มาอารมณ์เสียใส่เรา เรารู้ว่าแม่ทำงานเหนื่อย แต่เราก็ไปเรียนกลับมาเหนื่อยเหมือนกัน ยังต้องมารองรับอารมณ์เสียของแม่อีก อีกเรื่องนึงคือเวลาจะทำการบ้านหรือบางทีอยากมีเวลาส่วนตัวแบบวัยรุ่นทั่วไป เราจะปิดประตูห้อง แต่พอแม่เห็นแม่มาเคาะบอกให้เปิดตลอดเลย บางทีเคาะแรงแล้วพูดจาเสียงดังจนเรารู้สึกแย่ หาว่าเรามีความลับทั้งๆที่เราไม่มี ยิ่งทำให้เราเหนื่อยเข้าไปอีก แค่ปิดประตูก็ปิดไม่ได้ ช่วงนี้แม่ขี้ลืมบ่อย อารมณ์แปรปรวน เมื่อกี้พูดดียิ้มแย้ม สองนาทีผ่านไปอารมณ์เสีย เป็นคนหงุดหงิดกลับตลปัตรไปหมด เราจะทำยังไงดีคะ