ของพื้นที่ระบาย

สวัสดีค่ะ วันนี้รู้สึกน้อยใจแม่มากเลย ทุกครั้งที่กินข้าวเราจะเป็นคนตักข้าวให้ทุกคน แต่วันนี้เราไปอุ่นต้ม แล้วพอเรากลับมา แม่ตักข้าวแจกทุกคนยกเว้นเราค่ะ เราเลยถามว่า อ่าวทำไมแม่ไม่ตักข้าวให้หนูด้วยละ เราน้อยใจมากๆ แม่เราพูดมาว่าไม่มีปัญญาตักข้าวเองรึไง ต้องป้อนให้ด้วยมั้ย แต่คือแม่เราตักให้ทุกคนเลยนะ ยกเว้นเรา เราเสียใจร้องให้หนีเข้าห้องมา มานอนนึกย้อนไป ตั้งแต่เราจำได้ เราเป็นลูกนอกคอกขนานแท้ ตาเราเคยพูดก่อนเราจะเกิดว่า ถ้าออกมาเป็นผู้หญิงจะไล่แม่เราไปที่อื่น แม่รักพี่ชายมากแล้วตอนนี้แม่มีน้องใหม่อีกคน เรารู้สึกเป็นเด็กขาดความรักมากเลยค่ะ ตอนมัธยมต้น เราไปตลาดกับรุ่นพี่ที่เล่นกันมาตั้งแต่เล็ก แล้วรถดันเกิดพังขึ้นมา เราเลยกลับบ้านมาตอน6โมงเย็น พ่อไม่ถามอะไรเลย เราทั้งโดนตบโดนเตะปาหม้อใส่ เราไม่เคยเข้าใจเลย เวลาคนในบ้านป่วยก็มีแต่เราที่คอยดูแล แต่เวลาพวกเขาโมโห เราคือที่ระบายอารมณ์ดีๆ เราโดนตบโดนเตะบ่อยมากๆ เคยมีครั้งนึง เราไปโรงเรียนสาย เพราะท้องเสีย พ่อกลับมาเจอ เขาก็ไม่ถามเราเลย เขาทำร้ายเราอย่างเดียว เราอยากตายตั้งหลายครั้ง มันไม่ไหวจริงๆ ตอนมัธยมก็โดนทำร้ายร่างกาย พอโตมาก็ใช้คำพูดทำร้ายจิตใจ ถ้าคนไม่เคยโดนคือไม่เข้าใจเลยนะ เราถามแม่ตั้งหลายครั้งว่าเราไม่ใช่ลูกหรอ ทำไมพูดแบบนี้ มันไม่ควรพูดแบบนี้กับลูกนะ สุดท้ายเราเองที่ต้องมานอนคิดว่าเราผิดอะไร ทุกครั้งที่ยายเสียไพ่ เขาก็จะมาด่าเรา เขาซื้อหวยไม่ถูก ก็มาบอกว่าเราเป็นตัวขัดลาภเขา ทั้งๆที่เราไม่ได้ไปทำอะไรให้เลย เราไม่เข้าใจเลย ครอบครัวทุกบ้านแตกต่างกันเราทราบดี แต่เราอยากรู้ว่าครอบครัวเราสมควรปฏิบัติกับลูกแบบนี้หรอ เราพยายามเลี้ยงน้องให้ดีที่สุด แต่แม่ก็ชอบสอนให้น้องด่าเรา แล้วน้องตอนนี้กลายเป็นเด็กเอาแต่ใจมาก เพราะแม่โอ๋ เราบอกพวกเขาตลอดว่าให้รีบเปลี่ยนวิธีเลี้ยง แต่เขาเอาแต่ว่าเราว่าเราอิจฉาน้องอะไรแบบนี้ ทำไมความคิดทัศนคติของเราถึงแตกต่างจากทุกคนในบ้าน เราน้อยใจเสียใจมากเราคิดอยากตายหลายต่อหลายครั้ง พวกเขาไม่เคยสนใจเราเลย ไม่ว่าเราจะเรียนคะแนนได้ดีแค่ไหน คำชมสักคำไม่เคยมีให้ ทุกวันนี้เราแทบจะไม่ได้ตังจากพวกเขาเลย เราใช้จ่ายกระเป๋าของแฟนตลอด เราก็เกรงใจแฟนนะ แต่บ้านเราเขาไม่ยอมให้เลย เราขอไปทำงาน ก็โดนด่าอยากทำตัวปีกกล้าขาแข็งนักรึไง พอขอตังก็โดนด่า พอจะเอาของในตู้เย็นไปทำกินยายก็บ่นว่าเรากินไม่เผื่อแผ่ใคร เราเลยลักตังแม่มา50บ. แม่แช่งให้ชีวิตเราไม่เจริญ เราไม่รู้จะทำยังไง มีหลายเรื่องมาก เราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน แล้วเราก็ชอบโดนคนไม่ชอบเยอะมากๆ หรือจริงๆแล้วเป็นที่เรา เราถามคนใกล้ตัวเขาก็บอกเรานิสัยดี เราโอเคนะ แต่เรามีข้อเสียคือเราอยากเป็นที่รักของคนอื่นมากไป เรารักครอบครัวเรา ฐานะทางบ้านดีนะคะ ปกติเราก็เถียงเขาในสิ่งที่เราไม่ผิดแล้วไปปรึกษาคนอื่นเขาก็แนะนำให้เราไม่เถียง เราก็ทำตามผลที่ได้คือ ปากอมอะไร เป็นอะไรไม่พูดละ เห่อ เราต้องอยู่ที่บ้านจนเราตายเพราะเราห่วงคนในบ้านและทางบ้านก็ได้พูดแล้วว่าเราต้องทำงานอยู่แถวบ้าน แต่เขาก็พูดว่าไม่อยากมาพึ่งเรา อยู่กับเราขอหนีตายดีกว่า คือเขาจะสื่อว่าไม่ชอบเราขนาดนั้นเลยหรอ ขนาดแม่ป่วยนอน รพ แม่ยังโทรตามพี่มาเฝ้าแล้วยายมาพูดกับเราว่าแม่ไม่ชอบเรา คิดดู มาพูดกันซึ่งๆหน้าแบบนี้ ไม่คิดถึงจิตใจเราเลย ร้องให้ไประบายไป เศร้ามาก ใครคิดเห็นแตกต่างจาดเราบอกมาได้เลยนะคะ ขอโทษที่พิมพ์ซะยาวเลยนะคะ