ท้าวความว่าความสัมพันธ์เรากับพ่อแม่ก็รักใคร่กันดี เพราะเราเป็นลูกคนเดียว มันก็มีกันแค่นี้ ก็สนิทกับแม่ เป็นเด็กติดบ้าน ไม่ติดเพื่อน ชอบเรียนหนังสือ อ่านการ์ตูนอยู่บ้าน เล่นเกมส์ ถึงจะสนิทกันแต่คุยกันทีไรก็ทะเลาะกันบ่อยๆ เพราะนิสัย ตรรกะในสมองคนละแบบกันเลย เหมือนแม่ไม่ได้เลี้ยงมาทั้งๆที่แม่เลี้ยงมาตลอด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมโตมากต่างกับคนเลี้ยงได้ขนาดนี้ เราจะชอบตั้งคำถามกับสิ่งรอบตัว คิดวิเคราะห์ ส่วนแม่เราจะร่าเริง เป็นจุดศูนย์กลางของเพื่อนฝูง ตั้งแต่เด็กจะหาว่าเราอินดี้ ไม่คิดอย่างคนอื่น
อย่างล่าสุดเขาดูรายการไมค์ปลดหนี้หรืออะไรสักอย่างแล้วร้องไห้ ซาบซึ้งใจมาก ที่มีเด็กทางบ้านมาร้องเพลงปลดหนี้ให้แม่ และยังให้เงินผู้แจ่งขันอื่นๆไปปลดหนี้ด้วย เราก็ไปขัดอารมณ์ว่า ทำไมประเทศนี้คนเป็นหนี้กันเรี่ยราดขนาดนี้ และการที่ต้องมีองค์กรการกุศล หรือเอกชน ออกสร้างเป็น content ปลดหนี้ มันบ่งบอกถึงปัญหาในระดับประเทศรึเปล่า ดูแล้วสังเวชใจ สงสารคนรากหญ้า มากกว่าซาบซึ้ง ละรายการพวกนี้มันก็เขียน script ซะดราม่าเกินเบอร์ พูดเสร็จรู้สึกผิดที่ไปขัดจังหวะอารมณ์ซาบซึ้งของแม่
มันจะมีอะไรที่ขัดหูขัดคอกันบ่อยๆประมาณนี้ และเราก็ไม่เคยให้เงินแม่เหมือนอย่างลูกคนไทยคนอื่นๆเขาทำกันเพราะแม่เราถือว่าล่ำซำมาก แม่ก็มีมาเล่าให้ฟังว่า เนี่ย คนข้างบ้านเขาให้เงินแม่เขา 2 หมื่นแหน่ะ เราก็หัวเราะก๊าก ม๊า! ป๊าให้ม๊าเดือนละกี่แสน มาสนอะไรกับ 2 หมื่น เกทับไปเลยผัวชั้นให้จุดจุดแสน
มาช่วงนี้เราเริ่มเก็บเงินได้เป็นชิ้นเป็นอัน เลยดูบ้านแถวเชียงใหม่อยากจะซื้อไว้เป็นสมบัติตัวเอง และให้พ่อแม่ไปอยู่พักผ่อนช่วงหน้าหนาว เลยคุยกับแม่ว่าอยากจะซื้อบ้านที่เชียงใหม่ถ้ากลับไทยเมื่อไหร่เราไปดูกันดีม่ะ อยากซื้อให้แม่ไปผักผ่อน แม่ร้องไห้ซาบซึ้งใจมากกก ถามว่า “ลูกรักแม่รึค่ะ?”
คือเรางงว่า นี่มันแปลว่าอะไร? คือเราแสดงความรักไม่เพียงพอหรืออะไร เราเข้าใจว่าคนปกติก็รักพ่อแม่อยู่แล้ว ถ้าครอบครัวไม่ได้ abuse หรือ toxic จนเกินไป เราก็ตอบไปว่า “ก็ต้องรักเป็นปกติอยู่แล้ว ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันหนิ” สรุปร้องไห้นี่คือซาบซึ้งใจแบบปกติ, คิดว่าลูกไม่รัก แต่พึ่งเข้าใจว่าลูกรัก, อื่นๆ?
แม่ร้องไห้ดีใจบอกว่าเรารักแม่ นี่มันแปลว่าอะไร?
อย่างล่าสุดเขาดูรายการไมค์ปลดหนี้หรืออะไรสักอย่างแล้วร้องไห้ ซาบซึ้งใจมาก ที่มีเด็กทางบ้านมาร้องเพลงปลดหนี้ให้แม่ และยังให้เงินผู้แจ่งขันอื่นๆไปปลดหนี้ด้วย เราก็ไปขัดอารมณ์ว่า ทำไมประเทศนี้คนเป็นหนี้กันเรี่ยราดขนาดนี้ และการที่ต้องมีองค์กรการกุศล หรือเอกชน ออกสร้างเป็น content ปลดหนี้ มันบ่งบอกถึงปัญหาในระดับประเทศรึเปล่า ดูแล้วสังเวชใจ สงสารคนรากหญ้า มากกว่าซาบซึ้ง ละรายการพวกนี้มันก็เขียน script ซะดราม่าเกินเบอร์ พูดเสร็จรู้สึกผิดที่ไปขัดจังหวะอารมณ์ซาบซึ้งของแม่
มันจะมีอะไรที่ขัดหูขัดคอกันบ่อยๆประมาณนี้ และเราก็ไม่เคยให้เงินแม่เหมือนอย่างลูกคนไทยคนอื่นๆเขาทำกันเพราะแม่เราถือว่าล่ำซำมาก แม่ก็มีมาเล่าให้ฟังว่า เนี่ย คนข้างบ้านเขาให้เงินแม่เขา 2 หมื่นแหน่ะ เราก็หัวเราะก๊าก ม๊า! ป๊าให้ม๊าเดือนละกี่แสน มาสนอะไรกับ 2 หมื่น เกทับไปเลยผัวชั้นให้จุดจุดแสน
มาช่วงนี้เราเริ่มเก็บเงินได้เป็นชิ้นเป็นอัน เลยดูบ้านแถวเชียงใหม่อยากจะซื้อไว้เป็นสมบัติตัวเอง และให้พ่อแม่ไปอยู่พักผ่อนช่วงหน้าหนาว เลยคุยกับแม่ว่าอยากจะซื้อบ้านที่เชียงใหม่ถ้ากลับไทยเมื่อไหร่เราไปดูกันดีม่ะ อยากซื้อให้แม่ไปผักผ่อน แม่ร้องไห้ซาบซึ้งใจมากกก ถามว่า “ลูกรักแม่รึค่ะ?”
คือเรางงว่า นี่มันแปลว่าอะไร? คือเราแสดงความรักไม่เพียงพอหรืออะไร เราเข้าใจว่าคนปกติก็รักพ่อแม่อยู่แล้ว ถ้าครอบครัวไม่ได้ abuse หรือ toxic จนเกินไป เราก็ตอบไปว่า “ก็ต้องรักเป็นปกติอยู่แล้ว ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันหนิ” สรุปร้องไห้นี่คือซาบซึ้งใจแบบปกติ, คิดว่าลูกไม่รัก แต่พึ่งเข้าใจว่าลูกรัก, อื่นๆ?