ช่วยถอดความกลอนหน่อยค่ะ

เกล็ดฝนระคนหนาวพราวเพริศพริ้ง กบเกาะกิ่งอิงซบหลบหยาดใส คือมติเมืองฟ้าสุราลัย เปรมปราศัยสื่อสำนึกหนุนเนื่องนำ จะหยาดแย้มแต้มตื่นชื่นคุณค่า มวลพฤกษามาลีล้วนชุ่มฉ่ำ คือของสูงจูงจิตจารจดจำ ละอองธรรมชาติก

0 เมื่อแสงเรื่อรองงามแห่งยามรุ่ง ค่อยค่อยฟุ้งฟายอณูเพรียกตรู่สาง คลี่ปลายปีกปักษินล้อมถิ่นทาง โลกเบื้องล่างก็ค่อยฟื้นขึ้นตื่นตัว 0 ดอกดวงมวลน้ำค้าง .. หยาดวางเม็ด พร่างราวเกล็ดแก้วบน .. ความหม่นหลัว ล

ขอบคุณภาพสวย ๆ จากโลกออนไลน์ ฝากลมพา เพลงนี้ ไปถึงเธอ ร่วมละเมอ มัวไหว ในห้วงฝัน อยากให้เรา รับฟัง มันด้วยกัน อยู่ทุกเมื่อ เชื่อวัน นิรันดร์ไป บรรจงสู่ มุมภวังค์ ดังตั้งจิต นำชีวิต ของเรา ให้ลอย

กรุ่นอายอวลยวนถวิลมิสิ้นสร่างกลีบบอบบางบานแย้มแต้มหยาดใสน้ำค้างพราววาววับจับกลางใจ-เกสรไล้ชโลมต้องละอองนวล รำเพยลมฉมรื่นชื่นนาสาแทรกอุราเร้ารึงคะนึงหวนแนบจุมพิตชิดพร้อมถนอมนวลมิลามลวนรุกเร่งเกรงช้ำรอย

โอ้ขนมไทยในถาดมาดละไม หอมกลิ่นใบเตยไหวราวเชิญชวน ทั้งทองหยิบหยาดหยดรสเย้ายวน ละมุนชวนคิดถึงครัวเรือนไทย ทองหยอดวาววับดังทรัพย์สรวง ละลายล่วงถึงใจในรสหวาน ฝอยทองพริ้วดั่งเส้นไหมลมละมาน เคยประสานรักแท้

หิ่งห้อย... หิ่งห้อยน้อยรอนร้อนร่อนปีกฝัน เรืองอำพันท่ามราตรีพิศมัย สู่ท้องทุ่งจรุงพฤกษ์พงไพร เกาะยอดไหวใบข้าวราวสัญชาตญาณ จะหอบสร้อยร้อยวจีมีมนต์ขลัง อังบุหลันกลั่นหยาดดาวพราวผสาน กะจิดริดยิบย่อยรอ

๑. ชีวิตนี้คือทางกลางฟ้ากว้าง     บางคราฝนบางคราฉ่ำบางคราฝัน เคยร้องไห้เคยยิ้มเคยจาบัลย์    แต่วันนั้นก็สอนให้เราเดิน ๒. บางหนทางทอดไกลไร้แสงดาว &ems

สิบปีผ่านกลางคลื่นและลมกล้า เหงื่อเค็มเคล้าผืนฟ้าทะเลใหญ่ เรือแล่นฝ่าโขดหินทุกแห่งไกล จวบจนใจเริ่มล้าในคราวนี้ แสงตะวันเคยแผดบนฟ้าร้อน เคยหลับตานอนฟังคลื่นแทนเสียงฝันดี เคยยิ้มให้ฟ้าหลังพายุที่เคยมี

วันนี้ฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ บนทางฝันที่ยังมีขวากหนาม แม้ลำบากแต่ใจยังงดงาม เพราะทุกความพยายามมีเธอรอ ไม่ใช่เพียงคำรักที่พูดง่าย แต่คือหมายจะสร้างฝันให้พอ ให้เธอได้ยิ้มอย่างสุขสอ เมื่อวันหนึ่งที่เราสองอ